KM..การแบ่งปันที่ "ยั่งยืน"
เมื่อวันที่ 19 มกราคม 2550 ฉันได้มาร่วมรับฟังเรื่องราวเกี่ยวกับการจัดการความรู้ หรือที่เรียกสั้นๆว่า เคเอ็ม (KM) ที่ทีมงานจัดการความรู้ ของ สพท.นม.1 จัดเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ให้ ฉันรู้สึกชอบวิธีการ กระบวนการที่สามารถดึงขุมความรู้ แก่นความรู้ที่ได้รับ
ฉันกลับไปโรงเรียน นำเรื่องราวที่ได้รับ ถ่ายทอดให้เพื่อนครูฟัง ว่าใครจะหน้าที่เป็นใครบ้าง เพื่อนครูรู้สึกสนุกสนานกับบทบาทที่ตนได้รับ มีความกระตือร้นที่จะมาคุยกัน มาแบ่งปันความรู้ให้กัน โดยเราทุกคนตกลงกันว่า "พรุ่งนี้เราจะคุยอะไรกันดี" ฉันรู้สึกภูมิใจที่เพื่อนครูในโรงเรียนของฉัน รู้สึกดีๆกับการนำประสบการณ์เก่าๆ มาเล่า มาถ่ายทอด พร้อมหอบหลักฐานที่ตัวเองมี มายืนยัน นี่เองที่ทำให้ฉันแอบปลื้ม กับการ "แบ่งปัน" ความรู้ที่ตนมี
ที่โรงเรียนของฉัน ครูจะจับกลุ่มรับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน มีเรื่องเล่าสู่กันฟังทุกวัน ล้วนเป็นเรื่องขบขัน สร้างสรรค์ แม้กระทั่งเลือกงานในแต่ละวัน จะต้องมีการจับกลุ่มหาอะไรรับประทานก่อนกลับบ้านทุกเย็น คงเป็นเพราะความเคยชินที่ท่าน ผอ.วินิจ ชัชวาลุรัตน์ จัดประชุมครูทุกวันจันทร์ หรือนิเทศภายในทุกสัปดาห์ กว่าที่พวกเราจะออกจากรั้วโรงเรียนบ้านด่านทองหลางได้ ก็ห้าโมงเย็นไปแล้ว โยที่เพื่อนครูไม่เคยปริปากบ่นเลยสักคำ แม้แต่ท่านผู้บริหารไม่อยู่ เพื่อนครูก็จะหาเรื่องมาคุยกัน โดยที่ทุกคนไม่รู้เลยว่า สิ่งที่พวกเขาทำ และทำมานานนั้น คือกระบวนการของ KM นั่นเอง
มา ณ วันนี้ ฉันภูมิใจที่เพื่อนครูของฉันทั้ง 16 คน ได้แชร์ความรู้ ได้แบ่งปันความรู้อย่างเป็นระบบ โดยรู้ว่าได้รับบทบาทเป็น "คุณกิจ" "คุณประสาน" "คุณลิขิต" แต่บางวันเพื่อให้เพื่อนครูก็จะเรียกฉันว่า "คุณเลฯ" ที่มาจากคำว่า "เลขา" นั่นเอง
ท่าน ผอ. วินิจ ผู้บริหารของฉัน บอกว่า "ผมว่า ครูโรงเรียนบ้านด่านฯ มีมากกว่าบทบาทนั่นนะครับ มีทั้ง "คุณสุ" "คุณจิ" "คุณปุ" "คุณลิ" ครับ ผมว่า"
ก็เลยเอาคำพูดท่านผู้บริหารมานั่งทบทวบ ก็จริงอย่างท่านให้แง่คิด "สุ จิ ปุ ลิ" คนสี่คนนี้ ก็อยู่คู่เรามาตั้งนาน ก็ต้องเรียกใช้กันบ้างแล้ว ใช่ไหมคะ
บรรยากาศในโรงเรียนเล็กๆ ครูน้อยคน ที่มีชีวิตเกือบจะเป็นหนึ่งเดียว "การแบ่งปัน" กับกระบวนการจัดการความรู้ จึงไม่ยากเลย ที่จะมีอย่าง "ยั่งยืน" ถ้าเราไม่ซ่อนเร้น....คุณว่าจริงไหม
ความเห็น (1)
- แวะมา
Happy Valentine’s Day!
เห็นว่าชอบค่ะ