แม่บ้านจำเป็น : ความวุ่นวายอันรื่นรมย์ของผมในห้วงเวลานี้
ผมกำลังรับหน้าที่บทบาทใหม่อย่างตื่นเต้น ระคนขำ ๆ ผสมผสานกับบรรยากาศความวุ่นวายเล็ก ๆ แต่ทุกอย่างก็อยู่ในห้วงของความสุข นั่นก็คือ ผมกำลังพลิกโฉมตนเองจากคุณพ่อบ้านมาเป็น “คุณแม่บ้าน” ดูแลเจ้าตัวเล็ก “แผ่นดินและแดนไท” แทนคุณแม่บ้านตัวจริงที่เดินทางไปราชการ
นี่เป็นครั้งแรกและคืนแรกที่ผมจะต้องรับผิดชอบพวกเขาโดยปราศจากเพื่อนชีวิต
ผมตื่นเต้นกับบทบาทนี้มาก คิดตระเตรียมยุทธวิธีและกลยุทธ์ต่าง ๆ มาร่วม 2 วันว่าจะรับศึกนักรบรุ่นเยาว์ทั้งสองด้วยกระบวนยุทธใดบ้าง เพราะทุกครั้งหากเพื่อนชีวิตต้องไปราชการ ผมจำต้องพึ่งบารมีคุณแม่อยู่อย่างไม่ว่างเว้น
ผมพยายามแย็บ ๆ เจ้าตัวน้อยทั้งสองว่าคุณแม่จะต้องไปราชการ 2 วัน พวกเขาทั้งสองจะต้องกิน นอน วิ่งเล่นตีลังกาอยู่กับผมเท่านั้น โดยแรก ๆ ก็เห็นแววตาพวกเขางง ๆ มีท่าทีไม่เข้าใจอย่างชัดเจน แต่แผ่นดินผู้เป็นพี่ดูจะรับรู้และเข้าใจได้รวดเร็ว พร้อมทำหน้าที่ช่วยสื่อสารกับน้องแดนไทแทนผมได้อย่างดีเยี่ยม
และทันทีที่เจ้าแดนไทรับรู้และเข้าใจ กลับกลายเป็นว่าเรื่องดังกล่าวกลายเป็นเรื่องสนุกและตื่นเต้นสำหรับเขามาก ... แต่ลึก ๆ ผมกลับสั่นไหวไม่หายว่าจะงัดกลเม็ดใดดีมาจัดการพวกเขาให้อยู่มัด
นี่แหละครับ, สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น ดูแลเด็กเหมือนจับปูใส่กระด้ง บทบาทของแม่บ้านทั้งความเป็นแม่บ้านประจำครัวมาถึงแม่ของลูกและไม่นับภรรยาของสามีมันช่างดูจะเต็มไปด้วยเวลาที่ต้อง “ทำเวลา” อย่างน่าเห็นใจ
ผมเร่งรีบไปรับเจ้าตัวน้อยมาจากโรงเรียนก่อนเที่ยง เพราะวันนี้โรงเรียนให้ไปรับก่อนเวลา เนื่องจากเกรงว่ามีพิธีเปิดการแข่งขันกีฬานักเรียนนักศึกษาแห่งประเทศไทย อาจส่งผลให้การจราจรติดขัด ด้วยเหตุนี้ทั้งสองจึงใช้ห้องทำงานของสำนักงานเป็นลานโล่งอันกว้างขวางในการวิ่งเล่น ไล่จับ มุดโต๊ะ ลากเก้าอี้อย่างสนั่นหวั่นไหว
ตกเย็นผมพาพวกเขาจับจ่ายของกินและอาหารเย็นในตลาดน้อย จากนั้นหอบหิ้วกระเป๋านักเรียน ถุงอาหาร กระเป๋าเอกสารตนเองพะรุงพะรังพากลับมาที่พัก หลอกล่อให้พวกเขากินข้าว อาบน้ำ เล่นสนุกโลดโผนตามประสาเด็กผู้ชาย พร้อมทั้งนั่ง ๆ นอน ๆ ตอบคำถามจิปาถะนานเรื่องที่พวกเขาสรรหามาถามอย่างต่อเนื่อง และไม่รู้สึกเหนื่อยกับการสงสัยโน่น สงสัยนี่...
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">มิหนำซ้ำคืนนี้ยังขู่บังคับว่าพวกเขาจะต้องดูรายการ “ชิงร้อยชิงล้าน” เสียก่อนจึงจะยอมเข้านอน เพราะถ้าคุณแม่บ้านอยู่ด้วยพวกเขาแทบจะไม่มีโอกาสได้ดูรายการนี้เลย … แม้กระทั่งขณะนี้ที่ผมกำลังเขียนบันทึกอยู่นี้เขาทั้งสองก็ยังสวมนวมมวยขนาดเล็กปีนป่าย ต่อยเตะผมอยู่อย่างสนุกมือ และกำชับให้ชงนมให้ดื่มอยู่ถี่ครั้ง</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมกล้าบอกอย่างไม่อายว่าโดยปกติผมไม่คุ้นชินกับภารกิจเหล่านี้ บทบาทเด่นที่ได้รับอย่างไม่มีใครเทียมก็คือการเป็นเครื่องเล่นสำหรับพวกเขาเท่านั้น ส่วนภารกิจการกิน การนอนต้องยกให้คุณแม่บ้านผู้ชำนาญการเพียงสถานเดียว จนผมเองก็พูดเสมอว่า ลูกจะคิดถึงพ่อเมื่อเวลาต้องการเพื่อนเล่น แต่เวลากินนอน หรือแม้แต่เจ็บไข้ได้ป่วยพวกเขาจะโหยหาการพึ่งพิงอกอุ่นของแม่เป็นอันดับแรก</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">มันเป็นเรื่องสัญชาตญาณความเป็นแม่ที่ผมยอมรับและยกย่องมาแต่ไหนแต่ไร และเป็นการยอมรับด้วยน้ำใสใจจริง ทั้ง ๆ ที่ก่อนนี้ในวิถีครอบครัวผมเองแทบไม่ได้ทำอะไร ราวกับติดยึดอยู่กับระบบชายเป็นใหญ่</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">บัดนี้ ห้วงนี้และวินาทีนี้ผมประจักษ์แจ้งแล้วว่าจากห้องครัวมาสู่ห้องนอนและโลกการทำงานของแม่บ้านของผม (หรือแม้แต่แม่บ้านของหลายท่าน) ช่างจุกจิก วุ่นวาย และเต็มไปด้วยการจัดการกับเวลาเป็นยิ่งนัก.. (ไม่รวมเวลาที่พวกเธอต้องแต่งเนื้อแต่งตัว)</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>ผมกำลังวางแผนให้พวกเขาเข้านอน วางแผนอาบน้ำ แต่งตัว กินมื้อเช้า ส่งขึ้นรถไปโรงเรียนและรอรับกลับมาช่วงเย็น รวมถึงการพาวิ่งเล่น กินข้าวมื้อเย็น อาบน้ำ ดูทีวีเข้านอน …และรอให้แม่บ้านตัวจริงมารับหน้าที่นี้ไปอีกครั้ง </p><p> </p><p>นี่มิใช่บทบาทสมมุติ หากแต่เป็นบทบาทจริงที่ผมต้องรับผิดชอบ หลังจากเดิน ๆ เฉียด ๆ บทบาทนี้มาบ่อยครั้งแล้ว มันช่างเป็นความตื่นเต้น และวุ่นวายเหลือเกิน แต่เป็นความวุ่นวายที่เต็มไปด้วยความสุข...</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> 
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แม้กระทั่งบัดนี้, ท่านได้ยินหรือเปล่าครับว่าตอนนี้เสียงของเจ้าตัวเล็กทั้งสองยังกระหึ่มก้องห้องพักอย่างต่อเนื่อง ผมจะพาเขาเข้านอนด้วยวิธีใดดี….</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แต่คงเริ่มจากการปิดบันทึกนี้ เพื่อไปกกกอดพวกเขาแทนแม่บ้านดูสักยก และภาวนาให้เขาเข้านอนอย่างไม่งอแง และฝันดีเหมือนทุกคืนที่ผ่านมา</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>นี่คือการปิดบันทึก เพื่อนำไปสู่การเปิดบันทึกอื่น ๆ อีกครั้ง หลังจากห่างเหินมาเนิ่นนานแล้ว... </p><p></p>
ความเห็น (16)
"น่ารัก"มากครับ ผมนึกภาพตาม คงวุ่นวายน่าดู
ให้กำลังใจครับคุณพ่อ
- ความรักความอบอุ่น เป็นต้นทุนที่ล้ำค่า ครับ
- 16 - 18 กุมภาพันธ์ 2550 เรียนเชิญคุณแผ่นดิน ร่วมกิจกรรมค่ายกับเด็กๆ ที่เม็กดำ โดยมี ท่าน ขจิต ฝอยทอง เป็นวิทยากรหลัก
- อยากให้เด็กๆที่เม็กดำ มีโอกาสได้เรียนรู้กับท่านแผ่นดิน ด้วยครับ
(^_____________^)
น่ารักมากค่ะ..ทั้งคุณลูกและคุณพ่อค่ะ...พี่ๆ ป้าๆ น้าอา..blogger ถือธงเชียร์อยู่ค่ะ...ว่าแต่ว่าคุณแผ่นดินโดน tag แล้ว...ยังไม่เล่าความลับเลยค่ะ...
มาทวงค่ะ...อยากอ่านความลับค่ะ...555....เป็นโรคจิตอยากรู้ความลับของคนอื่นค่ะ...ไม่หลับไม่นอน...แล้วกันค่ะวันนี้....(พูดเล่นค่ะ...เดี๋ยวนางซินต้องเข้านอนตอนหกทุ่มค่ะ...)
- ขอบคุณครับคุณเอก
- รูปใหม่ ผมว่าบุคลิกเหมือนเดิม ต่างแต่เพียงสีเสื้อเท่านั้น...(ดูดี ครับ)
- วุ่นวายน่าดูครับ แต่ก็สนุกตื่นเต้นไปอีกแบบ...คืนนี้ไม่งอแง .. ไม่ร้องไห้ ประสบความสำเร็จเกินคาด...
- พรุ่งนี้ยังไม่รู้จะออกหัวออกก้อย..
- สวัสดีครับคุณ
- ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจแต่ถ้าแม่บ้านไปราชการบ่อย ๆ เห็นทีผมจะหัวฟูเป็นแน่
- กระนั้นก็มีความสุขดีครับ...
- เจ้าแดนไท คนไว้ผมจุก เป็น "ไอ้หนุ่มชุมชน" ขวัญใจของชาวบ้านในหมู่บ้านเลยนะครับ...แกชอบเดินไปเล่นกับบ้านหลังนั้นที หลังนี้ที ราวกับผู้ใหญ่...
- สวัสดีครับอาจารย์เม็กดำ 1
- ยินดีและเป็นเกียรตินะครับ...กับการที่จะได้ไปร่วมงาน
- และขอบคุณคำคมที่นำมาฝากอย่างสม่ำเสมอ ความรักความอบอุ่น เป็นต้นทุนที่ล้ำค่า
- สวัสดีครับ
- ผมเล่าความลับที่เป็นจริงไปแล้ว...ตอนแรกก็กะจะ tag มาที่คุณกะปุ๋มนี่แหละ แต่เห็นว่าเป็นขวัญใจมหาชน มีแฟนคลับเยอะอยู่แล้ว ยังไงก็ได้อ่านความลับนั้นแน่ เลยสงวนท่าที
- นอนหลับฝันดีนะครับ....
- สวัสดีครับอาจารย์ลูกหว้า
- ขอบคุณในกำลังใจนะครับ...
- บทบาทใหม่ลุล่วงด้วยดี...ไม่มีการงอแง ป้อนข้าวและส่งขึ้นรถได้อย่างราบรื่น มิหนำซ้ำเจ้าแดนไทยังพูดว่า "อยู่กับคุณพ่อสนุกกว่าเยอะเลย"
- ได้ยินพี่นัสพูดให้ฟังว่าได้มีการซักซ้อมการเลี้ยงลูกไว้ว่าต้องทำยังไงบ้าง แล้วก็นึกขำๆอยู่ในใจ
- 5555 พอเห็นเจ้าตัวน้อยแล้ว ตลกจริงๆเลยค่ะ นึกอยู่นะคะว่าพี่นัสจะเอาลูกตัวน้อยๆไหวไหมจนกว่าแม่เค้าจะกลับมา แต่ยังไงก็เห็นผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ก็ดีใจด้วยนะคะพี่นัสที่ทำภาระกิจนี้สำเร็จ 55555555
- นุ้ยมีเรื่องต้องเล่าให้พี่เจี๊ยบฟังหลายเรื่องนะคะเนี่ยเกี่ยวกับภาระกิจนี้ของพี่นัส อิอิอิ ขำๆๆๆ
- ขอบใจสำหรับบทบาทพี่เลี้ยงกิตติมศักดิ์...
- ทุกอย่างราบรื่นดี.. ไม่ซน แต่ยังชอบซุกของและกระจายของเล่นเหมือนเคย
- ตอนเล่าให้พี่เจี๊ยบฟัง ก็เอาให้มันดูดีหน่อยนะ
- ขอบคุณคุณโก๊ะมากครับที่แวะมาเติมเติมในบันทึกนี้
- ขณะนี้รู้ซึ้งแล้วครับว่า "แม่บ้าน" นั้นยุ่งยากมหาศาล ..เดี๋ยวต้องดูแลลูก ดูแลสามี...เหนื่อยหนักน่าดูนะครับ
- อยากเห็นภาพตอนเด็ก ๆ ที่ไว้จุกของคุณดก๊ะจังเลย...คงน่ารักมาก ๆ ใช่ไหมครับ
- 555 ขอขำแบบไม่เก็บอาการนะคะ
- นึกไปถึง ตอนน้องแดนเล็กๆฤทธิ์น่าดูเลย ^__* ไหนจะพี่ดิน ที่ยังไม่โตนัก ^__*
- ยินดีด้วยนะคะที่คุณ แผ่นดิน ประสบผลสำเร็จกับบท คุณพ่อคนดีที่หนึ่งเล้ยยย...ถ้าคุณแม่กลับมาคงปลื้มมากๆเลยนะคะ
- ใช่ครับ ประสบความสำเร็จเกินคาด ..ว่านอนสอนง่าย
- แต่พอแม่บ้านตัวจริงกลับมา....ทั้งสองซนเหมือนลิง