ยามเช้าวันจันทร์ที่ 5 ก.พ. 2550 เวลา 7 นาฬิกาเศษ ผมปฏิบัติธรรมคือหน้าที่ผู้ประสานงานรายวิชา โครงสร้างและพลวัตวัฒนธรรม ของ ป. เอก สาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา สถาบันทักษิณคดีศึกษา มหาวิทยาลัยทักษิณ
รถตู้คันงามพร้อมด้วยคนขับที่มีความรับผิดชอบสูง รับผมไปสนามบินเมืองหาดใหญ่ เขาเป็นชาวพัทลุง
เขาเล่าให้ฟังเช่นเรื่องเขานำฝรั่งนักท่องเที่ยวไปที่ เขาชัยสน ตรงกลางเขามีแอ่งน้ำพายเรือลอดได้ ทางการตามไฟให้เป็นที่ท่องเที่ยวเป็นต้น
เมื่อเครื่องบินการบินไทยลงจอดแล้ว ด้วยความเคารพชายผู้สูงวัยถือไม้เท้าเดินออกมาทำตัวแบบชาวบ้านทั่ว ๆไป นั้นคือท่านรองศาสตราจารย์ ศรีศักร วัลลิโภดม
ท่านมาสอนนิสิตปริญญาเอกของเราในวันนี้ ผมสวัสดีท่านอาจารย์ลนำไปขึ้นรถ...จากการคุยกันกับปราชญ์ท่านนี้ ท่านมีภูมิรู้กว้างและลึกล้ำทางประวัติศาสตร์วัฒนธรรม ฯลฯ
ท่านพึ่งไปเยือนอินเดียกลับมา ทราบว่าท่านไปกับลูกสาวที่ไปปฏิบัติธรรมและพักอยู่ที่วัดไทยสารนาถ ใกล้ธรรมเมกกะสถูปหรือป่าอิสิปตนมฤคทายวันเมืองพาราณสีที่ผมเคยไปอยู่เพื่อการศึกษาที่นั้น...
การคุยกันจึงออกรสระหว่างทางจากสนามบินมาถึงเกาะยอเช่นแม่น้ำสามสายแต่มองเห็นสองสายคือแม่น้ำคงคากับยมุนาตรงเมืองอาระหะบัดหรืออันละห้าบาทที่เราใช้จำชื่อเมืองนี้
เพราะอีกสายหนึ่งมันผุดขึ้นมาจากใต้ดินอยู่ตรงกลางลำน้ำมองเห็นสีน้ำต่างกัน...พอมาถึงห้องเรียนและได้เวลาท่านอาจารย์ก็เข้าไปสอนนิสิต...
ท่านรองศาสตราจารย์ ศรีศักร วัลลิโภดม กำลังฟังการรายงานจากนิสิต...เพื่อวิเคราะห์วิจารณ์...