กลับไปเยี่ยม มวล. ครั้งที่ ๑/๒๕๕๐

เมื่อวันที่ ๑๘-๑๙ มกราคม ๒๕๕๐ ดิฉันได้มีโอกาสแวะไปเยี่ยมเยียนเพื่อนๆ ที่มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ (มวล.) จ.นครศรีธรรมราช ในโอกาสนี้ได้คุยเรื่องเบาหวานและการจัดการความรู้กับนักศึกษาปริญญาโท สำนักวิชาสหเวชศาสตร์ อาจารย์ และเจ้าหน้าที่ที่สนใจด้วย บันทึกนี้ต่อจากที่เคยบันทึกไว้นานแล้ว

กลับไปมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ในครั้งนี้ได้รับการดูแลและต้อนรับอย่างอบอุ่นจากอดีตเพื่อนร่วมงานหลายคน

เช้าวันที่ ๑๘ มกราคม คุณกรมาศ สงวนไทร หัวหน้าส่วนส่งเสริมวิชาการและ ผศ.วิภาวรรณ ชะอุ่ม เพ็ญสุขสันต์ อาจารย์สำนักวิชาพยาบาลศาสตร์และรอง ผอ.ศูนย์บริการการศึกษา มารับประทานอาหารเช้าที่โรงแรมที่พักด้วย ก่อนแยกย้ายกันไปทำงาน

ส่วนอาหารมื้อกลางวันรับประทานร่วมกับ รศ.ดร.สุรสีห์ วัฒนวิกย์กิจ คณบดีสำนักวิชาสหเวชศาสตร์ อาจารย์ ดร.จิตบรรจง เริ่มสูงเนิน รศ.ดร.พูลพงษ์ บุญพราหมณ์ คณบดีสำนักวิชาสารสนเทศศาสตร์ และอาจารย์ ดร.สลิล บุญพราหมณ์ พร้อมอาจารย์รุ่นใหม่อีก ๑ คน น่าดีใจที่ตอนนี้ มวล.มีลูกศิษย์ไปเรียนต่อและกลับมาเป็นอาจารย์แล้ว

ช่วงบ่ายดิฉันใช้เวลาเกือบ ๒ ชม.ในการพูดคุยเรื่องเบาหวานและการจัดการความรู้ ที่ห้องประชุม ๑ อาคารวิชาการ ๒ ซึ่งที่สำนักงานของทั้งสำนักวิชาสหเวชศาสตร์และสำนักวิชาพยาบาลศาสตร์ ไม่มีโอกาสเจอกับอาจารย์ของสำนักวิชาพยาบาลศาสตร์ เพราะเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่มีการจัดประชุมวิชาการของพยาบาลพอดี

 

 บรรยากาศในห้องประชุม

อาจารย์สุรสีห์ได้พาชมห้อง Teaching-Learning Clinic ที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งดิฉันเคยมีส่วนร่วมริเริ่มและดำเนินการไว้ ว่าได้ปรับปรุงและพัฒนาไปอย่างไรบ้าง ได้ยินว่าคุณกรมาศบอกเจ้าหน้าที่ให้จัดระเบียบห้องไว้ให้ดี เพราะคาดว่าดิฉันจะแวะมาเยี่ยม

ดีใจที่ได้เจอน้องๆ เจ้าหน้าที่ประจำสำนักวิชาสหเวชศาสตร์ “น้องอร” คุณจรวยพร รอบคอบ “ษา” คุณสุริษา หาญใจ และ “เอ็ม” คุณปมาภรณ์ นาคถนอม ที่ทำงานอยู่ที่นี่กันมายาวนานและมีความเจริญเติบโต ทราบมาว่า “อร” ทำโครงการ Healthy Workplace และเคยได้รับรางวัลด้วย ในสำนักงานก็เห็นมีเอกสารแผ่นพับเรื่องน่ารู้ต่างๆ ไว้เผยแพร่

ตอนเย็นกะว่าจะแวะไปเยี่ยมเยียนเจ้าหน้าที่ที่สำนักงานอธิการบดี แต่กะเวลาผิด ไปถึงคนทำงานกำลังทยอยกันออกจากตึกเพื่อไปรอขึ้นรถบัสกลับเข้าเมืองแล้ว ได้เจอะเจออาจารย์และหัวหน้างานบางคนเท่านั้น

ศ.ดร.วินัย ประลมภพ์กาญจน์ รองอธิการบดีฝ่ายพัฒนาและประชาสัมพันธ์ นัดหมายให้ดิฉันร่วมรับประทานอาหารเย็นกับ รศ.ดร.ไทย ทิพย์สุวรรณกุล อธิการบดี ดร.กีร์รัตน์ สงวนไทร รองอธิการบดีฝ่ายบริหาร พร้อมด้วยอาจารย์สุรสีห์และคุณกรมาศ รศ.ดร.ก้าน จันทร์พรหมมา รองอธิการบดีฝ่ายวิจัย พาทีมนักวิจัยชุดหนึ่งมารับประทานอาหารที่ร้านเดียวกันด้วย โต๊ะเราคุยกันเรื่องจิปาถะ ยิ่งค่ำเสียงยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ ดิฉันมีความสุขที่ได้มาอยู่ท่ามกลางคนคุ้นเคยที่รู้ใจกัน

ก่อนที่จะมาร้านอาหาร อาจารย์สุรสีห์ขับรถพาชมความเปลี่ยนแปลงของมหาวิทยาลัยในช่วง ๓ ปีที่ดิฉันไม่ได้อยู่ที่นี่ เห็นได้ชัดว่ามหาวิทยาลัยมีความเติบโตทางกายภาพอย่างมาก มีหอพักสำหรับนักศึกษาเพิ่มมากขึ้น มีศูนย์กีฬา อาคารกีฬาในร่ม สระว่ายน้ำ ฯลฯ สามารถรองรับจำนวนนักศึกษาและกิจกรรมต่างๆ ที่ขยายตัวเพิ่มมากขึ้นได้ นอกจากนี้สองข้างทางของถนนเข้ามหาวิทยาลัยซึ่งเดิมเป็นทุ่งนาก็มีอาคาร ร้านค้า หอพัก เกิดขึ้นเยอะแล้ว อาจารย์และเจ้าหน้าที่หนุ่มสาวของมหาวิทยาลัยบางคนก็มาลงทุนซื้อที่ซื้ออาคารแถวๆ นี้ไว้

เช้ามืดวันที่ ๑๙ มกราคม คุณกรมาศ อาจารย์วิภาวรรณ และ รศ.ดร.อมรา ช้างทรัพย์ มารับไปรับประทานอาหารเช้าในเมืองที่ “ร้านครัวนคร” เพราะดิฉันอยากรับประทานข้าวยำและขนมกวนขาว (เสียดายที่กล้องเสียจึงไม่ได้ถ่ายภาพมาให้ดู) ได้อร่อยสมความตั้งใจและอิ่มจนไม่ต้องรับประทานอาหารกลางวัน ดิฉันรับประทานทั้งข้าวยำ ขนมจีนน้ำยา ขนมกวนขาว (๒ ถ้วย) พร้อมซื้ออาหารที่ชอบกลับบ้านที่กรุงเทพด้วย

ได้ของฝากเป็นกล้วยน้ำว้าจากบ้านอาจารย์วินัย เงาะและทุเรียนจาก “น้องแมกซ์” คุณวีนา วิทยานุภากร และสามี ลองกองจาก “น้องมล” คุณนฤมล อินปิน เอามา pack รวมกันได้ ๑ ลังพอดี

เวลาประมาณ ๐๙.๓๐ น. ดิฉันออกเดินทางจาก มวล.เพื่อไปขึ้นเครื่องบินที่สนามบิน จ.สุราษฎร์ธานี โดยมี “คุณอาวุธ” สารถีมือดีของ มวล.มาส่งโดยสวัสดิภาพ