เรียนรู้จากครูอ้อย ; ยกรางวัลให้เป็นของที่ระลึก การส่งต่อคุณค่าของตนเองเพื่อเชื่อมต่อมิตรภาพ
ครูอ้อยมอบของที่ระลึกให้นายบอน คือสิ่งที่เห็นในกล่อง เป็นปากกาอย่างดี ซึ่งปกตินายบอนจะใช้แต่ดินสอ และปากกาลูกลื่นราคา 5 บาท, 7 บาทเท่านั้น
ครูอ้อยมอบให้เมื่อเจอหน้านายบอนในช่วง 5 นาทีแรก เมื่อ 1 ก.พ. ที่ลานจอดรถโลตัสบางกะปิ ห่อกระดาษอย่างดี เห็นว๊บแรกนึกว่าช็อคโกแลต เพราะช่วงเวลานั้น (8.10 น.) หิวข้าว รับปุ๊บก็เก็บปั๊บ กะเอาไว้เปิดมาทานตอนจากลาครูอ้อยแล้ว จนครูอ้อยต้องบอกให้เปิดดูหน่อย
นี่คือของรางวัลที่ครูอ้อยได้รับมา จากงานอะไร นายบอนก็จำไม่ได้ซะแล้ว ซึ่งครูอ้อยได้รับรางวัลต่างๆอยู่บ่อยครั้ง
หลายท่านที่รับรางวัลบ่อยๆ มักจะเก็บใส่ตู้สะสมไว้ บ่งบอกถึงความสามารถ และคุณค่าของตน
<div align="center"><h2>เพราะค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน</h2></div>
<div style="text-align: center">
</div>
แล้วครูอ้อยนำของรางวัลที่ได้มามอบให้นายบอน ดูจะเป็นสิ่งที่พิเศษจริงๆ เพราะของชิ้นนี้ ครูอ้อยได้มาด้วยความสามารถ ซึ่งจะต่างจากของที่ระลึกชิ้นอื่นที่สามารถซื้อหาได้ตามความต้องการ
ปากกาที่เห็นนี้ ความจริงไปหาซื้อได้เช่นกัน แต่เมื่อได้มาจากความสามารถ ถือว่า มีคุณค่าเกินราคา
ครูอ้อย คว้ารางวัลบ่อย มีผลงานเยอะ เลยนำมาเป็นของที่ระลึก หากมองอีกมุม ..สงสัยขี้เกียจเก็บให้รกบ้าน, ไม่ลงทุน, เห็นอะไรอยู่ใกล้มือก็หยิบมาห่อเป็นของที่ระลึก, สิ่งนี้ครูอ้อยคงอยากจะโละออกจากกองสมบัติแล้ว เพราะมีเต็มตู้ไปหมด ฯลฯ
..แต่ตอนที่มอบให้ ครูอ้อยเติมคำพูดที่เพิ่มคุณค่าของที่ระลึกสิ่งนี้ มอบให้ไว้เผื่อไป Present งาน จึงทำให้มีค่ามากกว่าช็อคโกแลตที่หวังไว้เมื่อเห็นกล่องในครั้งแรก
ช็อคโกแลต กินแล้วก็หมดไปเดี๋ยวนั้น แต่ปากกายังคงอยู่
ระดับครูอ้อย คงไม่มีใครให้ช็อคโกแลตเป็นรางวัล นอกจากเด็กนักเรียนในชั้นเรียน
ของที่ระลึกอีกอย่างที่ครูอ้อยมอบให้คือ หมวกสีเขียวที่เห็น ครูอ้อยบอก ของเมืองนอกเชียวนา เลยถามว่าของประเทศไหนครับ
ครูอ้อยลืมตอบ
นายบอนไปเดินจตุจักร เคยหมวกแบบนี้เหมือนกัน
ของชิ้นนี้ไม่มีคำพูดที่เพิ่มคุณค่าของที่ระลึกสิ่งนี้ สงสัยจะให้ใส่กันแดดลม เพราะเห็นเส้นผมของนายบอนกระเซอะกระเซิงรึเปล่านะ
ความเห็น (5)
สวัสดีคุณบอน...
- ครูอ้อยลืมบอกว่า......คุณบอนทำความดีอะไร.....ครูอ้อยถึงให้คุณบอน..
- และคุณบอนไม่ได้ถาม...ครูอ้อยจึงไม่บอก.....
- ต้องรีบเขียนหมายเหตุไว้...เดี๋ยวใครจะนึกว่ามาพบครูอ้อยแล้วยังมีอีกเยอะล่ะยุ่งเลยค่ะ...คุณบอน
- มีคำถามหนึ่งที่อยากจะถาม......แต่ไม่ได้ถาม จึงได้พูดว่า จะได้เจอกันในวันงานมงคลหรือเปล่า
- คำตอบดีมาก คือ ไม่รู้.... เพราะอีกยาวไกล
ครูอ้อยรู้ว่ามีบันทึก.....เพราะพ่อบ้านอ่านเจอค่ะ
- เดี๋ยวนี้อ่านกันทั้งครอบครัวแล้วหรือครับ น่ารักจัง แสวงหาความรู้กันทั้งครอบครัว
- คราวนี้ มีคนจับตา คนรู้ทันทุกเรื่องอีกด้วย
- นั่นสิครับ ทำไมไม่บอก คนหิวข้าว หน้ามืดตามัว แต่ก็อุบไต๋ไว้ซะอีก
- ใครจะไปนึกทัน เจอหน้าก็เอาแต่คุยจนฟังเพลิน จนนึกตามไม่ทัน
- จะกล้าไปงานมงคลหรือเปล่านี่
- ว่าจะเขีัยนบันทึกถึงพ่อบ้านของครูอ้อยด้วย เนื่องจากพลาดโอกาสที่จะได้เจอ ระอุแน่นอน
สวัสดีค่ะคุณบอน
- ครูอ้อยเป็นหวัดมั้ง น้ำมูกน้ำตาจึงไหลออกมาเวลาอ่านบันทึกของคุณบอน
- พ่อบ้านสนใจอ่านบันทึกของคุณบอนและบอกว่า....เขียนตั้งเยอะ
พ่อบ้านครูอ้อยสนใจมาอ่านเพราะมีข้อความพาดพิงคนในครอบครัวก็เท่านั้นเองครับ ไม่ได้เขียนตั้งเยอะหรอก แค่เขียนบ่อยๆเท่านั้นเองครับ
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณบอน
- การที่อ่านอะไรแล้วอย่าเพิ่งเชื่อ...นั้นเป็นเรื่องดีนะคะ
- แต่เวลามองอะไร คิดอะไร เป็นลบ..ไปหมด ระวังขาดทุนนะคะ....คุณบอน
- ครูอ้อยยังไม่ได้ถามคุณบอน ถึงสาเหตุของ ดช. คมกฤษณ์
- ยังมีเรื่องที่ต้องทำ 5 ส กันอีก
tag แล้ว อย่าลืมอ่านก็ละกัน