เมื่อนักศึกษาโค่ง เจอพระอาจารย์ที่ปรึกษาเคี้ยว

เมื่อนักศึกษาโค่ง <p style="text-justify: inter-ideograph; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">เจอพระอาจารย์ที่ปรึกษาเคี้ยว</p><p style="text-justify: inter-ideograph; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p align="justify"> ในช่วงบ่าย หลังจากรับประทานทำภาระส่วนเกินในตัวเรียบร้อยแล้ว ผมปรึกษาอาจารย์อุทัย อันพิมพ์ว่า เราเข้าห้องดีไหม จะได้ใช้สื่อLCD.ได้ ที่นี่ก็มีกามนิตหนุ่ม สงสัยอาจารย์ขจิตมาแพร่เชื้อไว้ ปุบปับไม่ถึง 5 นาที เก้าอี้ พร้อม เครื่องเสียงพร้อม โปรเจ็ทเตอร์พร้อม สมาชิกพร้อม เราเข้าสู่รายการดังหัวข้อที่จั่วหัวไว้ นักศึกษาพัฒนบูรณาการศาสตร์ทั้ง 4 คน ออกไปนั่งเจียมเจี้ยมหน้าเวที มีท่านเล่าฮู ดร.แสวง รวยสูงเนิน เป็นพระอาจารย์ที่จะมาแกะกระดุมดูหัวใจของลูกศิษย์แต่ละคน</p><p align="justify">     </p><p align="justify">ในช่วงอุ่นเครื่องผมฉายPower Point พร้อมก็บรรยายเล่าให้เห็นเรื่องต้นตอ ต้นคิด ที่ต้องฉุกคิดว่าทำไมถึงมีวันนี้ และต่อไปนี้เราจะทำอะไร เราจะสร้างอะไร เราจะแปรรูปความรู้ ความคิด และสังคมหมู่เราเองอย่างไร ช่วงนี้มีญาติในสายธารเดียวกันและเด็กนักเรียนร่วมรับฟังเต็มห้อง  เป็นการอุ่นเครื่อง ถามความในใจของนักศึกษารุ่นแรก รู้สึกอย่างไรที่ได้เผชิญบทบาทและลีลาพระอาจารย์ที่ครบเครื่องเรื่องวิทยายุทธและวิทยาการวิจัย ที่ไม่เหมือนใครๆในโลกนี้ </p><p align="justify">ตรงจุดนี้ผมคือว่าเป็นกรณีพิเศษที่ยิ่งกว่า งานวิจัยเหรียญทองคำฝังเพชรของที่ไหนๆเสียอีก  มีที่ไหนเล่าครับ ที่อาจารย์ที่ปรึกษาจะลงมือทำด้วยตัวเองทุกอย่าง ทุกหัวข้อที่นักศึกษาเลือกทำวิทยานิพนธ์ พระอาจารย์ลงมือลุยปฏิบัติอย่างเข้มข้นและแข็งแรงแข็งขันระดับสุดฤทธิ์สุดเดช นักศึกษาทำเรื่องเกษตรประณีต เลี้ยงวัว เลี้ยงหมู พระอาจารย์ท่านนี้ลงมือทำล่วงหน้าไปหลายก้าว ถ้านักศึกษาไม่ตั้งใจทำให้ได้ให้ถึงความจริง พระอาจารย์อัดกลับเต็มที่แน่ ขอถามว่า..นักศึกษารู้สึกอย่างไร ตามทันไหม มองเห็นไฟท้ายแดงๆวับๆรึเปล่า  </p><p align="justify">ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า มันเป็นวิธีการเรียนที่มีรสชาติ ต้องอยู่ต้องทำต้องเรียนกับวิชาที่สดๆร้อนๆ อันไหนเหี่ยวๆปะปนมาพระอาจารย์จะเคาะกะโหลกทันที การกระทุ้งอย่างท่วงทันแบบลำหักลำโค่น โป้งๆๆ เข้าเป้า เปรี๊ยะๆๆ กระสุนส่งมาทั้งทางบล็อกและทางโทรศัพท์ บางคนเล่าว่าโดนเทศนาจนหูร้อน คะ..คะ..ครับ..ครับ.. ประมาณ 592 ครั้งติดต่อกัน  นักศึกษาบอกว่ายากแต่ก็จะสู้ สารภาพว่าตอนแรกๆเกิดอาการ ทั้งรัก ทั้งชัง ทั้งหวาน และขมขื่น  </p><p align="justify">ผมแอบไชโยเงียบๆ เกรงว่ามันจะขาดรสหนึ่งรสใดนะสิครับ นักศึกษาทุกคนทยอยรายงานความก้าวหน้า ท่านอาจารย์ใหญ่ ศ.ดร.อภิชัย พันธเสน ดร.สุทธิดา แจ่มใส  และอาจารย์ท่านอื่น ได้ร่วมกันให้ความเห็น แนะนำ จุดแก้ไข ให้กำลังใจ หวังว่าคงจะได้รับรายงานที่ครบเครื่องมากขึ้นในครั้งต่อไป ..เมื่อโล่งอกก็ต้องหาเรื่องโล่งใจ  ชวนกันมาถ่ายภาพหมู่เป็นหลักฐาน แยกย้ายกันขึ้นรถ แต่ก็ไม่วายนักวิจัยชาวออสเตรเลียที่จะมาอยู่ที่นี่ หาย! </p><p align="justify">วิ่งหากันแทบแย่ ไปเจออยู่ในป่าห่างออกไปหลายร้อยเมตร ฟุตฟิตฟอไฟได้ความว่า..ท่านเป็นนักวิจัยเรื่องเห็ด ร้อนวิชาถ้าอยู่นิ่งใจจะขาดรอนๆ ขอแอบไปดูป่าของเรา ..นี่ยังไงละวิญญาณของนักวิจัย วิญญาณของนักศึกษาที่พลังความกระหายใคร่รู้ผะผ่าวอยู่ตลอดเวลา </p><p align="center"></p><p align="justify">..นักศึกษาไทยเห็นไหม!! ชาวตะวันตกเขาทุ่มเทเรียนกันอย่างไร  อ้อ! ฝรั่งท่านนี้มีปัญหาเรื่องการเดิน ท่านนั่งรถวินแชร์คู่ชีพไปเข้าไปสำรวจป่าเห็ดคนเดียว เด็กผมตามรอยไปเจอเห็นมีไม้สอดเข้าในวงล้อ กำลังยักแย่ยักยันเหงื่อไหลไคลย้อย โธ่ๆๆ และ 303 โธ่! มิสเตอร์เห็ด  อ้อ! ครั้งที่2ฝรั่งท่านนี้กำลังมองหายายฉิม มาช่วยเก็บเห็ด สาวๆไทยคนไหนสนใจสมัครมาได้นะครับ ติดต่อไปที่ศิราณีคนที่มีชื่อว่า อุทัย อันพิมพ์ </p><p align="justify">เช้านี้ในระหว่างรับประทานอาหาร พันธมิตรทางวิชาการ ได้วิเคราะห์ทิศทางของนักศึกษาโค่งแต่ละคน ได้ฝากแง่คิดไว้ว่า</p><p align="justify">: อุทัย อันพิมพ์ ควรเข้าไปดูระบบข้อมูลของสำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร กรมวิชาการ กรมส่งเสริมการเกษตร กรมพัฒนาที่ดิน กรมปศุสัตว์ แล้วเอาข้อมูลเชิงลึกเหล่านั้น (เปรียบหมือนเครื่องปรุงต้นยำ) มาปรุงรสที่ชาวบ้านชอบ ต้มยำน้ำใส ต้มยำน้ำข้น ต้มยำป่า ต้มยำทะเล ถามตัวเองว่าจะปรุงรสอย่างไรถึงจะถูกจริตของคนบริโภค(ชุมชน/ชาวบ้าน) ข้อมูลส่วนใหญ่มีการวิจัยเชิงลึกแต่ละเรื่องอยู่แล้ว พ่อครัว(อุทัย) ต้องปรุงเครื่องให้พอเหมะพอดี จะทำให้ภาพรวมของวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ตรงเป้า เกิดประโยชน์ต่อตัวชาวบ้านโดยตรง </p><p align="justify">: ประสงค์ อาจหาญ ควรพิจารณาเรื่องวัดถุดิบในท้องถิ่น มาศึกษาเป็นสูตรอาหารแบบพึ่งตนเองของชาวบ้าน อาหารหมู อาหารไก่ อาหารโค อาหารปลา ถ้าจะผลิตเองในพื้นที่มีต้นทุนในเรื่องนี้เท่าไหร่ และจะวางแผนส่งเสริมการผลิตวัตถุดิบอาหารสัตว์ได้อย่างไร? ถ้าทำเรื่องนี้น่าจะโดนใจและได้ประโยชน์ต่อชาวบ้านมากกว่าที่จะไปเลี้ยงหมู </p>

[Ping]

ได้รสชาดดีค่ะ ครูบา

[นางสาว จิณงนภา(หนู) ไชยพรมพาณิชย์]

นั่งวีลแชร์สำรวจป่าหาเห็ด น่าทึ่ง ไม่ต้องสงสัย รุกขเทวดาและวิญญาณนักวิจัยคงคุยกันแล้วรู้เรื่อง ...

[ขจิต ฝอยทอง]

• เย้ ได้ทีมทำงานเพิ่มแล้ว
• นักวิจัยชาวต่างประเทศมีข้อดีแบบนี้ละครับ
• สนใจศึกษาค้นคว้าอย่างจริงจัง
• ดีใจที่งานต่างๆผ่านไปได้ด้วยดีครับพ่อ คุณอุทัยและ แม่คงเหนื่อยน่าดู
• ขอบคุณมากครับ

[ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์]

วันนี้ทุกคนสลบ ปล่อยวางสักวัน

พรุ่งนี้นัดประชุมประเมินงาน

ส่วนแม่ทูลหัวไปส่งน้องกุ๊กไปสัมภาษณ์คุณอภิสิทธิ์ที่อุบลรัตน์ ขอนแก่น

ผม มีนักศึกษาจากม.เชียงใหม่ มาคุยด้วยช่วงบ่าย

ตอนเช้าเสวนากันเองกับพันธมิตรกรุงเทพ เรียบร้อยแล้ว  ล้อเคลื่อน พวงมาลัยหมุน ไปเมื่อตะกี้นี้ เฮ้อ!!  

[นางสาว จิณงนภา(หนู) ไชยพรมพาณิชย์]

เฮ้อ!! ทำไม ยิ้มไว้สิคะ

[ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์]

เฮ้อไป ยิ้มไป นะสิ

[ขจิต ฝอยทอง]

• มาแอบยิ้ม ยิ้ม ครับพ่อ

[พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล]

ดูรูป บรรยากาศอย่างไรก็เป็นห้องประชุม อ่านบรรยายของท่าน ได้กลิ่นดินกลิ่นเห็ด เห็นภาพหมูวัว ทั้งที่ไม่มีรูป ต้องอุทานว่า ยอดจริงๆ ติดดินแบบนี้ ทำได้ไง

[อุทัย อันพิมพ์]

ขอบพระคุณท่านครูบาสุทธินันท์มากครับ

Dr.Loth เป็นชาวออสเตรเลีย ที่มีความสนใจเรื่องเห็ดเป็นพิเศษ ซึ่งจะมา ลปรร กับพวกเราชาวบูรณาการศาสตร์ ในเดือนหน้า หากท่านใดสนใจเข้าร่วมยินดีต้อนรับครับ ที่ มหาชีวาลัยอีสาน

ด้วยความเคารพ

อุทัย

 

[บัว]

•  แอบยิ้มในใจ  ที่เด็กเม็กดำ  กล้าถามฝรั่ง
•  ขอบคุณ อ. ขจิต  ที่สร้างความมั่นใจให้เด็ก