ติ๊งต่อง.......ขออภัยครูที่กำลังสอนทุกท่าน ขอแจ้งไปยังคณะครูและนักเรียน เนื่องในวันพรุ่งนี้เป็นวัน BIG CLEANING DAY ประจำเดือน ขอให้คณะครูนัดแนะกับนักเรียนและจัดเตรียมอุปกรณ์ในการทำความสะอาดเพื่อเตรียมทำความสะอาดในวันพรุ่งนี้ด้วย.. อย่าคิดว่านั่นเป็นเสียงหวานๆของประชาสัมพันธ์ในห้างสรรพสินค้าที่ใดที่หนึ่งนะคะ จริงๆแล้วเป็นเสียงทุ้มๆ นุ่มลึกของท่านผู้อำนวยการโรงเรียนที่แจ้งไปยังคณะครูและนักเรียนในโรงเรียน เกี่ยวกับนโยบายทำความสะอาดใหญ่ทุกๆต้นเดือนนั่นเอง(เด็กนักเรียนที่ห้องเขาเรียกว่าอย่างนี้) เมื่อสิ้นเสียงของท่านผู้อำนวยการ ก็มีเสียงของเด็กชายตาโตคนหนึ่งพูดขึ้นว่า โอ้โฮ ครูครับ ผอ.พูดภาษาอังกฤษซะด้วยครับ พร้อมกับยักคิ้ว 2 ที (กวน....จริงๆ นายโอเล่ย์)
สำหรับนโยบายนี้ก็เพื่อปลูกฝังให้เด็กๆ มีนิสัยรักความสะอาด และ มีความรู้สึกรักโรงเรียน อยากให้โรงเรียนของตนสะอาด ร่มรื่น และสวยงามอยู่เสมอ ในเดือนนี้ได้ก็มีการประชุมกันล่วงหน้ามาก่อนแล้วว่า เราจะขัดร่องกระเบื้องในห้องเรียนกัน(ในห้องเรียนทุกห้องปูกระเบื้อง และในร่องกระเบื้องก็มีคราบฝุ่นเกาะดำไปหมด) ข้าพเจ้าก็ได้นัดแนะกับนักเรียนว่าที่บ้านใครมีแปรงซักผ้าเก่าๆที่ไม่ได้ใช้แล้ว ให้นำมาขัดร่องกระเบื้องในวันพรุ่งนี้ ก็มีนักเรียนยกมือ หนูเอามาครับ หนูเอามาค่ะ กันเต็มไปหมด(น่ารักจริงๆ นักเรียนของครูตุ๊กเนี่ย) และข้าพเจ้าก็เกิดความวิตกกังวลว่า นักเรียนในห้องเรียนของข้าพเจ้าเป็นเด็กตัวเล็กๆ( ป.2 ) ถ้าจะให้ช่วยกันขัดห้องคงไม่สำเร็จแน่ เพราะเมื่อเดือนที่แล้ว เราทำความสะอาดบริเวณต่างๆภายในห้องเรียน ซึ่งข้าพเจ้าก็ได้แบ่งหน้าที่ให้กับนักเรียนได้รับผิดชอบทุกคน ส่วนข้าพเจ้าได้จัดตัวของข้าพเจ้าเองกับนักเรียนชายอีก3คน เพื่อขัดผนังห้องเรียน โดยใช้ผงซักฟอกผสมน้ำ ขัดด้วยสก๊อตไบรท์ แรกๆก็เป็นไปด้วยความเรียบร้อย แต่ผ่านไปสักพักหนึ่ง นักเรียนทุกคนก็ได้หันมาสนุกกับน้ำผงซักฟอก เล่นกันซะเป็นทะเลฟอง กว่าจะทำความสะอาดเสร็จเล่นเอาเหนื่อย คราวนี้ข้าพเจ้าจึงไม่ไว้ใจ กลัวเป็นเหมือนเดิม จึงได้ปรึกษาหารือกับหัวหน้าสายชั้นว่าจะทำอย่างไรดี ก็ได้คำแนะนำมาทำให้คลายกังวลไปได้
และเมื่อถึงวันทำความสะอาดในตอนบ่าย(ซึ่งเป็นเวลาที่นักเรียนรอคอยอย่างใจจด ใจจ่อ) ข้าพเจ้าก็ถามนักเรียนว่าใครเอาแปรงมาบ้าง ปรากฏว่ามีนักเรียนเอามาคนเดียว(อ้าว ก็เมื่อวานนี้ยกมือเอามากันซะเยอะเชียว..จำไว้หักหลังกันได้) ดีนะที่ข้าพเจ้าไหวตัวทันไปหาซื้อมาเตรียมไว้แล้ว เมื่อเริ่มลงมือทำข้าพเจ้าก็เลือกนักเรียนไว้ 6 คนเท่านั้น ที่เหลือก็ให้ช่วยกันขยับโต๊ะไปไว้มุมหนึ่งของห้องและให้ลงไปทำความสะอาดเขตรับผิดชอบข้างล่าง สำหรับนักเรียนทั้ง 6 คนนั้น ข้าพเจ้าก็ได้วางแผนการทำความสะอาด ชี้แจงขั้นตอนและจัดสรรหน้าที่ให้ทุกคน เมื่อลงมือทำความสะอาดทุกอย่างเป็นไปด้วยความเรียบร้อย ( เรียบร้อยจนน่ากลัว) และแล้วเหตุการณ์ที่ข้าพเจ้ากังวลก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อทำใกล้จะเสร็จก็มีนักเรียนคนหนึ่งทำถังใส่น้ำผสมผงซักฟอกหกกลางห้องเรียน (โอ้..พระเจ้าช่วยกล้วยทอด ) และด้วยความที่ตกใจ ผสมกับกลัวโดนดุ นักเรียนต่างช่วยกันเอามือกวาดน้ำใส่ถังบ้าง เอาผ้าเช็ดบ้าง ทำให้เกิดฟองเต็มห้องไปหมด จึงให้นักเรียนหยุดทำและให้กลับบ้าน
หลังจากนั้นข้าพเจ้าก็ลงมือทำความสะอาดคราบและฟองผงซักฟอง (กว่าจะหมด) ยกโต๊ะ เก้าอี้กลับเข้าที่ กว่าจะเสร็จเล่นเอาหมดแรง..เฮ่อ!...เหนื่อยจัง และ ปวดแขนมาก
นี่แหละนะ...ที่เขาเรียก คบเด็กสร้างบ้าน( เกี่ยวกันไหมเนี่ย) แล้ว คราวต่อไปจะเจออะไรอีกเนี่ย
แต่ไม่เป็นไร สู้ต่อไป.....ทาเคชิ
อ่านสนุกอีกแล้วค่ะ....บรรยากาศน่ารักจัง
สวัสดีค่ะ ศน.พี่กุ้ง
สวัสดีค่ะ นางฟ้าชุดขาว
แม่มดอยู่แล้ว เพราะปลายเดือนนี้นักเรียนที่ห้องจะโดนสอบเพื่อวัดผลสัมฤทธิ์ จาก สพฐ. กำลังติวเข้ม เครียดกันทั้งครูทั้งเด็ก แต่ครูดูเหมือนจะเครียด ผสมกับวิตกจริตด้วยค่ะกลัวไม่ผ่าน
very good project เป็นโครงการที่ยอดเยี่ยมมาก น่าจะทำกันบ่อยๆ เพราะจะทำให้ห้องเรียน ห้องพักครู ห้องเรียนพิเศษ และบริเวรต่างๆ สะอาดขึ้นมาก ทั้งเจ้านาย ลูกน้อง นักเรียน ต่างก็ช่วยเหลือกัน ให้ความร่วมมือกันเป็นอย่างดี สมกับที่เรียกกันว่า big cleaning day จริง แต่ภารโรงฝากมาว่าน่าจะเป็นcleaning all the year ภารโรงจะได้สบาย จ๊าก..