วันนี้ขณะรับประทานอาหารเย็นที่ศูนย์อาหารกลางคืน รู้สึกชื่นชมนักศึกษาปี 1 ซึ่งแกนนำเตรียมกิจกรรมต้องรับน้องใหม่ที่พูดเชิญชวนขณะที่ทุกคนกำลังรับประทานอาหาร กระตุ้นให้นักศึกษาทุกชั้นปีมีส่วนร่วมในกิจกรรมต้อนรับน้องใหม่ ชื่นชมกับการสื่อสารเพื่ออยากเห็นเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นในการต้อนรับน้องใหม่ในปีหน้าเพื่อ ถักทอความร่วมมือของเราชาววลัยลักษณ์ในฐานะคนครอบครัวเดียวกัน จนในฐานะตนเองซึ่งเป็นพนักงาน รู้สึกชื่นชม ภูมิใจกับถ้อยคำที่จับใจ....ในขณะที่เรากำลังรับประทานอาหารเย็น
* อยากให้เรารักกัน เกิดมิตรไมตรีที่ดีต่อกัน
* อยากให้ทุกคนเป็นพี่ที่ดีที่คอยดูแล ตักเตือน พูดดีๆ ช่วยให้น้องสามารถปรับตัวในการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยได้ ทั้งด้านการเรียนและชีวิตความเป็นอยู่ กับน้องใหม่ได้
* ช่วยกันสร้างสรรค์กิจกรรมดีๆ รักษาสิ่งดีๆ เพื่อมหาวิทยาลัย
* การเข้าใจผู้อื่นและมองโลกในแง่ดี
* การเชิญชวนให้ทุกคนร่วมด้วยช่วยกัน อย่าลืมฐานที่เรายืน หากเราลืมก็จะทำให้เราไม่ประสบผลสำเร็จ
* การต้อนรับน้องใหม่มันก็มีทั้งสองด้าน คือด้านสว่างและด้านมืด และกิจกรรมจะดำเนินได้อย่างดี อยู่ที่เรามองว่าเราจะนำเสนอด้านใดที่เป็นประโยชน์กับเรา น้องใหม่ มหาวิทยาลัยของเรา และปรับปรุงด้านลบออกไป
ซึ่งการสื่อสารในครั้งนี้ทำให้เกิด...การถักทอ ถ่ายทอดความคิด ความรู้สึก ค่านิยมที่ดทำให้เราสัมผัสถึงความรัก ความรู้สึกที่ดีจากรุ่นหนึ่งที่มีต่ออีกรุ่น ที่มีต่อสถาบัน เป็นการถ่ายทอดความรู้สึกของนักศึกษาตัวจริงจากทุกกลุ่มสัมพันธ์ในความเป็นอยู่ในขณะนี้เป็นสดๆ...ถึงใจ---และคิดว่าคงจะกระแทกใจ สะกิดใจหลากคน...และแน่นอนรวมทั้งดิฉันด้วยทำให้วันนี้รู้สึกชื่นชมน้องๆ กลุ่มนี้มากและภูมิใจกับอนาคตของสังคม
ขอร่วมเป็นส่วนหนึ่งของกำลังใจและร่วมชื่นชมน้อง ๆ ของมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ ที่มีใจอันแรงกล้า ที่จะสานต่อวิถีของความเป็น มวล. ให้สายเลือดแสดม่วงรุ่นใหม่ ได้สานต่อและดำเนินรอยตาม....
ขอบคุณจ๊ะ น้องจาตุรนต์ พี่ภูคา คุณภีรตาและน้องหมีน้อย ลืมไปเป็นเป็นหมูน้อยแล้วที่ร่วมชื่นชม ซึ่งได้บอกกับเจ้าหน้าที่ที่เขารับผิดชอบโดยตรงแล้วคะ