ชีวิตที่พอเพียง : 209. ความสุขที่พอเพียง
เช้าวันอาทิตย์ที่ ๗ ม.ค. ๕๐ ผมตื่นสาย เพราะเมื่อคืนนอนดึก มัวสนุกกับการถ่ายเพลงจาก ซีดี ที่สะสมไว้โดยไม่ตั้งใจ เข้าเครื่อง iPOD ผมเพิ่งเรียนรู้วิธีการใช้โปรแกรม iTUNES หลังจากมีเครื่อง iPOD มาเกือบปี น่าหัวเราะเยาะความเขลาของผมไหมครับ
เช้าวันนี้อากาศเย็นลงเล็กน้อย ท้องฟ้ามัวแบบฝนทำท่าจะตก ผมออกไปวิ่งตามปกติ ที่จริงไม่ปกติ เพราะเป็นการวิ่งตอน ๗ น. ตามปกติผมวิ่งตอน ๔.๓๐ น. การวิ่งตามเวลาที่ไม่ปกตินี่แหละคือที่มาของบันทึกนี้ เพราะทำให้ผมได้เห็นความงามที่เมื่อผมพิจารณา ก็เกิดความสุข เป็นความสุขที่ไม่ต้องซื้อ ไม่ต้องลงทุนเลย หรือจะให้ลึกอีกหน่อย ก็ใช้ทุนความช่างสังเกตและจิตใจที่ละเอียดอ่อนเท่านั้น ทำให้ผมนึกชมตัวเอง ว่าโชคดีที่ผมสั่งสมความช่างสังเกต และฝึกฝนจิตใจที่ละเอียดอ่อน เป็นต้นทุนให้ผมเสพสุขได้โดยไม่ต้องเสียเงินหรือเสียสุขภาพ หรือยิ่งกลายเป็นว่า ได้สุขภาพร่างกายด้วย และได้สุขภาพใจด้วย
อย่าคิดว่าผมเกิดมาพร้อมกับจิตละเอียดและช่างสังเกตนะครับ โดยจริตผมเป็นคนหยาบกระด้าง แต่ได้พยายามฝึกฝนตนเองมามากหน่อยเท่านั้น และเวลานี้ก็ยังเป็นเพียงนักเรียนประถมหรือมัธยมเท่านั้น โชคดีที่ได้หัดไต่ชั้นอนุบาลมานาน นี่คือมิติหนึ่งของการเรียนรู้ตลอดชีวิตครับ
ผมเกิดความสุขจากการได้เห็นและพิจารณาฝักของต้นพญาสัตบรรณข้างบ้านครับ โปรดดูรูป ไม่ทราบว่าท่านผู้อ่านเห็นความงามอย่างผมหรือไม่ ผมไม่เคยเห็นต้นพญาสัตบรรณที่มีฝักดกอย่างนี้มาก่อน ผมนึกถึงเมื่อเกือบ ๒ เดือนก่อนผมได้เล่าไว้แล้วว่าต้นพญาสัตบรรณในหมู่บ้านผมออกดอกทุกต้น ดกบ้าง ไม่ดกบ้าง ต้นที่บ้านผมก็ออกดอก แต่ไม่ดก ต้นที่บ้านถัดไป ๒ หลังออกดอกดกมากทั้ง ๒ ต้น ผมวิ่งไปชื่นชมทั้งความงามของดอกและกลิ่นที่จรุงใจ บางคนบอกว่ากลิ่นของดอกพญาสัตบรรณฉุนเหลือทน แต่ผมชอบ ผมว่ากลิ่นที่โชยมาไกลๆ หอมรื่นนาสา วันนี้ผมได้ชื่นชมความงามของฝักที่ดกมากและห้อยลงมาเป็นพวงไสว
วิ่งได้ครบ ๔๐ นาที ผมรีบกลับมาคว้ากล้องบอกภรรยาว่าจะออกไปถ่ายรูปสัก ๕ นาที ภรรยาถามว่าวันนี้มาแปลก ทำไมต้องขออนุญาตด้วย ผมบอกว่าเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ ตอนตายไปหากมีใครจูงเด็กมาเรียกร้องส่วนแบ่งมรดก (ซึ่งไม่ค่อยมีอยู่แล้ว) จะได้ไม่เชื่อเขา เขาหัวเราะชอบใจ
แสงแดดตอน ๘ โมงเช้ามันช่วยให้ถ่ายรูปได้สวย ผมจึงได้รูปต้นพญาสัตบรรณที่งามด้วยฝักดกเต็มต้นมาฝาก ให้แฟนๆ ได้ชื่นชมเทียบกับความงามของดอก เสียดายส่งกลิ่นหอมมาทางอินเทอร์เน็ตไม่ได้ จินตนาการเอาเองก็แล้วกันนะครับ
ที่จริงผมคงจะเคยเห็นต้นพญาสัตบรรณที่ฝักดกมาก่อน แต่ผมคงจะไม่สนใจหรือไม่ได้สังเกต แต่ปีนี้ผมติดใจพญาสัตบรรณเป็นพิเศษ และผมติดใจในความดอกดกของต้นนี้เป็นพิเศษ คือมีความหลัง มี tacit knowledge มาเป็นตัวกระตุ้นให้ผมเอาใจใส่พญาสัตบรรณต้นนี้เป็นพิเศษ เมื่อวิ่งผ่านก็ "เห็น" ได้ง่าย และสามารถใช้จินตนาการเข้ามาเสริม เกิดการสร้างความสุขความพอใจขึ้นมาจากสิ่งที่ดูเหมือนไม่มีอะไรเลย ความสุขแบบนี้ น่าจะเป็นรูปแบบหนึ่งของความสุขที่พอเพียง เป็นความสุขที่ต้องการการกระตุ้นจากภายนอกไม่มากนัก และเป็นสิ่งกระตุ้นที่ธรรมดาดาษดื่น แต่ด้วยการฝึกฝนตน ผมสามารถสร้างความไม่ธรรมดาขึ้นจากความธรรมดา เอามาเสพเป็นความสุขแก่ตน จึงน่าจะจัดได้ว่าเป็น "ความสุขที่พอเพียง"
บันทึกเพิ่มเติมครับ เช้ามืดวันที่ ๒๖ ม.ค. เทวดาดลใจให้ผมวิ่งไปทางซอยนี้อีกครั้งตอนตี ๕ ไปพบต้นพญาสัตบรรณต้นเดิมที่ผมถ่ายรูปฝักเมื่อ ๑๙ วันก่อนออกดอกอีกแล้ว เป็นดอกรุ่นที่ ๒ หลังดอกรุ่นที่ ๑ เกือบ ๓ เดือน ผมจึงได้ความรู้ว่าพญาสัตบรรณอาจออกดอก ๒ รุ่นได้ คือออกตอนต้นหนาว กับปลายหนาว ผมรีบกลับบ้านมาคว้ากล้องไปถ่ายรูปไว้ โปรดดูรูปที่ ๔ มิน่าเมื่อวานซืนผมวิ่งไปก็แปลกใจไป ว่าได้กลิ่นหอมโชยมาคล้ายกลิ่นดอกพญาสัตบรรณ และเย็นวานซืนนี้ได้กลิ่นหอมคล้ายกลิ่นดอกวาสนา มาหาดอกพบเอาเมื่อเย็นวานที่บ้านผมเอง ความสุขความพอใจเหล่านี้ ไม่ต้องเสียเงินซื้อเลยนะครับ
ฝักพญาสัตบรรณถ่ายไกล
ถ่ายใกล้เข้ามา
สวยไหมครับ
ดอกชุดใหม่ ถ่ายเช้ามืดวันที่ ๒๖ ม.ค. ๕๐ แสดงว่าต้นนี้เป็นพันธุ์ลูกดก
วิจารณ์ พานิช
๗ ม.ค. ๕๐ เพิ่มเติม ๒๖ ม.ค. ๕๐
ความเห็น (6)
อยากเห็นต้นทั้งต้นเมื่อมองไกลๆได้ไหมคะ อาจารย์ เพราะดูจากทั้ง 4 รูปแล้ว (โดยเฉพาะรูปแรก) เหมือนต้นเค้าสู้ง สูง อยากทราบว่าถ้าเทียบกับตัวเราแล้ว ต้นเค้าขนาดไหนน่ะค่ะ กับสงสัยว่าต้นที่อยู่ทางเข้าที่จอดรถตึกเฉลิมพระบารมีฯของคณะแพทย์ม.อ.ใช่ต้นพญาสัตบรรณหรือเปล่า เห็นดอกเค้าคล้ายๆกับที่อาจารย์เคยถ่ายรูปมาฝากค่ะ ได้กลิ่นเวลาเดินผ่านแล้วคิดถึงอาจารย์ และสงสัยทุกทีว่าใช่เจ้าต้นนี้หรือเปล่าน่ะค่ะ จะเอารูปต้นที่ขออาจาย์คราวนี้ไปเปรียบเทียบดูว่าใช่ไหมน่ะค่ะ ขอบพระคุณอาจารย์ค่ะ
- ความสุขกับการชื่มชมธรรมชาติ ไม่ต้องหาซื้อเป็นความจริงค่ะ
- ฝักดกจริง ๆ เลยค่ะ
- ฝีมือการถ่ายภาพของอาจารย์หมอไม่เบาเลยนะคะ แบบนี้ ชัดตื้น ชัดกลาง ชัดลึกได้เลยค่ะ
- สวยค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
I am impressed with ajarn's topics krub especially this one.
Ajarn's experience is an evidence to insist that happiness is actually inside our soul.
I wish I could have the way of thinking at least or partly similar to ajarn's krub.
นี่แหละครับความสุขและความงามที่มาเคียงคู่กัน ดูภาพแล้วสัมผัสได้ถึงจิตใจเลยครับ ขอบคุณครับ
อาจารย์หมอเป็นผู้ที่ถ่ายทอดอารมณ์ และความรู้สึกออกมาได้ละเอียดอ่อน ลึกซึ้งมากเลยค่ะ
อยากให้อาจารย์ได้ถ่ายทอดวิธีการฝึกจิตละเอียดให้เป็นวิทยาทานบ้างค่ะ
นับถืออาจารย์มาก ๆ
เข้ามาชื่นชมด้วยค่ะ