เมื่อคืนหลังจากที่เรายึดสวนป่าของครูบาได้แล้ว เราก็เป็นฉลองความสำเร็จด้วยคาราโอเกะ จนถึงเที่ยงคืน แล้วก็แยกย้ายกันไปนอน การนอนของพวกเรานั้นมีทั้งนอนในบ้านหกเหลี่ยม และนอนในเต๊นท์ ซึ่งทั้งสองที่ก็ได้บรรยากาศที่แตกต่างกันไปครับ ..คนที่นอนในเต๊นท์ ก็ได้สัมผัสกับอากาศที่หนาวเย็น อากาศที่สวนป่าช่วงนี้หนาวมากครับ ขนาดผมเป็นคนเหนือที่คุ้นเคยกับอากาศหนาวเป็นอย่างดี ยังต้องงก ห่มผ้าตั้งสามผืนครับส่วนคนที่หลบหนาวเข้าไป นอนในบ้าน ก็ต้องเผชิญกับเสียงกรน ไม่ใช่กรนคนเดียวด้วยนะครับ กรนกันเป็นทีม ประสานเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ..คงผิดที่ทีมคุณอำนวยอีกแหละครับ ที่ให้เขาทำงานเป็นทีม เรียนรู้เป็นทีม พอถึงเวลานอน เขาก็กรนกันเป็นทีม..แต่ก็ไม่มีใครว่าใครครับ เพราะถือว่าเป็นประสบการณ์ ถ้าไม่งั้นก็คงไม่มีเรื่องอเล่า ในวงกาแฟตอนเช้าๆ...
มาถึงการเรียนรู้สำหรับเช้าวันนี้ครับ..หลังจากที่รับประทานอาหารเช้าแล้ว..ก่อนที่จะออกไปเรียนรู้กับการทำงานประจำวัน พวกเราก็มานั่ง ทบทวนกระบวนการ พร้อมกับ วางแผนการทำงาน ประจำวันกันครับ..วันนี้เรามีโจทย์ ที่ต้องเรียนรู้เยอะมากครับ..ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการเคลียร์สถานที่ การจัดเตรียมของ เตรียมการรับแขก เตรียมพิธีทางสงฆ์ และอีกหลายๆบทเรียนซึ่งวันนี้คงวุ่นกันทั้งวันแหละครับ..แต่สำหรับคุณอำนวยแล้ว ยิ้มครับยิ้ม ยิ่งเจอโจทย์เยอะๆก็ยิ่งได้บทเรียนรู้เยอะ...เมื่อมีสิ่งที่ต้องเรียนรู้กันเยอะแยะมากมายอย่างนี้ ก็เลยมี คำถาม ให้ได้คิดกันเล่นๆว่า..... “เราเรียนรู้ไปทำไม....ทำไมต้องเรียนรู้” ....รอให้กลุ่มผู้เรียนได้คิดกันก่อนนะครับ แล้วผมจะนำสิ่งที่เขาสรุปกันแล้วมา แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันอีกที...ลองคิดกันเล่นๆก่อนก็ได้นะครับ ตามคำถามดังกล่าว...ท่านใดมีคำตอบแล้วอย่าลืมนำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันบ้างนะครับ....ขอบคุณล่วงหน้าครับ...
เรียน คุณภูคา ค่ะ
ขอบคุณครับ..คุณรัตติยา..
ตามมาเรียนรู้และซึมซับบรรยากาศค่ะ
ขอบคุณทุกท่านครับ..