บันทึกไว้สอนตน
1 . การมีสติไว้ใช้สำหรับเตือนจิตไม่ให้คิดออกนอกทาง เพราะคนรอบคอบมีสมาธิดีมักทำไม่ค่อยพลาด
2 . เมื่อใดสติของเราเพิ่มขึ้น ความประมาทของเราก็ลดลงเมื่อนั้น
3 . เหตุใดคนเราจึงมีความแตกต่างกัน คำถามนี้พุทธศาสนามองว่า กมฺมํ สตฺเต วิภชฺติ แปลว่า กรรมย่อมจำแนกสัตว์ ( ให้แตกต่างกัน )
4 . คำว่ากรรมเมื่อเราทำอะไร จะประกอบไปด้วย 3 ส่วนเสมอ คือ ผู้ทำ ได้แก่ ตัวเราทำเอง การทำ ได้แก่ เราจับปากกาเขียนไป และสิ่งที่ทำ ได้แก่ ตัวหนังสือที่เขียนออกมานั้นเอง
5 . การทำกรรมมี 2 ทางคือ ตั้งใจทำ มีผลติดตามตัวเราเหมือนรอยสักบนตัวเรา ทำโดยไม่ตั้งใจ (ไม่เจตนา ) เหมือนรอยด่างของเสื้อเราซักออกได้หรือทิ้งและซื้อเสื้อใหม่ได้
6 . คนที่วางตนอยู่ในเส้นทางแห่งความดีทุกคน เขารักและปรารถนาดีต่อเราเสมอแม้ปากเขาไม่พูดแต่ใจเขาก็รัก
7 . ร่างกายเป็นทาสของใจ ใจเป็นทาสของกิเลส กิเลสบังคับใจให้คิด จะเอา ใจเลยไปเล่นกับกายให้ทำงานเลยเกิดเป็นกรรมตามมา
8 . คำว่าคนเปรียบเหมือนตัวกล้อง จิตใจคือฟิล์ม บันทึกภาพทุกสิ่งไว้ เมื่อร่างกายตายถูกเผาแต่จิตใจยังเก็บภาพอยู่เสมอ
9 . ผู้ไม่เคยหิวเลยจะรู้ได้อย่างไรว่าความหิวสร้างความทุกข์ใจให้เราเพียงใด
ด้วยความปรารถนาดี
จาก...umi