เมื่อหนูถูกเป็นเหยื่อ ... จากพ่อแม่
"เมื่อหนูถูกเป็นเหยื่อ ... จากพ่อแม่" : เราต่างเป็นเหยื่อซึ่งกันและกันอยู่เสมอ...เพราะเราต่างมีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน
Text : Ka-Poom
..............................................................................................................
------->ช่วงนี้ดิฉันมี case บำบัด เป็นเด็กอายุประมาณ 6-8 ขวบ พี่น้อง
คนน้องนั้น...จะมีพฤติกรรมค่อนข้างก้าวร้าว...(ในสายตาของผู้เป็นพ่อแม่)..และคนพี่นั้นจะชอบลักขโมยเงินเป็นประจำ
ฐานะทางครอบครัวค่อนข้างดี ในมุมมองของพ่อแม่...มองว่า------->เขาทั้งสองคนต่างเลี้ยงลูกอย่างดี เอาใจใส่...ทำไมลูกจึงเป็นเช่นนี้
case มาหาดิฉัน...ด้วยเรื่องที่ว่าแม่ค่อนข้างกังวลใจมาก ที่ลูกคนโต...มีนิสัยขโมยของ...
เขาไปปรึกษาผู้รู้ และผู้เชี่ยวชาญเด็กหลายคน...ต่างคนต่างก็มีวิธีการแก้ไขที่แตกต่างกันไป
บางคนก็บอกว่าให้ตีหรือลงโทษเขาสักครั้ง...ให้เขาจดจำ...เขาก็จะไม่ทำอีก
------->แต่เมื่อ..ผู้ปกครองของเด็กมาปรึกษาดิฉัน...และเล่าให้ฟัง
สิ่งแรกเลยที่ดิฉันให้ความสนใจ คือ ความสัมพันธ์ของพ่อแม่นั้นเป็นอย่างไร (เพราะดิฉันเชื่อว่าสำหรับ case นี้การที่เด็กมีนิสัยลักขโมยน่าจะเป็นเรื่องของเด็กเป็นผู้ถูกกระทำ (abuse) จากพ่อแม่ และพฤติกรรมที่เขาเลือกแสดงออก(เลือกแบบไม่ได้เลือก ซึ่งหมายถึงเป็นไปโดยอัตโนมัติ) เป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม...------->และที่สำคัญดิฉันบอกแม่เด็กไปว่า ไม่ให้ตี แต่ให้สอนที่ไม่ใช่ด้วยอารมณ์ ในทำนองเรื่อง การทำความดี และทำไม่ดี สอนให้เขารู้ว่าสิ่งที่เขาทำนั้นไม่ดี คนทั่วไปไม่ทำ และบอกให้รู้ว่านี่คือผิด...ให้สอนซ้ำ ย้ำบ่อยๆ...แต่ห้ามดุ หรือโมโห หรือโกรธเขา
------->ส่วนในเรื่องความสัมพันธ์ของพ่อแม่นั้น ทั้งสองคนก็บอกว่าดี ไม่มีเลยที่จะทะเลาะให้ลูกเห็น
เพียงแต่บางครั้งพ่อค่อนข้างจะเข้มงวด...แต่ทั้งสองคนก็จะแบ่งหน้าที่กัน ส่วนใหญ่เด็กจะอยู่กับแม่ พ่อจะแยกไปทำงานที่อื่น
ซึ่งวันศุกร์ - เสาร์ - อาทิตย์ ทุกคนถึงจะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา...
เมื่อพูดคุยไปเรื่อย...หลายๆ ครั้ง ------->ดิฉันจับประเด็นได้จากคำพูดหลายครั้งที่แสดงให้เห็นว่าภายใต้คำพูดนั้นมีความขัดแย้งกันอยู่...โดยแม่เก็บความรู้สึกไม่พอใจในตัวสามีของตนไว้หลายอย่าง...ดิฉันก็เลยยิงไปตรงเป้าเลย ... สุดท้ายแม่ก็ยอมรับว่า จริงๆ แล้วไม่ชอบที่สามีตนชอบแสดงอำนาจ มักขู่และดุลูก... และไม่ค่อยฟังความคิดเห็นของแม่เท่าไหร่...
------->บางครั้งตนจึงมักบอกลูกว่า "ให้รีบทำสิ่งนั้น..ทำสิ่งนี้เดี๋ยวพ่อก็ดุหรอก"...บ่อยครั้งมากที่แม่ให้รหัสนี้เข้าไปในสมองน้อยๆ ของลูก
จึงไม่แปลกเลย...ที่ลูกทั้งสองคนจะจดจำว่า..."พ่อชอบรังแกแม่"...เพราะเวลาที่แม่พูดทำนองนี้ อารมณ์ ความรู้สึกจะปนเปผสมออกมาผ่าน "น้ำเสียงความรู้สึก"...คือ เวลาที่เรารู้สึกอย่างไรแม้ไม่แสดงออก แต่ความรู้สึกนั้น มักแผ่ซ่านออกผ่านมาจากทางกายโดยที่เราไม่รู้ตัว...ดังนั้นคนที่อยู่ใกล้ชิดจะรับและสัมผัสได้ว่า..คนคนนี้รู้สึกอย่างไรและอารมณ์ไหน...
สำหรับ case นี้ยังไม่ถึงกับทำ Family Counseling-------> เพราะตัวพ่อเองไม่ได้ตระหนักว่าตนเองเป็นปัญหา...แต่นั่นก็เป็น plan ระยะยาวที่ดิฉันมองว่าน่าจะได้คุยเชิงบำบัดกันต่อไป...แต่สิ่งที่ดิฉันควรทำและต้องทำตอนนี้ คือ การดูแลทางจิตใจของเด็กก่อน...ทำอย่างไรถึงจะให้เขารู้สึกมีความสุขลึกๆ...และรอยที่ได้รับสารพิษทางจิตใจ (Toxin ทางจิตใจ) จากพ่อแม่จะถูกขับออกมาจากจิตใจของเขา...------->และวิธีการที่ดีที่สุดที่ดิฉันเชื่อและเลือก คือ การเลือกทำ Art therapy (ศิลปะบำบัด) และการเล่น...โดยเราเป็นผู้มีส่วนร่วมในการเล่นไปกับเขาด้วย...เพื่อที่เราจะได้พูดคุยกับเขาพร้อมสังเกตเขาไปด้วย...และที่สำคัญที่ทำเป็นประจำ คือ การสวมกอดเขา...ด้วยความรัก...
ความเห็น (9)
- อ้อเคยเห็น case หนึ่ง อยากปรึกษาเหมือนกันค่ะ คือเด็กผู้หญิงวัยรุ่นนิสัยดี เรียบร้อย แต่เผลอไม่ได้เป็นต้องลักขโมย เท่าที่สังเกตและสอบถามครอบครัวพบว่า เป็นครอบครัวฐานะค่อนข้างยากจน แต่พ่อแม่ก็ให้ความรักและให้ความเอาใจใส่ลูกดี และคิดที่จะทำทุกอย่างเพื่อส่งลูกให้ได้เรียนสูง แต่วิธีการสอนจะสอนให้ลูกมักใหญ่ใฝ่สูง ที่พ่อแม่ทำเช่นนั้นเพราะคิดว่าครอบครัวตนเองลำบากแล้วไม่อยากให้ลูกลำบากแบบเดิม และเพื่อที่จะยกฐานะให้ดีขึ้น ไม่แน่ใจว่า เด็กไปแปรความหมายเช่นไร คือพอเริ่มเป็นวัยรุ่น คบก็เพื่อนที่มีฐานะดีกว่าตนเอง เมื่อเห็นเพื่อนได้อะไร ก็อยากได้เหมือนเขา แต่ศักยภาพของตัวเองมีไม่ได้ จึงต้องไปลักขโมยเพื่อที่จะนำเงินนั้นมาตอบสนองความต้องการของตนเอง
- case นี้ พี่ ดร.ka-poom เห็นว่า ควรจะแก้ปัญหาที่จุดใดดี พ่อแม่ของเด็กเคยมาปรึกษาอ้อเช่นกันว่าจะแก้ไขปัญหานี้ได้อย่างไร แต่อ้อไม่มีประสบการณ์เลย และก็ไม่รู้ว่าจะให้คำตอบได้อย่างไร คงต้องขอวิทยาทานจากพี่ ดร.ka-poom นะคะ
- ขอบคุณค่ะ
- แวะมาเยี่ยมน้องกะปุ๋มค่ะ สบายดีนะจ๊ะ
สวัสดีค่ะ ..ลูก..กะปุ๋ม
- ดังนั้นการกอดเป็นภาษากายที่ใช้ได้ตลอดกับทุกคนตั้งแต่วัยเยาว์ กับวัยชรา
- เมื่อวานดูรายการแดนสนธยายังมีสัตว์หลายประเภทยังต้องการการกอดของคนค่ะ
ซึ้งค่ะ...ขอบคุณค่ะ สิ่งดีดีที่มอบให้
สวัสดีค่ะ...คุณอ้อ
สำหรับ case ที่คุณอ้อเล่าให้ฟังนั้น เราต้องคุยกับเด็กก่อนนะคะ เสมือนเป็นการประเมิน...เพื่อที่เราจะได้หาสาเหตุและทำความเข้าใจในพฤติกรรมที่เขาเป็น...โดยอย่าพึ่งไปตัดสินว่านั่นผิดหรือถูกนะคะ...พิจารณาทำความรู้จักเขาให้มากขึ้น และขณะเดียวกันเราก็ช่วยให้เขาทำความรู้จักตนเองไปด้วย...
และเขาก็จะมองเห็นว่า...อ่อ..นี้คือ จุดด้อยหรือข้อเสียของตนเอง...นี่นา..แล้วค่อให้เขาพิจารณาว่าเขาอยากเปลี่ยนไหม..หากยังเราก็ยังคงต้องรักษาสถานภาพไปก่อน...การที่คนเราจะยอมเปลี่ยนแปลวตนเองได้นั้น คนๆนั้นต้องเกิดการยอมรับตนเอง...ก่อนหากยังไม่สามารถยอมรับตนเอง เข้าใจตนเองได้แล้ว...คนเราก็จะไม่ยอมเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ไม่ดีของตนเอง...
เช่น ..คนที่รู้ว่าพฤติกรรมนี้ที่เราทำนั้นมันไม่ดีนี่นา...เพราะสิ่งสำคัญทำให้ตนเองเดือดร้อน(ภายใน)..หากยอมรับได้ว่า..เป็นสิ่งไม่ดีเขาก็จะลุกมาแก้ไข..และสิ่งสำคัญของการแก้ไข..คือ การแก้ไขที่ถูกต้อง...
ค่อนข้างเป็นเรื่องที่ละเอียด แต่ก็เป็นเรื่องที่คนเราทำได้ค่ะ หากเลือกที่จะทำ
(^____^)
กะปุ๋ม
สวัสดีค่ะ...พี่อร
กะปุ๋มสบายดีค่ะ...ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทาย
หวังว่าพี่อรและพ่อคงสบายดีนะคะ
(^____^)
กะปุ๋ม
สวัสดีค่ะ...คุณครูแม่อ้อย
กะปุ๋มยังเชื่อว่าภาษากายนั้นเป็นสื่อสัมผัส
ที่เป็นส่วนหนึ่งทำให้..ดวงจิตเราผ่อนคลายลงได้ค่ะ
(^____^)
กะปุ๋ม
สวัสดีค่ะ...คุณแป้น
นั่นอาจเป็นสาเหตุส่วนหนึ่งได้เหมือนกัน
ขอบคุณนะคะที่นำมาแลกเปลี่ยน...บอกเล่าสู่กันฟัง
และที่สำคัญ...แต่ละคนนั้นจะไม่มีสูตรสำเร็จตายตัว
หากแต่..เรียนรู้วิธีการแก้ไขจากกันและกันได้ค่ะ
(^____^)
กะปุ๋ม
สวัสดีค่ะคุณกะปุ๋ม
ดิฉันขอปรึกษาคุณกะปุ๋มหน่อยค่ะ ดิฉันเป็นผู้พิพากษาสมทบแผนกคดีเยาวชนและครอบครัวซึ่งต้องทำงานเกี่ยวข้องกับเด็กที่กระทำความผิดและต้องอบรมเด็กอยู่แล้ว ตอนนี้ต้องทำการจำแนกสืบค้นหาสาเหตุการกระทำความผิด ซึ่งถือว่าเป็นหน้าที่หลักอีกอย่างหนึ่ง แต่สิ่งที่พวกดิฉันยังไม่ชำนาญพอคือด้านจิตวิทยา ( ตามหลักวิชาการที่ถูกต้อง ) อย่างน้อยขั้นพื้นฐานก็ยังดี คุณกะปุ๋มพอจะแนะนำสถานที่อบรม หรือสถาบันที่เขาจัดฝึกอบรมให้หน่อยได้ใหมคะ หรือมีข้อแนะนำอะไรกับดิฉันบ้าง
ขอบคุณค่ะ