เด็กนักฟุตซอลหญิงเหล่านั้น

ที่นครพนมมีคุณหมอคนหนึ่งที่สนใจกีฬาฟุตบอล ท่านมักจะเป็นแนวหน้าในการสนับสนุนส่งเสริมให้มีการจัดการแข่งขันฟูตบอล ลีคต่าง ของเด็กเยาวชน หลายช่วงอายุ หนึ่งในจำนวนนั้นมีเรื่องของฟุตซอลอยู่ด้วย

เมื่อปีที่แล้ว ก็มีการประชาสัมพันธ์ การแข่งขันฟุตซอลทั้งชายทั้งหญิง ชิงรางวัล มีทีมเข้าร่วมแข่งขันหลายทีม ดิฉันจำไม่ได้ว่าเป็นของ ม . ต้น หรือ ม. ปลาย   การเผยแพร่ข่าวคึกคักกันมาก มีการรายงานผลการแข่งขันผ่านวิทยุกระจายเสียง มีฝ่ายที่ร่วมจัดหลายฝ่าย ดิฉันอาศัยเวลาที่อยู่ในครัวตรงกับช่วงที่มีการรายงานข่าว  ดิฉันอยากไปดูเหมือนกัน ไปดูบรรยากาศ แต่ก็มัวยุ่งกับงานอื่น ๆ  เสีย

เย็นวันหนึ่ง ดิฉันไปเดินเล่นตามเคย เดินเล่นคนเดียว เดินไปเดินมาหลายรอบ จึงได้สังเกตเห็นเด็ก ๆ ผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง มากัน ๕-๖ คน อยู่ในชุดกีฬา กางเกงขาสั้น ถือรองเท้าสำหรับเล่นฟุตบอลมาด้วย สีของเสื้อสีขรึม ๆ ผิวของเด็กก็คร้ามแดด ดิฉันก็ยังเดินต่อไปเรื่อย ๆ  หูก็ได้ยินเด็กพวกนั้นคุยกัน เป็นช่วง ๆ 

เด็กเหล่านั้นซื้อเหล้าขาว ๔๐ ดีกรี ขวดเล็กสีน้ำตาลมากินกัน  ทำนองว่า เสียใจที่แข่งกีฬาแพ้ และบอกกันวิธีที่จะไม่ให้พ่อแม่ดุ ว่า แอบกินเหล้า

ดิฉนลอบมองหน้าเด็กเหล่านั้น หน้าตาน่ารัก สมกับวัย ท่าทางห้าวหาญ ผิวพรรณเปล่งปลั่ง แม้ว่าจะคล้ำไปบ้าง ร่างกายเปล่งความเยาว์วัยออกมาเต็มที่ กระโดกกระเดก ดูไร้จริตมารยา

เด็กพวกนี้ เป็นเด็กมีความตั้งใจพอสมควร เพราะการจะรวมทีมกันเล่นกีฬา ต้องมีการนัดหมายกันไปซ้อม ต้องมีวินัยระดับหนึ่ง  การแข่งที่ว่านี้เป็นลักษณะเป็นแบบประชาชน คือ
ใครจะส่งทีมก็ได้ เตรียมทีมมาเอง ฝึกซ้อมกันเอง มีทุนสนับสนุนนิดหน่อย ดิฉันคิดว่าพวกแกน่ารัก

อดรนทนไม่ได้ เมื่อกลับมาอีกรอบ ดิฉันอยากฟังคำพูดของพวกแก เลยซักถาม
พวกหนู แข่งกีฬาอะไรกันหรือคะ??
เล่นฟุตซอล ครับ
ชนะไหม
แพ้ครับ
เหรอ......เอ๊ะ ป้าขอถามหน่อย ทีมฟุตซอลหญิงที่เล่น เก่งๆ  ถ้าแข่งขันกับผู้ชายใครจะเป็นฝ่ายชนะ
ผู้ชาย  ครับผม   ( ตอบ ตาแป๋วแหวว ตรง ๆ  ซื่อ ๆ  )
อือม์.......
แต่ดูแข้งขาเด็กพวกนี้ ถ้าไปฟาดถูกคอใครเข้า ก็คงไม่เบาเหมือนกัน