มหานิยม:มนต์เสน่ห์แห่งการผูกมัดใจ

มหานิยม:มนต์เสน่ห์แห่งการผูกมัดใจ

 พิเชฐ คำถาเครือ

 กลุ่มงานการพยาบาลโรงพยาบาลแม่สรวย

อ.แม่สรวย จ.เชียงราย

             มหานิยมมนต์เสน่ห์แห่งการผูกมัดใจมาถึงบทสุดท้ายแล้วซึ่งบทก่อนๆกล่าวถึงการให้เป็นอันดับแรกต่อมาเป็นการพูดด้วยถ้อยคำที่ไพเราะอ่อนหวานและการช่วยเหลือประโยชน์แก่บุคคลอื่นเป้าหมายหลักก็เพื่อครองใจผู้อื่นอันเป็นเสน่ห์แห่งการผูกมัดใจ มนต์ดังกล่าวทั้ง3บทที่กล่าวมานั้นเป็นการจัดการที่คนอื่น แต่มนต์บทที่4นี้เป็นการจัดการที่ตัวเราเองเป็นหลักแล้วผลที่เกิดขึ้นจะสะท้อนไปครองใจบุคคลอื่นสิ่งเหล่านั้นก็คือความเสมอต้นเสมอปลายไม่เย่อหยิ่งจองหองเคยปฏิบัติอย่างไรก็ปฏิบัติสม่ำเสมออย่างเดิมโดยวางตัวเหมาะสม ก่อนที่จะวางตัวเหมาะสมก็ต้องกลับมามองดูที่ตัวเองว่าเรามีฐานะเป็นอะไรเป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นลูก เป็นสามี เป็นภรรยา เป็นแพทย์ เป็นพยาบาลฯลฯ ฉะนั้นเมื่อรู้ว่าเราเป็นอะไรมีบทบาทหน้าที่เป็นอะไรแล้วก็วางตัวตนให้เหมาะสมกับบทบาทฐานะของตนพร้อมทั้งปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น ความน่ารักความมีเสน่ห์ก็จะเพิ่มเป็นทวีคูณขึ้นมาเอง การวางตัวเหมาะสมถือว่ามีคุณธรรมอยู่ในใจข้อหนึ่งคือ อัตตัญญุตาความเป็นคนที่รู้จักตนเองซึ่งอยู่ในสัปปุริสธรรม 7 ประการคนที่มีสัปปุริสธรรม 7 ประการนี้ถือว่าเป็นคนดีที่รู้จักตนเอง เมื่อวางตัวอย่างเหมาะสมกับฐานะของตนก็ถือว่าเราได้ปลูกฝังบุคลิกลักษณะการวางตัวอย่างเหมาะสมไว้แล้วโดยการวางตัวนั้นจะต้องไม่สูงเกินไปจนแสดงอาการเย่อหยิ่งจองหองดูหมิ่นคนอื่นเห็นคนอื่นเป็นคนต่ำต้อยคบหาสมาคมไม่ลงคนอย่างนี้ก็ไม่มีใครอยากคบหาสมาคมหรือให้การสนับสนุน จึงไม่เป็นเสน่ห์ไม่ผูกมัดใจใครเลย แต่ถ้าวางตัวต่ำเกินไปปล่อยตามยถากรรมไม่มีระเบียบวินัยไม่รับรู้ต่อโลกต่อสังคมใครๆเขาอาจจะดูถูกดูแคลนอย่างไรก็ตามคนเช่นนี้ก็ไม่มีเสน่ห์เช่นกัน ฉะนั้นการวางตัวที่เหมาะสมจึงเป็นสิ่งสำคัญอีกประการหนึ่งที่จะสามารถผูกมัดใจผู้อื่นไว้ได้เสมอๆ

          มีนิทานอยู่เรื่องหนึ่งเล่าไว้ว่า มีหมอจีนท่านหนึ่งมีความรู้ความสามารถทางการแพทย์สูงส่งมากและเป็นคนใจบุญ การดูแลคนไข้ของท่านล้วนแต่เกิดประสิทธิภาพ การใช้ยาก็มีคุณภาพสูง เมื่อพบว่าคนไข้ของท่านไม่มีปัญญาจ่ายค่ายาท่านก็ไม่เก็บเงินบางครั้งยังบริจาคทานให้กับคนไข้ที่ยากจนอีกด้วย ครั้งหนึ่งเกิดโรคระบาดครั้งใหญ่หมอท่านนี้ก็ตระเวนรักษาคนไข้ตั้งแต่เช้าถึงค่ำไม่ว่าคนไข้จะมีฐานะอย่างไรก็ตามท่านก็จะรักษาอย่างเท่าเทียมกันเสมอด้วยความรู้ความสามารถของท่านได้รักษาคนไข้จนหายจากความเจ็บป่วยมาจำนวนนับไม่ถ้วน ในเวลานั้นมีเพื่อนบ้านคนหนึ่งติดโรคระบาดด้วยเมื่อเห็นว่าชีวิตของตนตกอยู่ในอันตรายเช่นนั้นจึงให้ลูกชายของตนไปเชิญหมอท่านนี้มารักษาลูกชายของเขาก็ลังเลอยู่พักใหญ่ก็กล่าวกับบิดาของเขาว่า “พ่อครับ ! เรากับเขาไม่ถูกกันเคยต่อสู้คดีความกันมาพ่อคิดว่าเขาจะยอมมารักษาให้หรือครับ?” คนไข้รายนี้จึงกล่าวกับลูกว่า “ลูกเอ๋ยอาการของพ่อรอช้าไม่ได้อีกแล้วแม้ว่าเรากับเขาจะเป็นคู่อริกันแต่พ่อคิดว่าเขาคงไม่ถือสาหาความอะไรในเรื่องอดีตหรอกอย่าชักช้าเลยรีบเชิญเขามาเถิดเขาไม่ทำอันตรายพ่ออย่างแน่นอน” เมื่อลูกชายไปเชิญหมอจีนท่านนี้ก็รีบหิ้วกระเป๋ามาอย่างรีบด่วนและตรวจโรคอย่างเต็มที่พร้อมทั้งปลอบใจคนไข้เป็นอย่างดีเสมือนว่าเขาไม่เคยบาดหมางกันมาก่อนในไม่ช้าอาการของชายคนนั้นก็หายอย่างรวดเร็วน้ำใจอันกว้างขวางของหมอท่านนี้เป็นสิ่งที่ประเสริฐยิ่งเป็นที่รักใคร่ของปวงชน คุณความดีจึงปกป้องคุมครองรักษาหมอและลูกหลานทุกคนให้มีความสุขความเจริญเสมอมา จากนิทานจะเห็นได้ว่าหมอจีนท่านนี้ได้ประพฤติธรรมและมีคุณธรรมอยู่ในใจเสมอความโดดเด่นก็คือมีเมตตากรุณาและรู้จักฐานะบทบาทหน้าที่ของตนมีจรรยาวิชาชีพให้การรักษาโดยไม่เลือกชั้นวรรณะไม่ว่าจะเป็นมิตรหรือศัตรูก็ให้การดูแลรักษา จึงถือว่าท่านเป็นผู้ที่วางตัวเหมาะสม เสมอต้นเสมอปลายเหตุดังนี้จึงเป็นเสน่ห์ผูกมัดใจของผู้อื่นไว้เสมอๆ

          ผมได้เสนอมหานิยมมนต์เสน่ห์แห่งการผูกมัดใจมาจนถึงบทสุดท้ายแล้ว มนต์ทั้ง 4 บทที่ผ่านมาคือ สังคหวัตถุ 4 ประการซึ่งเป็นธรรมะที่ใช้ในการครองใจผูกใจผู้อื่นไว้ ได้แก่ ทาน ปิยวาจา อัตถจริยาและสมานัตตตา การทำงานร่วมกันภายในโรงพยาบาลชุมชนหรือโรงพยาบาลระดับต่างๆหรือการทำงานร่วมกับสาธารณสุขอำเภอและสถานีอนามัยก็ดีเป็นการทำงานมีความซับซ้อนและความแตกต่างในปัจจัยหรือองค์ประกอบต่างๆอีกมากมาย อย่างไรก็ตามงานทั้งหมดเป็นงานบริการสุขภาพซึ่งมีคุณค่าและมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง ที่ต้องอาศัยการทำงานเป็นทีมประสานงานร่วมมือร่วมใจซึ่งกันและกัน สังคหวัตถุ 4 ประการดังกล่าวก็จะเป็นหลักในการครองใจรักใคร่สมัครสมานสามัคคีในการทำงานและการอยู่ร่วมกัน เพื่อเป้าหมายสูงสุดคือให้ประชาชนทุกหมู่เหล่ามีสุขภาพ คุณภาพชีวิตที่ดีและมีความผาสุกร่มเย็น รวมทั้งทำให้พวกเราทุกคนสามารถทำงานได้อย่างมีความสุขตลอดไป