โรงเรียนใกล้บ้าน

บ้านของดิฉันอยู่ใกล้โรงเรียน เป็นโรงเรียนที่ดิฉันเคยเรียนเมี่อยังเป็นเด็ก เมื่อก่อนโรงเรียนที่ดิฉันเรียนนี้ถือว่าเป็นโรงเรียนบ้านนอก เด็กที่เรียนก็เป็นลูกชาวบ้านละแวกบ้านใต้ ยากจน ก็จะคู่แข่งที่ทาบกันไม่ติดกับโรงเรียนที่อยู่บ้านเหนือซึ่งจะเป็นโรงเรียนของคนทางบ้านเหนือซึ่งเป็นลูกคนรวย ข้าราชการ พวกที่เรียนหนังสือเก่ง ๆ  ทำนองนั้นเป็นภาพพจน์บางอย่างที่ดิฉันรู้สึกแบบนั้น

แต่ปัจจุบันนี้ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างนั้นแล้ว โรงเรียนที่ดิฉันเคยเรียนกลายเป็นโรงเรียนที่มีสมรรถภาพในการฝึกเด็กนักเรียนไปแข่งขันทางวิชาการได้รางวัลมาหลายรางวัลทั้งในระดับภาคและประเทศ ทางด้านกีฬาก็ไม่ได้ด้อย โรงเรียนก็มีตึกหลายตึก สะอาด เต็มไปด้วยการตกแต่ง สนามหญ้า ลาดซีเมนต์ ทาสีตึกงดงาม และดูเหมือนจะได้เป็นโรงเรียนพระราชทานอะไรซักอย่าง ดิฉันฟังไม่ถนัดแต่ที่ดิฉันรู้เพราะว่าดิฉันปลูกต้นไม้ไป เดินเล่นในสวนไป ก็ได้ฟังเรื่องทุกเรื่องของโรงเรียนไปด้วย ตอนเช้า คุณครูจะเล่า จะสอนนักเรียนดังลั่น

คุณครูเตรียมการว่านักเรียนจะต้องทำอะไรบ้าง ถ้ากรรมการมาตรวจ จะต้องทำตัวอย่างไรบ้าง ถ้าถูกถามวิธีตอบจะตอบอย่างไร

.............................
เงียบเดี๋ยวนี้ เงียบทุกคน ให้ฟังคุณครูคนเดียว
อย่าเล่นเกมส์ ไม่ดีต่อสายตา แลสุขภาพของเรา
ห้ามจับกลุ่มคุยกัน อยู่ที่ฟุตบาทเวลารอผู้ปกครองมารับ ให้รออยู่ภายในบริเวณโรงเรียนเพื่อความปลอดภัย
ถ้ายังคุยกันอยู่ครูจะให้ยืนตากแดดอยู่อย่างนี้ ไม่ต้องเรียนหนังสือ.. (อ้าว ..)
ห้ามเอาเสื้อออกนอกกางเกง
แต่งตัวให้เรียบร้อย
เป็นเด็กดีให้เชื่อฟัง
เราต้องรักชาติ
อย่าไปเหยียบสนามหญ้า หญ้าจะตาย
ต้องรักษาอนามัย จะเข้าห้องน้ำห้องส้วมอย่าถอดรองเท้า...(บอกอย่างอื่นๆๆๆๆ )....เวลาจะขึ้นชั้นเรียนให้ถอดรองเท้าเดี๋ยวห้องเรียนสกปรก???

.................................

เวลาได้ยิน มันเป็นเหมือนเสียงสะท้อนอยู่ในหัวของเรา และรู้สึกสงสัยว่า มันควรเป็นอย่างนี้หรือเปล่า  หรือว่ามันมาร่องนี้แล้ว มันก็ต้องไหลไปแบบนี้ไปหมด...