ธรรมะกับการเลี้ยงดูบุตร..พระไพศาล วิสาโล
สิ่งที่ได้จากการไปฟังเทศน์จากพระไพศาล วิสาโล เรื่องธรรมะกับการเลี้ยงดูบุตร พบปัญหาการเลี้ยงลูกในคนรุ่นปัจจุบันนั้นมี 2 ประเด็นใหญ่ๆ ที่ควรปรับ
การให้ลูกนึกถึงผู้อื่นให้มากกว่าตนเอง
ถ้าลูกนึกถึงแต่ตัวเอง ลูกจะลืมที่นึกถึงว่าผู้อื่นจะเดือดร้อนอย่างไร ต้องช่วยเหลือใคร แม้กระทั่งอนาคตลูกก็อาจไม่นึกถึงพ่อแม่ เพราะลูกเคยเป็นแต่ผู้รับไม่เคยฝึกเป็นผู้ให้ ธรรมชาติของเด็กมีความรับรู้ที่จะใส่ใจผู้อื่น ถ้าสอนเด็กให้รู้ว่า"ผู้ให้ความสุข ย่อมได้รับความสุข"ให้รู้จักแบ่งปัน ช่วยเหลือผู้อื่นต่อมาผู้อื่นก็จะตอบแทนเรากลับมาด้วยสิ่งเดียวกัน เด็กจะไม่มองด้วยทัศนคติ "ตัวกูของกู" อีกแต่เด็กจะรู้ที่จะเล็กลง และมีพื้นที่เหลือที่จะให้ผู้อื่น มีความเข้มแข็ง ความอดทนที่จะให้กับผู้อื่น
ให้ลูกรู้ว่าความสุขไม่ได้เกิดจากวัตถุ
พ่อแม่ ผู้ปกครองชอบให้รางวัลลูกด้วยการพาไปเที่ยวห้าง ซื้อของเล่นให้ ให้เงิน แต่ลืมนึกไปว่านี่คือการสอนให้เด็กทำสิ่งต่างๆเพื่อหวังของรางวัล โดยไม่รู้ตัว แทนที่การสอนให้เด็กทำสิ่งนั้นเพราะชอบ เพราะทำแล้วมีความสุข ความภูมิใจที่ได้ทำหรือทำแล้วพ่อแม่ภูมิใจ พ่อแม่ให้รางวัลด้วยการกอด การหอมแก้ม หรือคำชมประกอบสายตา ใบหน้าที่ปลื้มในตัวลูก สิ่งเหล่านี้ก็นำมาซึ่งความสุขกับลูกเราได้ดีกว่าของขวัญอื่นใดแล้ว
สุดท้ายพระไพศาล วิสาโลฝากบทเรียนจากดักแด้ไว้ว่า"ความยากลำบาก สร้างความแข็งแรง" ดักแด้ต้องดิ้นรนจนกว่าปีกจะแข็งแรงเพื่อบินออกสู่โลกภายนอก แต่ถ้าเราช่วยเหลือด้วยการผ่ารังดักแด้ให้จะพบว่าในเวลาต่อมา ผีเสื้อตัวนั้นจะตายเพราะปีกไม่แข็งแรงพร้อมเผชิญโลกภายนอก
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น