สวัสดียามสายแล้วค่ะคุณหมอหน่อย พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล
ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวจะไปเยี่ยมบ้านคุณหมอค่ะ
ลอดถ้ำขุนตานแล้วอธิษฐานหรือยังคะ
สมัยก่อน (อาจจะโบราณ) สมัยนั้นการเดินทางมาเชียงใหม่ จะเดินทางโดยรถไฟหรือรถยนต์เป็นส่วนมาก ดังนั้นจึงมีเรื่องเล่าว่า ถ้าใครเดินทางมาเชียงใหม่ แล้วอยากกลับมาอีกครั้ง หรืออยากมาอยู่กับคนเชียงใหม่ (สมัยก่อนหนุ่มสาวเค้าเดินทางมาหากันโดยรถไฟอ่ะนะ) ขากลับขณะที่รถไฟลอดถ้ำต้องตั้งจิตอธิษฐานขอให้ได้กลับมาเชียงใหม่ อีกครั้งหนึ่ง ท่านก็จะสมหวังด้วยประการทั้งปวง
แล้วครูอ้อยได้อธิษฐานหรือเปล่าคะ
สวัสดีค่ะน้องอึ่งอ๊อบ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย
สวัสดีค่ะคุณติ๋ว..ที่โน่นหนาวไหมคะ
หนาวจังค่ะ ที่ กทม.
ครูอ้อยขา
หมั่นใส้เล็กน้อย
แต่ตอนที่ลอดถ้ำนั้น ได้กระโดดมานั่งใกล้ๆใครคนหนึ่งค่ะ
คุณติ๋วขา
รถไฟลอดถ้ำไฟบนรถก็ออกสว่าง
แสดงว่าคุณติ๋วหลับตาอ่ะดิ ก็เลยอาจจะไม่เห็นใครแอบหมั่นใส้
ว้าว...หมั่นไส้ .....เป็นหมัน..เย้..
ครูอ้อย..คุณอิ่งอ๊อบคะ...
มีคนฝากความคิดถึงมาถึงครูอ้อยค่ะ ฝากดูแลสุขภาพครูอ้อยค่ะ ตอนนี้ Mr_jod กำลังเครียดทำรายงานอยู่ค่ะเลยไม่ได้เข้า blog เลยค่ะ ช่วงนี้น่าเป็นห่วงเขาค่ะ
สวัสดีค่ะน้อง บีเวอร์
ขอบคุณค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ครูอ้อย....
เห็นรูปแล้วยิ้มเลยค่ะ ครูอ้อยชู 2 นิ้ว??
ชอบรูปที่นำมาลงนะคะ ได้หลากหลายความคิดมาก
ได้เห็นสิ่งที่เป็นวัฒนธรรมไทยที่ชัดเจนมาก ....เห็นเหมือนกันไหมคะ
เห็นรูปแล้วสัมผัสได้ถึง ความร่าเริงและอบอุ่น ของครอบครัว ครูอ้อย เลยนะครับ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณ จันทรรัตน์
ขอบคุณค่ะ สิ่งที่ดีในเช้านี้ อิอิ ยิ้มยิ้ม
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณ นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี
ขอบคุณค่ะ ครูอ้อยติดตามอ่านบันทึกของท่านเสมอค่ะ
ยิ้มพิมพ์ใจ
^____^
สวัสดีค่ะน้องแนน IS
^____^