จ๊ะเอ๋....
ผมก็มายืนยันว่า ผมชอบอ่าน บันทึกของท่านที่พี่ไมโตเขียนไว้ทุกคน เพราะท่านเหล่านั้น เขียนบันทึกได้อย่าวเป็นธรรมชาติและแฝงความน่ารัก ขบขันอย่างจริงใจ
ผมเป็นแฟนพี่ๆอย่างเหนียวแน่น และที่สำคัญพี่ก็มาอุดหนุนที่บันทึกผมเป็นประจำ
ผมลองเขียนแนววิชาการที่ดูแข็งๆ(เพราะเชื่อว่าวิชาการแข็ง แต่ไม่จริงหรอก) ผมคิดว่าผิดพลาดตอนนำเสนอมากกว่า ผมอยากให้การเขียนเชิงวิชาการออกมาแบบสนุกๆผ่อนคลาย
พี่ติ๋ว อ.หมอสมบูรณ์ พี่ไมโต และอีกหลายท่านทำได้ดีมากครับ
ฝากคุณกฤษณา ปล่อย แก่ เอ้ย ปล่อยไก่ เผื่อด้วยนะคะ
อิจฉาจัง คุณกฤษณา ได้ไปร้องเพลง
เราแถว ๆ ม.อ. กะจะนัดกันหลายรอบแล้ว แต่ยังหาจังหวะ โกหกคนที่บ้านไม่ได้
ฮาๆๆๆๆ
ดิฉัน ก็รู้สึกเหมือนกัน วันไหน เห็นคุณกฤษณามา แต่ไม่เห็นคุณหมอสมบูรณ์ รู้สึกเหมือนดื่มกาแฟแต่ขาดคอฟฟี่เมต ยังไงยังงั้น
วันนี้ คุณหมอมาต่อยอดบันทึกดิฉัน ทำให้รู้ว่า คุณหมอไม่ได้หายไปไหน แต่มีประชุมนี่เอง
เอ๊ ชักสงสัยแล้วสิ ถ้าคนที่บ้านหายไป พวกเราจะโหยหากันแบบนี้ไหมน้อ
หรือว่าดีใจ เย้
จ๊ะเอ๋....คุณไมโต
คุณรัตติยา คะ....
อ.หมอสมบูรณ์ คะ...
สวัสดีค่ะ คุณไมโต...
รอคุณไมโตมาตอบ คห. แต่ไม่มาสักที
sompornp เป็นคนชอบอ่าน เขียนได้เล็กน้อย (หุหุหุ)
ความสัมพันธ์ดังกล่าว เกิดขึ้นได้ด้วยตัวของเราเองเหมือนที่คุณไมโตบอก
แล้วคุณล่ะคะ สร้างความสัมพันธ์ อย่างไรให้มีความสุขคะ......
คุณสมพรคะ...ความเห็นนี้ยกไปเป็นอีกบันทึกดีมั๊ยคะ...รวมความน่ารักไว้ทั้งหมดเลยค่ะ....เชียร์...อ้าวแล้วนี้บันทึกใคร ข้าพเจ้าคิดว่าบ้านตัวเอง...
อ่านกี่รอบ ก็ยิ้มได้ทุกรอบที่อ่านค่ะ
คุณติ๋วขา ช่วยคุณไมโตด้วยค่ะ
คุณแป๊ตก็ได้ อยู่ใกล้หน่อย
หรือจะเอาไงดี
หลบ.....ดีกว่า
เตรียมตัว เตรียมใจ พบกันเดือน พค. (อีกไม่กี่วันเอง)
สวัสดีค่ะ หาตัวคุณ mitochondria ไม่เจอ รออ่านความลับอยู่นะคะ เห็นมีหลายคน Tag แล้วแต่เจ้าตัวไปไหนนะเนี่ย
^___^