สมรรถนะเฉพาะ ของครูภาษาไทย และตัวบ่งชี้

    ตอนนี้การพัฒนาและประเมินครูและบุคลากรทางการศึกษา เราจะใช้สมรรถนะ(Competency) เป็นฐาน ซึ่งมีทั้งสมรรถนะหลัก สมรรถนะประจำสายงาน และสมรรถนะเฉพาะ โดยสมรรถนะหลักและประจำสายงาน ก.ค.ศ.ใช้ประเมินครูไปแล้ว แต่ขณะนี้ ก.ค.ศ.เห็นว่า “สมรรถนะเฉพาะ” ของครูและบุคลากรทางการศึกษา น่าจะมีความชัดเจนที่สุด เช่นถ้าเป็นครูก็แยกตามวิชา เป็นต้น ซึ่งขณะนี้ ก.ค.ศ.กำลังยกร่างกันอยู่
    ผมเลยถือโอกาสนำร่างสมรรถนะเฉพาะของครูภาษาไทยมาให้ดู ซึ่งมี 2 สมรรถนะเท่านั้น เจาะไปที่ความพิเศษที่เป็นตัวตนที่แท้จริงของครูภาษาไทยที่เราอยากให้เป็น  เชิญแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันหน่อยครับ

สมรรถนะที่ 1 การจัดการเรียนรู้

   การจัดการเรียนรู้ หมายถึง ความรู้ ความเข้าใจตามเป้าหมายของการจัดการศึกษาตามหลักสูตรและมีทักษะในการจัดการเรียนรู้ตามสาระการเรียนรู้รายวิชาภาษาไทย โดยมุ่งเน้นให้ผู้เรียนใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้อง รักการอ่าน รักการเขียน สืบสานภูมิปัญญาท้องถิ่น และวัฒนธรรมไทย

ตัวบ่งชี้
1. ความรอบรู้อย่างลึกซึ้งในเนื้อหาวิชาภาษาไทย
2. ความสามารถในการจัดการเรียนรู้ให้ผู้เรียนเห็นคุณค่าของภาษาไทย
3. ความสามารถในการพัฒนาให้ผู้เรียนสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเอง
4. ความสามารถในการเสริมสร้างและพัฒนาให้ผู้เรียนใช้ภาษาได้อย่างถูกต้อง คล่องแคล่ว รักการอ่าน รักการเขียน อนุรักษ์และสืบสานภูมิปัญญาท้องถิ่น และวัฒนธรรมไทย

 

สมรรถนะที่ 2  จิตสำนึกความเป็นครูภาษาไทย

   จิตสำนึกความเป็นครูภาษาไทย หมายถึง เป็นผู้มีความรักและใฝ่ใจในการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องเหมาะสม / มุ่งมั่น สร้างสรรค์ กิจกรรมที่ส่งเสริมและพัฒนาภาษาไทยอย่างสม่ำเสมอ

ตัวบ่งชี้
1. ออกเสียงและใช้คำภาษาไทยได้ถูกต้อง เป็นแบบอย่างที่ดีแก่ผู้เรียนและบุคคลอื่น
2. เป็นแบบอย่างในการอนุรักษ์ภาษาและวัฒนธรรมไทย
3. เป็นผู้นำหรือมีส่วนร่วมในกิจกรรมเกี่ยวกับการใช้ภาษาวัฒนธรรมของหน่วยงาน องค์กร หรือชุมชน
4. ติดตามความเคลื่อนไหวของภาษาและวรรณกรรมตลอดเวลา
         วันหลังจะนำร่างสมรรถนะเฉพาะของครูวิชาอื่นๆมาแลกเปลี่ยนกันอีกครับ