อีก "เคล็ดลับไม่ลับ"
ไม่ได้เขียนบันทึกซะหลายวันเนื่องจากตั้งใจว่าจะทำงานบางอย่างใหแล้วเสร็จ กะว่าถ้าไม่เสร็จจะไม่เขียนบันทึก
อันที่จริงก็เป็นอีกหนึ่งข้ออ้างไปอย่างนั้นเองแหละ เพราะช่วงนี้สมองมันตื้อ ๆ ไม่รู้จะเขียนอะไรดีมากกว่า ได้แต่เปิดอ่านบันทึกของคนอื่น ๆ อย่างเงียบ และไม่ค่อยทิ้งรอย โดยไม่จำเป็น ผู้เขียนไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรดี ก็เขียนเรื่องช่วงที่หายตัวไปก็แล้วกันค่ะ
ช่วงที่ผู้เขียนหายไปก็หายไปเขียนงานวิจัยให้แล้วเสร็จ และส่งไปเป็นที่เรียบร้อย แต่ไม่ว่าอย่างไรส่งแต่ละครั้งผู้เขียนก็ยังมีอาการปอดแหกเกือบทุกที ผู้เขียนเลยใช้วิธีจับยามสามตา เลือกวันพฤหัสที่ผ่านมา เวลา 9 โมงเป็นต้นไปไม่ให้เกิน 10 โมง (คิดเอาเอง แต่ก็สบายใจดี)
ผู้เขียนอยากขอบคุณหลายท่านค่ะที่เป็นแรงบันดาลใจให้ผู้เขียนเขียนได้จนเสร็จ ไม่ว่าจะเห็น
- พี่ตา ที่ขะมักเขม้นเอาจริงเอาจังกับการทำวิจัย ซึ่งก็คงเสร็จแล้วล่ะ
- พี่เพ็ญ ที่อยากทำวิจัยมากและำกำลังตั้งหน้าตั้งตาศึกษาค้นคว้า และเริ่มเขียนไปได้บ้างแล้ว
- และอีกคนก็คือนายดำที่เพิ่งส่งงานวิจัยก่อนผู้เขียนไปล่วงหน้า 1 สัปดาห์
แล้วคราวนี้ผู้เขียนก็ค้นพบ "เคล็ดลับไม่ลับ" ว่าเราสามารถเติมพลังหรือเชื้อไฟได้เพียงแค่
- ได้เห็น ในที่นี้ก็คือเห็นเขาทำวิจัยตั้งหน้าตั้งตา เอาจริงเอาจัง ยังกะว่าพลังถ่ายทอดมาสู่เราได้ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เพราะ็ทำให้เรามีแรงนึกอยากทำ อยากเขียนขึ้นมาบ้าง เพราะข้อมูลของผู้เขียนเกือบแล้วเสร็จเหลือเพียงเขียนเท่่านั้นในตอนแรก
- ได้คุย วันก่อนคุยกับเพื่อนคนหนึ่งซึ่งตอนนี้ย้ายมาเป็นเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียง สาเหตุเพราะเขาบ่นเบื่อ กำลังเขียน แต่ไม่รู้เขียนอะไร เลยหนีมาคุยบ้านเรา แต่ก็หนีไม่พ้นเพราะเราก็ชวนคุยเรื่องการทำวิจัยอีกนั่นแหละ เรียกว่าหนีเสือมาปะจระเข้ คุยไปคุยมาเลยได้แลกเปลี่ยน เรียนรู้ และปัญหา จนเขานึกอยากทำ อยากเขียนงานต่อ และนั่งอยู่ไม่นานก็ขอตัวกลับบ้าน บอกว่า"จะไปเขียนรายงานต่อ" เอ๊ะ ! หรือว่าจะเบื่อพวกเราซะก็ไม่รู้้ แต่สำหรับผู้เขียนได้คุยกับพี่เพ็ญ ได้พูดกับพี่ตาหรือคนที่ทำงานวิจัยแล้วผู้เขียนรู้สึกมีพลังค่ะ แล้วทำให้อยากทำ อยากเขียนให้เสร็จบ้าง
- ได้เริ่มเขียนสักเล็กน้อย บางทีแปลกแต่จริง บางครั้งความคิดไหลลื่นกว่าที่ได้ตั้งใจจะเขียนซะอีก เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้นเอง
บันทึกนี้ผู้เขียนเพิ่งนึกได้และอยากขอขอบคุณทั้งสามท่านมาก ๆ ไว้ ณ ที่นี้ค่ะ
(เผอิญผู้เขียนใช้คอมฯที่บ้านซึ่งมีแต่ความช้า ไม่มีความเร็วเอาซะเลย ก็เลยไม่ได้ทำ link ค่ะ)
ความเห็น (6)
คุณเมตตาขา ทำไมความคิดเดียวกับดิฉันเลยค่ะ
อย่างนี้้ก็ได้ "เคล็ดลับไม่ลับ" เพิ่มอีกข้อแล้วค่ะ
- ได้อ่านจากคนที่ทำ จะได้หรือเกี่ยวกันมั๊ยล่ะเนี่ย !!!
- ขอบคุณคุณเอื้อ คุณเมตตาและคุณรัตติยามากค่ะ
หากเมื่อไหร่ที่เราทำให้คุ้น...และชิน
เหมือนกับว่าวันนี้เราต้องทานข้าว...นั่นแหละเราก็จะอยากทำ...เพราะเป็นสิ่งที่ดีที่เราต้องเสพเข้าไป...เหมือนเสพ..อาหาร..และความสุข..นั่นแหละค่ะ...
แวะมาให้กำลังใจ...และแอบเอาพลังใจไปแล้วด้วย
ที่สำคัญ...ขอชื่นชม...ชื่นชม นะคะ
(^____^)
กะปุ๋ม
คุณกะปุ๋มค๊ะ ขอบคุณค่ะสำหรับคำชม ขอรับไว้ก็แล้วกัน--5555 และจะพยายามทำตัวให้คุ้นและชินค่ะ