ของฝาก จากบางกอก
ของฝาก จากบางกอก
ไปไหนมาถ้าเรามีของติดไม้ติดมือมาฝากคนทางบ้าน จะเกิดอะไรรู้ไหมครับ..เกิดความพึงพอใจยังไงละ คนฝากก็ดีใจ คนได้ของฝากก็ปลื้มใจ เมื่อรู้อย่างนี้แล้วผมก็ต้องมีของมาฝากพวกเราสิครับ
เช้านี้ตื่นตั้งแต่ตี4ครึ่ง อาบน้ำแต่งตัวแล้วมาเรียกแท็กซี่ไปสนามบินสุวรรณภูมิ ขนาดเช้าๆคนเดินทางยังกะหนอน ไม่รู้ไปไหนกัน เข้าไปติดต่อยื่นตั๋วเดินทาง ชั่งกระเป๋าฝากไปใต้ท้องเครื่อง ผ่านด่านตรวจความปลอดภัยเข้าไปนั่งหน้าป๋อหลอรอเขาเรียกขึ้นเครื่อง
เครื่องเริ่มโผขึ้นท้องฟ้าเวลา5.50 น.ท้องฟ้ายังมืดสลัวอยู่เลย เที่ยวนี้เป็นยังไงก็ไม่รู้ผู้โดยสารน้อยจัง ใครไม่รู้นึกว่าผมเช่าเหมาลำมาละเดี๋ยวโดนสอบ หาว่ารวยเกินประมาณละยุ่งแน่ ที่จริงก็ไม่ได้อวดร่ำรวยอะไรหรอก มีเหตุผลด้านสังขารแพ้บุหรี่ และมีเจ้าหน้าที่จากสำนักงานเศรษฐกิจการเกษตรไปรออยู่ที่บ้าน ก่อนที่ผมจะเดินทางไปถึงด้วยซ้ำ ปกติที่บ้านผมก็มีสนามบินห่างจากมหาชีวาลัยประมาณ 8 กม. เคยถูกเพื่อนแซวว่ามีสนามบินส่วนตัว ปาดติโธ่..อะไรจะขนาดนั้น แต่วันศุกร์เว้นวรรคหยุดบินทำไมก็ไม่รู้ ผมต้องบินไปลงสนามบินร้อยเอ็ด ห่างออกไปตั้งร้อยกว่ากิโล บินแค่50นาทีก็ถึงแล้ว ได้เจ้าพ่อทุ่งกุลามารับ ช่วยส่งกลับถึงบ้านได้ในเวลา9.00 น.
กลับเที่ยวนี้ผมหอบของฝากพะรุงพะรัง มีลูกเกาลัด กับส้มลูกเล็กๆที่มาจากแผ่นดินใหญ่ เพื่อนคนที่ชวนไปทัวร์ชูชกสะอื้นนั่นแหละซื้อให้หลายกล่อง จะไม่เอามาก็เสียดาย นึกถึงตาดำๆนักศึกษาบูรณาการศาสตร์วิ่งรับ ..ก็เลยตัดสินใจหอบหิ้วมา ถึงไหนถึงกัน
ในระหว่างที่เครื่องบินไต่ระดับถึงเพดานปกติ มองลอดออกช่องหน้าต่างเห็นโค้งฟ้าเรื่อๆ ความสว่างเพิ่มขึ้นทีละน้อยๆ รอไม่นานสีส้มเข้มกระจายไปบนแถบท้องฟ้า ต่อมาดวงตะวันสีแดงเรื่องๆก็ค่อยๆโผล่ขึ้นชัดขึ้นแจ้งขึ้น สุดท้ายก็คลุมไปทั่วทั้งบริเวณที่สายตาเราทอดถึง
ตอนนั้นผมเกิดนึกอะไรต่อมิอะไรเกี่ยวกับพระอาทิตย์ เราเคยเห็นแต่พระอาทิตย์ขึ้นพ้นทิวไม้ แต่วันนี้ได้เห็นพระอาทิตย์มาเยือนโลกจากที่สูงหลายพันฟุต ผมก็ปิ๊ง!..นึกถึงเพลงเก็บตะวัน ขึ้นมาได้ มือไวไล่เลี่ยกับความคิด ควักกล้องถ่ายรูปขึ้นมารอคอยเก็บตะวันที่ละภาพๆ นึกไชโยในใจว่า เรามีของที่ดีสุดในโลกไปฝากเพื่อนๆชาวบล็อกแล้วละ ของฝากพิเศษชิ้นนี้มอบให้ใครได้ไม่อั้น ดังนั้นขอเชิญรับของฝากด้วยนะคนดี
อ.จันทรรัตน์, ครูอ้อย, รัตติยา, ศักราช, อ.บัว, นิดหน่อย, คุณหนิง, อ.ขจิต, เม็กดำ1, อ. แสวง, ท่านบางทราย, Thawat, พัชรา, ทะเลใจ, น้องหนู, สิงห์ป่าสัก,ท่านบีแมน, คำแสด, อ.สำเนียง อ.พันดา อ.ศิริพงศ์.อ.อุทัย จตุพร ครูนง อ.ลูกหว้า,คนไร้กรอบ paew,Kawao, เมตตา ฯลฯ
คนไทยนี่โชคดีที่สุดในโลกนะครับ ที่มีแสดงแดดที่อบอุ่นพอเหมาะแก่การเจริญเติบโตของพืชพรรณธัญญาหาร มีความชื้นที่พอเหมาะพอดี จึงเป็นพื้นที่ๆมีความหลากหลายทางชีวภาพ บ้านเราจึงอุดมสมบูรณ์เป็นอู่ข้าวอู่น้ำของโลก แล้วทำท่าว่าจะเป็นครัวโลก ถ้าไม่พังไปเป็นครัวโรคเสียก่อน
การที่พระอาทิตย์ส่องแสงมาให้เรา ในอุณหภูมิที่พอเหมาะพอดี ไม่ร้อนจนตับแลบเหมือนตะวันออกกลาง และไม่โผล่ริบหรี่เย็นยะเยือกจนหิมะตกเหมือนแถบยุโรป อุณหภูมิขนาดนี้ถ้าคิดเป็นเงิน จะตีราคาชั่วโมงละเท่าไหร่ครับ แค่เราใช้น้ำมันผลิตไฟฟ้าแต่ละวันก็อ่วมกันแล้ว นี่พระอาทิตย์จ่ายพลังงานให้ทั้งโลก โอ้โฮ้! กี่ล้านๆๆๆๆๆๆๆบาท/นาทีละครับเนี่ย
เรื่องฝนตกก็เช่นกัน ถ้าเราต้องหาบน้ำรดผืนดินให้เปียกชุ่มเป็นบริเวณกว้างเท่าฝนตกแต่ละครั้ง ก็นึกดูสิครับว่าจะต้องสิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายสักกี่ล้านๆๆๆๆๆๆๆ/บาท/ครั้ง ไม่เชื่อลองดูก็ได้ ชวนแม่ยาย น้องเมีย หาบน้ำจากแม่น้ำมารดดูสิ จะได้รู้คุณค่าและมูลค่าของฟ้าฝน รึ!เอาแค่ทำฝนเทียมนี่ก็เถอะ เสียค่าใช้จ่ายน้อยเสียเมื่อไหร่
มนุษย์เราไม่ควรดูแคลนพลังธรรมชาติ ควรช่วยกันดูแลหวงแหนทรัพยากรป่าไม้ นี่ยังดีนะที่พระอาทิตย์อยู่ไกล ไม่ยังงั้นพวกมนุษย์ขี้เหม็นคงหาเรื่องเอาดวงอาทิตย์มาเซ็งลี้อีก เหมือนที่ทำลายป่าไม้ แร่ธาตุ แม่น้ำลำคลอง ภูเขา และทรัพยากรธรรมชาติอื่นๆ
เมื่อรู้คุณค่าและความหมายที่ผมเอามาฝากแล้ว ช่วยเก็บรักษาไว้ใกล้หัวใจหน่อยได้ไหมละ จะได้อุ่นใจทั้งผู้รับและผู้ให้ ถ้าทำตัวดี คราวหน้าไปบางกอกก็จะเอาของดีๆมาฝากอีก ถูกใจละสิท่า..ยิ้มแป้นเชียว..
ความเห็น (17)
ตามมารับของฝากค่ะ ครูบาฯ ถึงแม้จะยังไม่เห็นของฝาก(รูปถ่าย) แต่หนูก็ยิ้มไม่หุบแล้วนะคะเนี่ย
เย้ มีชื่อหนูด้วย
ด้วยความเคารพค่ะ
รีบเข้ามารอดูของฝากค่ะ...ขอบคุณค่ะ ...
ตามมาอ่าน
ขอบคุณ สำหรับ ของฝาก ( ก็ บันทึกนี้ไง)
- ภาพสวย ๆ
- เพลงเพราะ ๆ
- เป็นความสุขทางกาย และทางใจครับ
ขอบคุณ คนไร้กรอบ ที่ชี้โพรงให้กระรอก
( ก็ บันทึกนี้ไง)
ขอบคุณค่ะพ่อครู
ได้ของฝากที่อร่อยถูกปากแล้วยังได้ชมรูปสวยอร่อยถูกใจ
ดวงอาทิตย์ให้พลังงาน ให้ความอบอุ่น แต่ไม่ยอมให้แผดเผา (เพราะเรามีกันแดดค่ะ)
ต้นไม้และสายฝนให้ความชุ่มชื้นและชุ่มชื่น
ทั้งทางกายและทางใจ
ที่เปรียบได้กับพ่อครู ที่เป็นทั้งพระอาทิตย์ ป่าไม้ และสายฝน
ที่ให้ความอบอุ่น ชุ่มชื่นในหัวใจแก่เราชาวบูรณาการศาสตร์ทุกคนค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ตามมารับของฝากอีกรอบค่ะ
ว่าแต่ว่า ดูจำนวนผู้โดยสารบนเครื่องแล้ว เหมือนครูบาฯ เช่าเหมาลำมาจริง ๆ ด้วยค่ะ
- ตามมารับของฝากจากครูบาเรียบร้อยแล้วครับ
- ขอบพระคุณมากครับ ถูกใจมากเลย และจะช่วยรักษาไว้อีกแรงหนึ่งนะครับ
ดูจากภาพแล้ว ครูบาไต่ระดับขึ้นสูงพอๆกับพระอาทิตย์เลยนะคะ อย่างนี้ที่เขาว่ายิ่งสูงยิ่งหนาว คงใช้กับครูบาไม่ได้แน่ๆ ..น่าจะเป็นยิ่งสูงยิ่งอุ่น??
ดูภาพกับอ่านเรื่องของท่านครูบาแล้ว นึกถึงว่าวัฒนธรรมไทยยิ่งสูงยิ่งอบอุ่นนะคะ ดูอย่างพวกสถาปัตย์ไทยโบราณมา ยิ่งสูงยิ่งมีฐานกว้าง หรือผู้สูงอายุไทย ยิ่งอายุมากยิ่งมีบุตรหลานบริวารสนับสนุน ต่างกับตะวันตก หอคอยจะสูงโดดเดี่ยวแหลม คนสูงอายุก็อยู่ลำพัง...เปรียบไปเปรียบมา..ถ้าต่อไปสังคมไทยเลียนแบบตะวันตกมากๆ ยิ่งสูงก็จะยิ่งหนาว ห่างดวงตะวันไปเรื่อยๆ
เรื่อยเปื่อยตอนเช้าวันเสาร์ค่ะ
 |
ประชุมเที่ยวนี้ พูดถึงสัดส่วนประชากร สังคมไทยจะมีสว.เพิ่มมาก สัดส่วนผู้สูงวัย (ก็ตาแก่นั่นแหละ) ทวีคูณ เพราะระบบประกันสุขภาพ ทำให้สุขภาวะดีขึ้น แก่หนังเหนียวตายยาก อายุยืน
ถ้าลูกหลายเลี้ยงก็ดีไป แต่ส่วนมากเขาจะเอาลูกมาโยนให้เลี้ยง สังคมนี้ใช้คนแก่ไปในทางที่ไม่เหมาะสม มีการพูดถึงว่า ..เมื่อเด็กลดลง เราจะจัดบริการด้านความรู้ให้คนแก่ได้อย่างไร
ผมก็นั่งนึกในใจ..ฮึๆๆฮึๆๆๆ..ปล่อยให้อยู่ตามแก่ก็บุญแล้ว เห็นแต่มาเกาะกวนคนแก่
อาจารย์แก่ๆที่เข้าประชุมเล่าว่า..อย่างผมนี้เกษียณไปนานแล้ว ยิ่งงานเยอะกว่าเก่า มีงานชมรมคนแก่ นัดกันทำอะไรเพื่อส่วนรวมที คนแก่ยกมืออาสาทำงานเพียบ เพราะคนแก่เหงา
ตอนนี้ผมนึกได้แล้วว่า คนแก่ควรทำอะไร
ก็มานั่งเขียนบล็อกนี่แหละ เขียนไปเรื่อยๆ จนกว่าจะตายจากบล็อกไปคนละข้าง ฮิๆๆ..
แก่เสียให้เข็ด
ไม่แก่มั๊งให้รู้ไป
เห็นด้วยกับ อ.จันทรรัตน์ คนแก่เมืองไทยยิ่งสูงยิ่งอุ่น ลูกหลานอยากเข้าใกล้ คิดถึงยามห่างไกล ... ไม่ใช่ใครคุณยายของดิฉันเอง ซึ่งครูบามักถามถึง
ธรรมชาติงดงามจริง ขอบคุณพ่อใหญ่ที่เก็บเกี่ยวมาฝาก ท้องฟ้าภาคอีสานตอนเย็นก็งามไม่แพ้กัน จำได้เมื่อก่อนมองทุกวัน และคืนไหนที่พระจันทร์เต็มดวง ทีมหลากหลายขับรถเข้าสวนป่ายามดึก เราลองไม่เปิดไฟหน้ารถ โอโฮ้! ดื่มดำกับธรรมชาติจริงๆ
ตอนเช้ารับพลังจากสุริยัน + ตอนกลางคืนรับพลังจากจันทรา... สุดยอด
มารับของฝากค่ะ
นอกจากตะวัน และ บันทึกนี้ แล้ว
ยังอยากได้เกาลัด ด้วย นะคะ...^--^
ตะวันที่ไหน จะสวยสู้ที่มหาชีวาลัยได้หรือเปล่าน๊อ...
ช่วงฟ้าเปิดตอนบินผ่านนครราชสีมาครับ
ฟ้าที่ชีวาลัยจะสวยครับ ดวงจันทร์ก็สวย เพราะอยู่ในป่า ไม่มีแสงนีออนมาก ปิดไฟฟ้าจะควบคุมความมืดได้ คืนไหนพระจันทร์สวยจะมองเห็นลายมือ ที่นี่มีหอดูดาวด้วยนะ
ตอนที่มีข่าวฝนตก มีคนมานอนดูเยอะ แต่ดาวก็ไม่ตกเท่าที่หวัง เลยคร๊อกฟี่ๆๆๆ เป็นแถว
เกาลัด หมดแล้วครับ
มีแต่เกาหลัง! ฮือๆๆ มาช้าทำไมละ
- น่าสงสารคุณนิดหน่อย เจอเกาหลังเข้าไป ขำขำๆๆ
- มายืนยันว่าที่นี่ท้องฟ้าสวยมาก เงียบสงบ เหมาะแก่การทำงานครับ
ครูขจิต ช่วยทานแน่ ๆ เลย จึงหมดเร็ว
วันหลัง ชาวหาดใหญ่ จะขนไปสักลังเลยดีไหมค่ะ เพราะที่หาดใหญ่ คงจะถูกกว่าแน่ ๆ
- ขอบคุณล่วงหน้าครับพี่รัตติยา
- อ้าวบันทึกครูบานี่น่า ยิ้ม ยิ้ม