วันนี้มีความสุข...อย่างซึ้งใจ
case เยอะก็ทำงานได้อย่างสุขใจ...
Text : Ka-Poom
................................................................................................
--------->ตั้งแต่เช้า...ก้าวเท้าเข้ามาที่ทำงาน...มี case มารอ...
ยังไม่ทันได้เก็บของหรือเคลียร์...งาน...
ดิฉันก็เข้าไปคุยกับ case เลย...เสร็จจาก case แรก...มานั่งที่โต๊ะทำงาน...
อ้าวมาอีกแล้ว...ไม่เป็นไรคะ..."เขามีความทุกข์...เขาจึงมา"...
สอง case ภาคเช้า...ผ่านไป...บ่ายหลังจากพยายามตอบเมล์ที่มี consult เข้ามา...
พี่นางมาบอกว่า...มี case อีก ... --------->เป็น case คลายเครียด...
สักพัก...พี่เจ้าหน้าที่โรงพยาบาล...มาขอคุยด้วยก็เลยบอกให้รอก่อน
จากนั้น...ยังไม่ทันได้ขยับอะไร...
มีมานั่งรอที่หน้าห้องอีกแล้วค่ะ...
กว่าจะได้คุยกับ case ที่เป็นเจ้าหน้าที่...ก็เกือบบ่ายสาม
และประมาณหลังสี่โมงเย็น...เป็น case เด็กที่ถูก abute ทางอารมณ์...มาทำ Art Therapy...
เมื่อสักครู่...ก็เลยไปเข้าห้องน้ำมองเห็นหน้าตนเองในกระจก
มองเห็นถึง--------->ความเบิกบาน...ในแววตา...ที่เราได้ทำความดีในวันนี้
และที่สำคัญ...ช่วยให้ case ได้เข้าใจว่า "ตนเองนั้นมีความทุกข์"...ไม่ให้หลีกเลี่ยงความทุกข์นั้น
แต่...ให้มองเห็นความทุกข์นั้น...อย่างเข้าใจ
วันนี้ทั้งวัน...ยังไม่ได้แตะงานวิชาการใดใด...บนโต๊ะเลยค่ะ..
แต่แบ่งปัน...การเรียนรู้ความสุข-ความทุกข์...แก่คน
อย่างน้อย...แต่ละคนที่เดินออกจากห้องเราไปนั้น...มีใบหน้าที่ผ่อนคลายขึ้น เบิกบานขึ้น
แม้ปัญหาเขาจะไม่ได้หมดไป...แต่เขาก็มีความสบายใจ เมื่อสบายใจแล้ว--------->เขาจะสามารถคิดหาหนทางแห่งการแก้ปัญหานั้นได้เอง
.
ความเห็น (6)
เยี่ยมมากครับ "แม่พระ" ของชาวยโส
สวัสดีค่ะ...คุณแจ๊ค
เพิ่งกลับมาจากไปวิ่งค่ะ...เลยแวะเข้ามาเจอ
ขอบคุณ...คือ การแบ่งปันสิ่งดีดี...แห่งพลังชีวิตค่ะ
(^_____^)
กะปุ๋ม
สวัสดีตอนเย็นค่ะ..ครูแม่อ้อย
ขอบคุณค่ะ...ที่แวะมาทักทาย
อย่างนี้เหมือนจะได้คุยกันมากขึ้นนะคะ
เห็น on MSN อยู่ค่ะ...แต่กะปุ๋มไม่ว่างที่จะได้ทักเลยค่ะ...อย่าน้อยใจเลยนะคะ...
(^_____^)
แค่เห็น on ก็รับรู้ได้ว่ามีเพื่อนค่ะ....อิอิ
Y__*
กะปุ๋ม
|
....สุขที่ได้ให้นั้นเที่ยงแท้กว่าได้รับ แม้จะเหน็ดเหนื่อยมาขนาดใหน แต่ก็ยังน้อยกว่าความสุขที่คุณกะปุม๋ได้รับ เพราะคุณคือ"ผู้ให้" ยังช้ากว่าครูอ้อยอีกน่ะครับ อิจฉาแม่ลูกคู่นี้จริงๆ ..(ยิ้ม ยิ้ม..) |
สวัสดีค่ะ...คุณkareem
แค่เราได้แววตาท่เปลี่ยนไปของคนที่เข้ามาคุยกับเรา...เบิกบานขึ้น...เราก็รู้สึกสุขใจแล้วค่ะ...แต่อย่างไรก็ตามหาก case ไม่ลงมือแก้ไข...ด้วยตนเอง...ขอให้เราเชี่ยวชาญมากขนาดไหน...ก็ไร้ผลค่ะ...คนเราทุกคนต่าง...ต้องรับผิดชอบต่อ "ชีวิต"...ของตนเองค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แวะมา
(^______^)
กะปุ๋ม