เงิน และ ทุน: ความสับสนในการพัฒนา


เงินไม่พอนั้น เราเอาเงินมาทำอะไร เราไม่ได้ใช้เงินเลย แต่เรากลับเอาเงินมาแลกอย่างอื่นให้เป็นทุนทั้งนั้น
 

การพัฒนาในยุคปัจจุบัน จะมีปัญหาเรื่อง ทุน ไม่ค่อยพอใช้ แต่เวลาพูดคุยกัน เรามักพูดจนติดปากว่า เงินไม่มี ทั้งๆที่เรากำลังพูดถึง ทุนไม่มี หรือ ทุนไม่พอ มากกว่า

 เพราะถ้าเราเริ่มจากโจทย์ที่ถูกต้อง เราก็จะมีโอกาสตอบได้ถูกต้อง

เมื่อเราพูดเรื่องทุน แต่กลับพูดเรื่องเงิน จึงทำให้ตัวเอง และทุกคนสับสนตามไปด้วย

  

ลองมานั่งคิดดูซิครับว่า ที่เราบอกว่า เงินไม่พอนั้น เราเอาเงินมาทำอะไร เราไม่ได้ใช้เงินเลย แต่เรากลับเอาเงินมาแลกอย่างอื่นให้เป็นทุนทั้งนั้น

 

ถ้าเราไม่คิดเรื่องเงินล่ะ มองแต่ทุนจริง ว่าเราขาดทุนอะไรบ้างในการทำงาน

 

อาจจะได้คำตอบว่า ขาดที่ดิน ขาดแรงงาน ขาดวัสดุ ขาดเทคโนโลยี หรือขาดความรู้กันแน่

 

ทำไมเราไม่ถามหา ทุน โดยตรง ทำไมต้องไปค้นหา เงิน แบบอ้อมๆ แล้วก็มาแลกทุนอีกทีหนึ่ง

ทำให้เกิดความซับช้อนทางความคิด สับสน และหลงทางมาตลอด

 

และเงินนี่เองที่ทำให้ชีวิตคนผิดพลาดในหลายๆเรื่อง มีการใช้อย่างผิดวัตถุประสงค์เดิม กลายเป็นหนี้สินได้ง่ายมาก

 

แต่ถ้าเราคิดเรื่องทุนเป็นการตั้งต้น ผมคิดว่าเราไม่น่าจะมีปัญหาที่เราเป็นกันอยู่ในปัจจุบัน

 

คงไม่มีใครติดหนี้ยืมที่ดิน ๓๐ ไร่ ติดหนี้ยืมน้ำมา ๑๐๐ ลูกบาศก์เมตร ติดหนี้ยืมเมล็ดพืชมา ๑๐ กก.  ติดหนี้ข้าวเปลือกเพื่อการบริโภค ๓๐๐ กก. ที่เป็นปัจจัยทุนตั้งต้น

หรืออย่างมากก็ติดหนี้แรงงาน ๑๐ วัน อะไรประมาณนั้น

คงไม่มีใครต้องล้มละลายกับการกู้หนี้แบบนี้ และไม่น่าจะใช้เวลานานในการล้างหนี้แบบนี้

 

ผมจึงคิดว่าสาเหตุที่เราสับสนเพราะเราใช้ระบบคิดที่ไม่ถูกต้อง ไปใช้มูลค่าปลอมๆ ของระบบเงินมาเป็นระบบทุน นำมาหลอกตัวเอง จนทำให้เกิดปัญหาในที่สุด

 

และบางทีเราก็ยังนำทุนที่เป็นตัวเงินไปใช้ด้านอื่นแทนการเป็น ทุน ของระบบ

 

เราลองกลับมาคิดได้ไหมครับ ว่า

สิ่งที่ถูกต้องในการดำรงชีวิต การพัฒนาและใช้ต้นทุนชีวิต

นการพัฒนาและการดำรงชีวิตที่จริงจัง มั่นคง ไม่สับสน และยั่งยืน

 

ซึ่งเป็นแนวคิดในการพัฒนาฐานทรัพยากร เพื่อตอบสนองแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง

แล้ว "เงิน" มีไว้ทำอะไร ผมไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ รู้แต่ว่าเป็นเครื่องมืออำนวยความสะดวกในการแลกเปลี่ยน

แต่ทำไมเราจึงเสพติดกันรุนแรง จนเป็นปัญหาอยู่ในปัจจุบัน

ใครทราบช่วยบอกที่ครับ
หมายเลขบันทึก: 74341เขียนเมื่อ 25 มกราคม 2007 14:29 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:08 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

เพราะคนคิดว่าเงินคือต้นทุนที่ดีที่สุด จนลืมไปว่าบางครั้งสิ่งที่เราได้มาไม่ได้มาจากเงินทองสักหน่อย

เหมือนอย่างที่มีคนบอกว่าเศรษฐกิจดีขึ้น เพราะคนมีกินมีใช้มากขึ้น แต่ไม่ได้มองว่า ที่มีกินมีใช้อยู่ทุกวันนี้ก็เพราะไปกู้หนี้ยืมสินเค้ามา

และยังมีอีกหลายคนที่ไม่เข้าใจคำว่าเศรษฐกิจพอเพียง น่าเสียดายนะคะ เพราะ คำนี้ในหลวงท่านทรงต้องการให้คนในประเทศ หันมาใช้ชีวิตแบบพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี และ หลายสิ่งหลายอย่างก่อเกิดได้ด้วยมือเรา ไม่จำเป็นต้องไปหาซื้อ แต่คนเรามักไม่รู้จักพอ มักคิดว่า ตัวเองยังมีน้อย อยากได้อยากมีมากกว่านี้ แต่ในทางกลับกันถ้าเค้ามองว่า ที่มีอยู่ก็เพียงพอแล้ว เพราะยังมีคนอีกมากที่มีน้อยกว่าเรา ถ้าคิดได้แบบนี้ ความพอเพียงเกิดขึ้นแน่นอน

ขอบคุณครับคุณ อชิตา

นี่แหละครับระดับความรู้ของคนที่ทำลายตัวเอง น่าเป็นห่วงจริงๆ

ผมหวังว่าเราจะเริ่มเข้าใจดีขึ้นว่าคนมีเงินมาก ไม่จำเป็นต้องมีความสุข เสมอไปครับ

  • การได้ดั่งใจ  ทำให้คนเสพติดสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
  • เงิน ทำให้คนได้ดั่งใจ
  • คนจึงเสพติดเงิน จนเป็นปัญหาในปัจจุบัน 
  • เงินเป็นสิ่งสำคัญ  แต่การให้ความสำคัญต่อเงินจะทำให้เงินมีประโยชน์หรือมีโทษ แตกต่างกัน
  • ความสับสนที่เกิดขึ้นเหมือนกับการมอง"ความยากจน"เพียงมิติเดียวคือ "จนเงิน"  ทั้งที่ความยากจนมีหลายมิติ ทั้ง จนโอกาส-จนทรัพยากร-จนความรู้/ปัญญา -จนเงินตรา ฯลฯ
  • คนที่ไม่เข้าใจก็เลยแก้ที่การใส่เงินลงไป ...ผลก็คือ...แก้ไม่ได้ ทำให้การแก้ปัญหาหนึ่ง แต่กลับไปสร้างปัญหาใหม่ขึ้นมาอีก
  • เมื่อไม่นานมานี้เราเคยได้ยินคำว่า "แปลงสินทรัพย์เป็นทุน" ซึ่ง "ทุน" ในที่นี้ก็คงมองเป็นเงินเพียงอย่างเดียวดั่งที่อาจารย์ว่าไว้ไม่มีผิดเพี้ยนเลยครับ
  • งานพัฒนาส่วนใหญ่ไม่จำเป็นต้องใช้เงินเลย แต่ใช้การคิดร่วมกัน-เปลี่ยนวิธีคิด/ลงมือทำร่วมกัน-หรือไม่ทำอะไร ฯลฯ ต่างหาก
  • ลปรร.ครับ ขอบพระคุณมากครับ

ขอบคุณครับท่านสิงห์ป่าสัก และขุนพลเม็กดำ ที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้

ผมคิดว่าเศรษฐกิจพอเพียงน่าจะเป็นทางที่ทำให้คนได้คิดบ้างนะครับ

ในโลกนี้ไม่มีใครจน

เพราะชีวิตหนึ่งชีวิตใดประเมินค่าไม่ได้อยู่แล้ว

ถ้ามีใครมาขอซื้อศรีษะผม 1,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000, ผมไม่ขาย ซื้อเท่าไหร่ก็ไม่ขาย เพราะไม่มีสมบัติอะไรในโลกนี้มีราคาแพงเท่าชีวิตผม ดังนั้นผมจึงรวย ทุกคนรวย รวยๆกันจริงๆนะ รวยเละเลย แล้วไปทำตัวเองให้คนจนทำไม ดูถูกตัวเองหรือเปล่า

รึใครจน จะขายก้านคอ จะได้ไปซื้อมาต้มจับฉ่าย

ในโลกนี้ไม่มีใครจน เพราะชีวิตหนึ่งชีวิตใดประเมินค่าไม่ได้อยู่แล้ว ถ้ามีใครมาขอซื้อศรีษะผม 1,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,ล้านบาท ผมไม่ขาย ซื้อเท่าไหร่ก็ไม่ขาย เพราะไม่มีสมบัติอะไรในโลกนี้มีราคาแพงเท่าชีวิตผม ดังนั้นผมจึงรวย ทุกคนรวย รวยๆกันจริงๆนะ รวยเละเลย แล้วไปทำตัวเองให้คนจนทำไม ดูถูกตัวเองหรือเปล่า รึใครจน จะขายก้านคอ จะได้ไปซื้อมาต้มจับฉ่าย

ครูบาครับ

ถ้าไม่นับเรื่องเงินชะแล้ว ไม่น่าจะมีใครไม่มีทุนต่างๆที่พอใช้ แตความรู้ไม่พอใช้มีแน่นอนครับ

จึงต้องมาจัดการความรู้ ไล่ความโง่อยู่นี่แหละ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท