บันทึกการประชุมคปสอ.กะเปอร์ครั้งที่2

                ช่วงนี้รู้สึกว่า อะไร-อะไร มันก็เข้ามามีบทบาทเยอะแยะไปหมด จนทำให้รู้สึก..........ล้า กับการทำงาน(ขึ้นมา) เรื่องของเรื่องก็คือ ตารางในการทำงานแน่นเอี๊ยดดดดดดด (นั่น!ยังกับนางแบบ) แต่จริงๆแล้ว อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์เป็นช่วงที่ต้องเคลียร์งาน เพื่อที่จะเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาสา-สุข ในวันเสาร์ที่จะถึงนี่แหละ จะว่าไปแล้วช่วงนี้ผู้เขียนเองต้องนำการจัดลำดับความสำคัญของงาน มาใช้อย่างเต็มที่เลยหล่ะ ทั้งๆที่วางแผนไว้ว่าจะทำนู้นวันนี้ จะทำนี่วันนั้น แต่แล้วมันก็มี "เรื่องที่เหนือการควบคุมจริง-จริง"  จะให้ทำไง? ก็ตั้งใจไว้ว่า..

               วันจันทร์จะพิมพ์ บันทึกการประชุมคปสอ.กะเปอร์ครั้งที่2 ให้เสร็จสิ้นเรียบร้อย เนื่องจากเป็นงานที่(ผู้เขียน)จัดลำดับให้ความสำคัญเป็นอันดับแรก

               วันอังคารพิมพ์บทความ เกี่ยวกับประวัติชีวิตของคนที่เราสนใจ เพื่อส่งอ.โกมาตร (เป็นการบ้านจาก การอบรมหลักสูตรพัฒนาแกนวิชาการสุขภาพชุมชนรุ่นที่ 1) ซึ่งมีกำหนดก่อนสิ้นเดือนนี้ด้วยซี่

               วันพุธ(วันนี้)มีประชุมงานสุขภาพจิตมามีเรื่องราวดี-ดีเยอะแยะ แต่อันนี้คงต้องติดค้างไว้ก่อนแล้วจะมาลงในบันทึกอีกครั้งนึง

               วันพฤหัสบดี ก็จำเป็นต้องไปซ้อมบาสเก็ตบอลกับทีม (ทั้งๆที่ทีมนัดซ้อมวันพุธ-ศุกร์) แต่เนื่องจากยังมีภาระงานที่ไม่เสร็จสิ้น จึงต้องไปได้เพียงวันพฤหัสบดี และวันศุกร์(หลังเลิกงาน) ก็เพราะว่า...

               วันศุกร์ช่วงเช้ามีประชุมผู้ปฏิบัติงานที่สำนักงานสาธารณสุขอำเภอกะเปอร์ คงเป็นเรื่องเกี่ยวกับการแบ่งงาน และแบ่งหน้าที่รับผิดชอบของเจ้าหน้าที่บนสาธารณสุขอำเภอกะเปอร์ และช่วงบ่ายมีแผนนิเทศงาน (แบบสายฟ้าแลบ!@) ทางหัวหน้างานฝ่ายวิชาการสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดระนอง มานิเทศงาน HT/DM งานสุขภาพจิต ยาเสพติด และงานฆ่าตัวตาย ซึ่งเป็นงานที่ผู้เขียนรับผิดชอบทั้งสิ้น

              ดู-ดู จากแผนแล้วก็ไม่น่าเป็นห่วงคิดว่าคงแบ่ง และจัดสรรเวลาได้ลงตัว แต่แล้ว "เรื่องที่เหนือการควบคุม" ก็เกิดขึ้น พระเจ้าช่วย.... กล้วยทอด เจ้าคอมพิวเตอร์ เพื่อนรัก ดันแผลงฤทธิ์ซะแล้ว เป็นอะไรไปซะเนี๊ยะ แผนที่วางไว้ วันจันทร์-วันอังคาร เลยต้องหยุดชะงัก ถูกเลื่อนออกไปโดยไม่มีกำหนด แต่แล้ววันนี้เจ้าเพื่อนยากก็กลับมาเรียบร้อยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผู้เขียนเลยต้องนั่งเคลียร์งานที่วางแผนไว้ว่าจะดำเนินการในวันจันทร์และวันอังคาร(บางส่วน) ให้เรียบร้อย เพื่อที่จะให้กระทบกับวันอื่นๆที่วางไว้ให้น้อยที่สุด

               คิดว่าถ้าเป็นอย่างนี้บ่อยๆใน ช่วงเวลารีบ-รีบ หล่ะก็อาจพาลหัวเสียไปได้เลยนะเนี๊ยะ แต่ถึงยังงัยสำหรับครั้งนี้ก็ยังถือว่าควบคุมได้ในระดับหนึ่งและเริ่มติดใจกับการนั่งทำงานช่วงกลางคืนแล้วซี่น๊า...อากาศก็ไม่ร้อน แถมไม่มีเสียงดังรบกวนอีกด้วย (ดีแฮะ)

[max]

งืมมมมม

[อั้ม คุณนายสุดฤทธิ์]

จะให้อั้มออกความคิดเห็นเยี่ยงไรดีคะเพื่อนเปิ้ล เพราะเท่าที่อ่าน เพื่อนเปิ้ลมาบ่น วิตกจริต ให้ฟัง เท่านั้นเอง ซึ่งเพื่อนเปิ้ลก็ดูจะวุ่นวาย บ้าหอบฟางเป็นปกติอยู่แล้ว ซึ่งอั้มก็มิได้เห็นความแปลกใหม่หรืออะไรๆ พิเศษให้อั้มได้จิกประจาน อย่างที่ทำๆ อยู่ประจำ   (=__=")

เอาเหอะถือว่าเป็นการฝึกตัวเองในด้านการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า บริหารสมอง หรืออะไรที่แล้วแต่ที่เค้าเรียกกันว่าประเทืองปัญญา เพราะอั้มคิดว่าเพื่อนเปิ้ลคงมีงานอีกหลายๆ งานที่ไม่ได้จัดลำดับขึ้นลิซ ก็เลื่อนขึ้นมาให้มันดูไม่เสียเวลา ที่มีอันน้อยนิดนี้เสีย

เราเชื่อเพราะคุณทำได้, เทคแคร์เด้อ

ขอพลังจงอยู่กับท่าน (เข้าโหมดหนังสตาวอร์ เขียนงี้ป่าวเน้อ ซะอย่างงั้น)

[maxmax]

อื้มมมมมมมมมมมมมมมมม

[อำนวย สุดสวาสดิ์]

น้องเปิ้ล

• เป็นกำลังใจให้กับการทำงานและการแข่งขันกีฬาสาธารณสุขเขต 15,17 นะครับ
• แล้วจะไปเชียร์วันที่ 31 ม.ค. นี้ (พอดีไปประชุมที่ชุมพร เรื่องรับผู้ตรวจฯ แทนพี่ยูร)
• ถึงแม้จะทำงานกลางคืนมีสมาธิดีก็จริง แต่ผมก็เป็นห่วงนะครับ (ถ้าทำที่สำนักงานฯ) ถ้าไม่จำเป็นก็ไว้ทำกลางวันดีกว่านะครับ (ยกเว้นทำที่บ้านพักน่ะนะ)
• อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
• ช่วงนี้เจ้าการ์ฟิลด์ก็ซนไปตามประสาครับ มันบอกคิดถึงแม่จัง

[maxmax]

เฮ้ออออออ

คิดถึงบ้าน

แงแง 

[สู้ต่อไป]

• ก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้อยู่เหมือนกัน ตั้งใจว่าจะทำอะไรสักอย่างแต่แล้วก็ต้องชะงักเพราะเทคโนโลยี
• คิดว่า การทำงานแบบไม่แบ่งช่วงเวลานี่แหละดี เพราะเคยเห็นหลายต่อหลายคน พอเริ่มหมดเวลางาน(16.00 น.) ก็จะชงักไม่ทำต่อแล้ว ถึงแม้ยังมีงานค้างอยู่ก็ตาม ดูแล้วขัดใจจริงๆ
• เชื่อเถอะว่าทุกปัญหาย่อมมีทางออก เหมือนคำที่เคยได้ยินมาว่า " สำหรับคนฉลาด.. ทุกปัญหาย่อมมีทางออกเสมอ แต่สำหรับคนโง่ จะบอกว่า.. ทุกทางออกมักมีปัญหา" แล้วคุณเปิ้ลก็พิสูจน์ให้เห็นว่า สามารถหาทางออกได้แล้วจริงๆ