ได้รับเมลจากเพื่อน จึง post มาเล่าสู่กันฟัง
อย่าเก็บความในใจไว้เลยนะคะ ชีวิตสั้นค่ะ
วันนี้คุณบอกรักใครหรือยังค่ะ
นานมาแล้ว โลกเป็นเพียงวัตถุทรงกลมเรียบๆเปล่าๆ ไม่มีอะไรอยู่เลย
นอกจาก น้ำแข็งก้อนใหญ่กับนาฬิกาทรายเรือนยักษ์ที่มีปลายเปิดสามารถปล่อยทราย ออกได้อย่างเดียว
น้ำแข็งกับนาฬิกาทรายเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เล็ก ร่วมทุกข์ร่วมสุข จนทั้งคู่เติบใหญ่เข้าสู่วัยหนุ่มสาว
ความงดงามของน้ำแข็ง ทำให้นาฬิกาทรายแอบชื่นชมหลงใหล
แต่ทุกครั้งที่พยายามแสดงความสนิทสนมใกล้ชิด
ความเย็นชาจากน้ำแข็งก็ทำให้นาฬิกาทรายต้องผิดหวังทุกทีไป
วันหนึ่งนาฬิกาทรายทะเลาะกับน้ำแข็งอย่างรุนแรงถึงขั้นแตกหัก
นาฬิกาทรายร้องไห้เสียใจหนีไปอยู่อีกซีกโลกหนึ่ง
เวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่านาฬิกาทรายกับน้ำแข็งก็ยังไม่คืนดีกัน
ต่างคนต่างอยู่คนละซีกโลก
จนมาวันหนึ่งเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ ทำให้โลกจะต้องแตกออกเป็นสองส่วน
น้ำแข็งรู้ดีว่าถ้าโลกแตกเป็น สองส่วนแล้วก็คงไม่ได้เจอกับนาฬิกาทรายตลอดกาล
แต่ด้วยทิฐิที่มีอยู่ น้ำแข็งจึงเลือกที่จะอยู่นิ่งๆแทนที่จะออกตามหานาฬิกาทราย
ดวงจันทร์โคจรผ่านมา น้ำแข็งจึงถามว่าอีกซีกโลกเป็นอย่างไรบ้าง
ดวงจันทร์บอกว่า นาฬิกาทรายกลับมาไม่ทันเพราะโลกกำลังจะแยก
จึงปล่อยทรายออกมาปกคลุมรอยแตกของโลก เพื่อยึดไว้ไม่ให้แยกออกจากกัน
โดยหวังว่าจะได้กลับมาพบน้ำแข็งอีก
ทันทีที่รู้ น้ำแข็งก็รีบออกตามหานาฬิกาทราย........
สายเกินไป ทรายกำลังจะหมดจากตัวนาฬิกาแล้ว
เมื่อน้ำแข็งมาถึงก็ได้ยินเพียงคำพูดสุดท้ายจากปากของนาฬิกาทราย
“ฉันรักเธอ"
ความเย็นชาที่มีในตัวน้ำแข็งหมดลงทันที
น้ำแข็งจึงเริ่มละลายในขณะที่ทรายเม็ดสุดท้ายร่วงลงสู่พื้นดิน
กลายเป็นน้ำทะเลที่อ่อนโยน คอยโอบอุ้มผืนทรายที่บริสุทธิ์
อยู่คู่กันมาจนทุกวันนี้
อย่าลืมนะคะ วันนี้คุณบอก "รัก" ใครหรือยัง
เคยเป็นนางงามหรือเปล่าคะ
สมพรจะบอกว่า "รักเด็ก" ทุกคนด้วยค่ะ
-โลกคงน่าอยู่ขึ้นเยอะถ้าเราจริงใจต่อกัน รักกันทุกคนๆไป
วันนี้...คุณบอกรักใคร หรือยัง....
ขอบคุณครับ ผมไม่เคยถามคำถามนี้กับตัวเองมาเป็นเวลานานมากแล้ว
ขอบคุณอีกครั้ง....เสร็จจากนี้จะส่งข้อความผ่านทางโทรศัพท์ไปก่อน แล้วพรุ่งนี้เช้าก็จะบอกรักอีกหน
(เรื่องจริงครับ...)
คุณบอยครับ
คุณหมอสมบูรณ์คะ
คุณติ๋วขา
อาจารย์ Cath ค่ะ
คุณแผ่นดิน
มีความสุขกับความรักที่ดีงามในทุกวัน ทุกคนนะคะ
เป็นสิ่งที่กระทำ..และแสดงออกเสมอ
ทุกลมหายใจเข้าและออก...คือความละไม..
ที่ทำมาในชีวิต...โดยไม่เลือกว่า...นี่คือของเรา
เพราะไม่มีอะไรเป็นของเรา...
รักนี้...จึงง่ายนัก...ที่เผื่อแผ่...ให้ใครๆ ได้เสมอ
(^______^)
อีกวินาทีกะปุ๋มอาจตายก็ได้...จึงฝึกเรื่องนี้แก่ตนเองเสมอค่ะ
กะปุ๋ม
บอกรักก่อนออกจากบ้านแล้วค่ะ...
คุณแผ่นดิน(แดน)ไท
กะปุ๋มคะ
พี่อรคะ
คุณขจิต
ครูอ้อยขา
คุณรินคะ
ครูอ้อยขา
มีคนอีกหลายคน...ที่ไม่รู้จักความรัก...และไม่พยายามที่จะทำความรู้จักความรักนั้นด้วย...รักที่ว่านั้น คือ รักอย่างแท้จริง...ที่ไร้เงื่อนใดใด...ทั้งสิ้น...แต่กลับมาหวงแหนความรัก...บางครั้งจึงทำให้รักนั้นเน่าๆ...โดยที่ไม่เบิกตามอง...ว่ารักและปรารถนาดีต่อบุคคลอื่นด้วยเมตตาจิตนั้นเป็นเช่นไร...แต่กลับมักชักจูงให้รักนั้น...โสมนัสและต้องทนทุกข์อยู่ในรักและความกลัดหนองในหัวใจ...
จึงกลายเป็นรัก...ที่แฝงด้วยความเกลียดอย่างไม่รู้ตัว...และส่งผลต่อพฤติกรรมที่ทำผิดได้ ซึ่งจริงๆ แล้วความรักนั้นช่างสวยงามยิ่งนัก..เพียงแต่เราโง่เขลารักแบบอยากครอบครอง..แบบว่านี่คือ ของข้า...นั่นคือของข้า...เราจึงมักทุกข์ในรัก แต่พอสิ้นลมไปจะมีใครไหมที่นำรักนั้นไปด้วย...หรือแม้แต่มีลมหายใจก็หาจะมีความเบิกบาน..ในดวงจิตไม่...เพราะคอยแต่อยากจะเป็นเจ้าของในความรักของคนอื่นอยู่เสมอ...จึงต้องทุกข์ตรมอยู่ดั่งเช่นที่เป็นอยู่
.....
ช่วงนี้กำลังแปล text อย่างหนัก...จึงแวะมาแบบหนักๆ นะคะ...อิอิ...แต่ความรักในหัวใจของกะปุ๋มก็ยังเบิกบานอยู่เสมอค่ะ
(^_____^)
กะปุ๋ม
โอ้ว...ซาบซึ้งใจที่น้ำทะเลโอบกอดและอยู่คู่กับทรายตลอดเวลา
ขอบคุณค่ะ เรื่องสนุก และลึกซึ้งดีจัง
ยังซึ้งๆๆๆ อยู่ เจอรักอย่างแท้จริงของกะปุ๋มข้างบนก็อึ้งเลย
ฮืม...รัก รัก และรัก
เป็นความหลากหลายของความรัก ที่ยากที่คนจะรักด้วยจิตบริสุทธิ์ ถ้าไม่ใช่พ่อกับแม่ เราจะรักแบบคู่รักยังไงให้เป็นรักที่แท้จริงแบบรักพ่อรักแม่ แม่รักลูก พ่อรักลูกนะเนี่ย
ต้องฝึกจิตให้สงบ และมีความหวังดีต่อกัน รักด้วยเมตตาจิต... ทำยากนะเนี่ย
^____<
ต้องไปตามหานาฬิกาทรายก่อน ปล่อยให้หายไปนานเดี๋ยวทรายหมดตัวซะก่อน
ขอเรียกตัวเองว่าจิ๊บนะคะ จิ๊บก็ขอบอกนะคะว่าจิ๊บชอบมากๆๆความรักไม่ใช่แค่ชายหญิง แต่รักที่มีค่าคือคนที่อยู่ข้างเราคอยเป็นกำลังใจคอยปกป้องซึ่งเรามักจะมองข้ามเสมอนั้นก็คือพ่อแม่เรา...ใช่ไหมคะ........ยังไง จิ๊บก็ยังไม่เก่งเท่าไรนะใน gotoknow ยังไงพี่ก็ให้คำแนะนำจิ๊บด้วยนะคะว่าทำยังไงจะได้เก่งๆเหมือนพี่และ พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทุกคนด้วยนะคะ