“ยายกีตาร์”...AAR…ตัวเธอ

 เมื่อบ่ายวันอาทิตย์ที่ผ่านมา  ฉันไปจ.อุบลราชธานี...

ลูกสาวคนเล็ก “ยายกีตาร์” เริ่มอ้อนตั้งแต่รู้ว่าแม่จะไม่อยู่ ไม่ได้นอนกอดเธอ 1 คืน 

โดยปกติเราต้องนอนกอดกันทุกคืน...ฉันทำงานดึกแค่ไหนเธอก็จะมานอนคอยใกล้ๆ..เธอเคยเอาหมอนมานอนใต้โต๊ะคอม...แล้วหลับไปในที่สุดก็มี.... 

 

                         

ราว 2 ทุ่มเธอเริ่มโทรหาฉัน...เธอแอบเอามือถือของเธอเองมาโทรฯ...ปกติเธอก็ไม่ค่อยใช้...

  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">“หนูขอมีไว้ยามจำเป็น..” เธอบอกฉัน….คราวนี้คงเป็นความจำเป็นของเธอแน่ๆ….</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> ครั้งสุดท้ายเกือบ 4 ทุ่มฉันได้ยินเสียง “ยายการ์ตูน”….พี่สาวคนโตดังลอดโทรศัพท์เข้ามา</p><p> “ต้า...โทรฯหาแม่อีกแล้ว...มาเร็ว...ดึกแล้ว..เข้านอน” เสียงออกดุๆ </p><p>“อ้อนแม่อยู่ได้..ไอ้ลูกหมา....” เสียงตาตั้ม…พี่ชาย….ตามมาติดๆกัน</p><p> “แม่…แค่นี้น้า….”  เสียงเธออ่อยๆ…ดูเศร้า….คงทั้งง่วงนอนและคิดถึงแม่ </p><p>“หนูเตรียมของไว้ให้แม่ 2 อย่าง...กลับมาเร็วๆน้า..แค่นี้น้า...สวัสดีค่ะ” </p><p></p><p></p><p></p><p>วันจันทร์ฉันกลับถึงบ้าน 3 ทุ่มกว่า....เธอส่งของให้ฉัน 2 ชิ้น....เป็นรูปถ่ายของฉันด้านหลังขียนบันทึกไว้ด้วย....พร้อมกับสมุดบันทึกเล็กๆขนาดประมาณ 3x3 นิ้ว 1 เล่ม..เธอทำเอง.... </p><p></p><p></p><p>“แม่…อ่านดูน้า”  เธอเข้ามากอดแขนฉัน </p><p>“โอ…น่ารักจังเลย” ฉันว่า…..แต่ยังไม่ได้อ่านฉันวางของลง </p><p>“ไหนๆ..เขียนว่าไงลูก…แม่อ่านหน่อย…เดี๋ยวๆ..แม่ใส่แว่นก่อน” </p><p></p><p></p><p></p><p>ฉันอ่านดูแล้วยากที่จะบรรยาย…อยากให้เพื่อนๆอ่านเองดีกว่า….</p><p></p><p></p><p></p><p>เป็นบันทึกด้านหลังรูปถ่ายฉัน…ที่ฉันยิ้มหน้าบานแฉ่ง </p><p>หนูรักแม่มากที่สุดในโลก…หนูจึงอยากให้แม่ฟังเพลงนี้ </p><p>“แม่คนนี้ยังมีความสุขเพราะยิ้มได้    และฉันคนนี้จะกอดแม่แน่นๆเลย     ไม่ให้ไปไหน     ไม่ให้แม่ไปไหน    ไม่ยอมเด็ดขาด    ถ้าแม่ไปไหนฉันจะไปด้วย    ฉันรักแม่จนจะขาดใจ    จะกอดแม่แน่นๆเลยและจะหอมแม่ให้ชื่นใจสักครั้ง 1     และนี่คือคำสาบาน  ว่าแม่ไปไหนหนูจะไปด้วย” </p><p></p><p></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">และฉันเปิดสมุดเล็กๆของเธอ…เธอทำเป็นสมุดบันทึก…หน้าปกเขียนว่า </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> รักแม่มากที่สุดในโลก </p><p>“ข้อการที่จะทำให้แม่รักเรา</p><p>ข้อที่1. ไม่เถียงพ่อหรือแม่หรือว่าแม่</p><p>ข้อที่2.ช่วยพี่และพ่อแม่ทำงานบ้าน</p><p>ข้อที่3.ยกน้ำให้พ่อและแม่</p><p>ข้อที่4.เข้าไปกอดแม่และหอม</p><p>ข้อที่5.อย่าเล่นของๆผู้ใหญ่ก่อนได้รับอนุญาต</p><p>ข้อที่6.ไม่ทำให้พ่อแม่เหนื่อย</p><p>ข้อที่7.ไม่ขโมยของของคนในครอบครัวนี่คือเรื่องราวทั้งหมด” </p><p></p><p></p><p></p><p>ฉันอ่านและไม่แก้คำผิดให้เธอเสียใจ...ฉันกอดเธอและเรากอดกัน..หอมกันฟอดใหญ่ๆ...คืนนั้น..เรานอนกอดกัน.</p><p></p><p></p><p></p><p>.... ตอนเช้า.....</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">“ต้าขา..ตื่นลูกตื่นๆ…เช้าแล้ว…เร็วๆๆๆ..เดี๋ยวเข้าแถวไม่ทัน”</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">“อืม…หนูง่วง..”</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">“เร็วๆ…สายแล้ว..ไหนว่าเป็นเด็กดี…”</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> “โอย…แม่นี่…เลิกบ่นได้ไหม…หนูรำคาญๆ…”  เธอถีบขาไปมา..หน้างอ…คิ้วย่น…ไม่ลืมตา…..แล้วคลุมโปง </p><p></p><p></p><p></p><p>……เหมือนเดิม....เหมือนทุกๆเช้า..... </p><p></p><p>......เหมือนยายตาร์คนเดิม...แม่สาวน้อยตัวแสบ...ลูกสาวเล็กของฉัน..</p><p></p><p>......แต่ก็ยังดี....ที่มี 1 วัน...ที่เธอรู้จักทบทวนตนเอง.....และรู้จักคิดว่า..เธอควรจะทำอะไรเพิ่มเติมให้ดีขึ้น......ด้วยตัวเธอเอง </p><p></p><p>..ย่ะ!...แม่สาวน้อย...แม่จะคอยดูหล่อน……</p>

[คุณ รัตติยา เขียวแป้น]

ยิ้ม ๆ แต่เช้าเลยค่ะ บางครั้งเด็ก ๆ มักจะมีสิ่งดี ๆ หรือเรื่องราวให้พ่อแม่คาดไม่ถึงอยู่เสมอ

ว่าแต่ว่า แสบเหมือนใครน้อ

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณรัตติยา

• ขยันแต่เช้าเลยนะคะ
• แสบเหมือนคนแถวๆ ม.อ.หลายๆคนรวมกันค่ะ

[ดอกแก้ว]

อ่านแล้วก็ ยิ้ม  มีความสุข ไปด้วยคะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะคุณติ๋ว

• บันทึกนี้ทำให้ครูอ้อยคิดถึงลูกมากเลยค่ะ
• มีลูกอยู่ใกล้กอดลูกให้มากนะคะ 
• อย่าปล่อยให้เธอกอดใครไม่เป็นอย่างครูอ้อยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

 เอ้อคุณติ๋ว...มาสนุกที่นี่สิคะ..นี่คือดอกอะไรเอ่ย

[Mitochondria]

• แสบเทียบเท่ากับคน มอ. หลายคนรวมกัน
• แต่เทียบเท่ากับคนที่ขอนแก่นเพียงคนเดียวเท่านั้นแหละ  แม่พริกขี้หนูอ่อน

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

สวัสดีค่ะ คุณดอกแก้ว...ดีใจที่บันทึกนี้ทำให้คุณมีความสุขค่ะ

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

ครูอ้อยขา..สักวันหนึ่ง..เธอก็คงมีใครอยากกอดเธอเพิ่มขึ้น...อย่าหวงเลยค่ะ..มีคนรักมากขึ้นดีกว่ามีคนเกลียดค่ะ

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

สวัสดีค่ะ คุณไมโต...ตื่นแล้วหรือคะ...."คนที่ขอนแก่นเพียงคนเดียว"...แสบได้เท่านี้เพราะมีครูฝึกดีจากญี่ปุ่นค่ะ...พ่อซากุระบานเช้า....

[เมตตา]

แสบเหมือนคน ม.อ.รวมกันหลายคน...น่าคิด..อิ..อิ...น่ารักค่ะ...คิดถึงเด็กๆ...เมื่อเช้า...วิ่งจับอาบน้ำกันจนแม่แขนเดาะ...ไปหนึ่งข้าง....แถมโดนพ่อดุอีก...ว่าเล่นเป็นเด็กๆ...

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

เอาเลยลูก "กีต้าร์" อยากทำอะไรทำ น้าอึ่งเชียร์อยู่ เฮ้ ๆ ๆ ๆ ๆๆ   ชอบ ๆ ๆ ๆ เด็กซน ๆ

เพราะลูก(อ้อน) แบบนี้แหละ คุณแม่หลายคนหลงกลทั้งชีวิต อิอิ  คุณน้าชักจะหลงหนู(อีกคน)ละซิ

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

สวัสดีค่ะ คุณเมตตา...ดีค่ะดี...ถ้าเล่นกับเด็กเราก็จะเป็นเด็กไปกับเขา..ไม่แก่ง่ายๆค่ะ...เฮ่...มีเพื่อนแล้ว...

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

คุณน้าอิ่งอ๊อบคะ...จะเป็นเชียร์ลีดเดอร์ด้วยใช่ไหมคะ...น้องกีตาร์ชอบเหลือเกินค่ะแบบนี้..เมื่อวานบอกเธอว่าแม่จะเขียนเรื่องเกี่ยวกับเธอ(แม่มีจริยธรรม..ขออนุญาตเจ้าตัวก่อน) เธอยินดีค่ะ...แต่บอกว่าให้หนูเป็นคนตอบนะ.....ขอบคุณที่แวะมาคุยค่ะ

[คุณ รัตติยา เขียวแป้น]

คุณกฤษณาค่ะ

ตายแล้ว ดิฉันว่าแล้ว ทำไมทุกครั้งที่เขียนบันทึกเกี่ยวกับลูก แล้วเรียกลูกมาอ่าน ตอนที่น้า ๆ ให้ความเห็น เธอมักว่าดิฉันเสมอเลยว่า "แม่เอาเรื่องลูกไปเขียนอีกแล้วนะ"

     คราวหลัง ดิฉันต้องขออนุญาตเธอก่อนแล้วหละคะ  แต่ว่าหลัง ๆ เธอและน้องสาว เริ่มซึมซับบ้างแล้วเล็กน้อย  โดยเฉพาะเวลาที่ไปทานอาหารนอกบ้าน เธอจะคอยเตือนดิฉันเสมอว่า "แม่  ไม่ถ่ายรูปไปฝากเพื่อน ๆ แม่ในบล็อกเหรอ  จนหลายครั้งคุณพ่อเธอแอบค้อน แล้วบ่นว่า "ตกลงจะเริ่มกินกันได้รึยังเนี่ย"

อิ อิ ร่วมแจม ครอบครัวสุขสันต์ค่ะ

[Mitochondria]

• อ๋อ.....เหรอ คุณกฤษณา
• ใครกันเหรอ คนที่ญี่ปุ่น แถวนี้มีแต่คน มอ.ครับ รวมกันยังไงก็ไม่แสบเท่าคนขอนแก่นครับ เพราะคน มอ มีแต่คนน่ารักครับ
• เพื่อนแม่ก็เหมือนกับเพื่อนลูกครับ สงสัยยายกีตาร์จะมีเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกับแม่หลายคนแน่เลย

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

สวัสดีค่ะ..คุณรัตติยา...ดิฉันมักบอกเธอก่อนเสมอที่เอ่ยถึง..เนื่องจากขี้เกียจฟังเวลาเธอบ่นว่า..."แม่ทำอะไรทำไมไม่บอกหนู"... "ทำไมแม่ชอบนินทาหนูให้คุณตากับคุณยายฟัง..หนูไม่ชอบเลย" เป็นต้น.....จะไม่ให้เราเล่าให้คุณตาคุณยายฟังได้ไงคะเพราะบางคราวเธอมีอะไรเด็ดๆอยู่เรื่อยๆค่ะ...ขอบคุณค่ะ

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

ค่ะ..คุณไมโต..คนมอ.น่ารักทุกคนจริงๆค่ะ...ไม่มียกเว้นซักคน...อ้าว..นี่จริงๆนะคะดิฉันไม่ได้โม้...พูดด้วยความจริงใจจริงๆค่ะ...เป็นเพื่อนกันมานานพอจะอ่านใจกันได้บ้างแล้ว...ฝากขอบคุณชาวมอ.ทุกท่านผ่านมาทางนี้ด้วยเลยค่ะ...ฉันอบอุ่นเสมอ...คนขอนแก่นอาจจะแสบบ้างเพราะเป็นพริกขี้หนู...ใครไม่ทานเผ็ดอาจจะไม่ชอบค่ะ...แต่พริกขี้หนูมีวิตามินซีเยอะนา..ขอบอก.....ขอบคุณที่แวะมาคุยค่ะ...งานไม่มากแล้วหรือคะ...พักผ่อนเยอะๆล่ะ

[Mitochondria]

• ก็อยากจะบอกคุณกฤษณาเช่นกันว่า คนขอนแก่น ก็เป็นคนน่ารักเช่นเดียวกับที่ มอ ครับ เป็นเพื่อนที่ดี หยิกกันบ้าง หยอกกันบ้าง สบายใจครับ
• อยากบอกว่า อยากจับตัวเป็นๆ คนขอนแก่นบ้างครับ
• งานที่มีอยู่ ทำเท่าไร ก็ไม่หมดครับ
• ตอนนี้ กำลังพัฒนาการทดสอบ สำหรับใช้ในงานประจำ....งานนี้ก็ใช้เวลาราชการหมดไปทั้งวันแล้ว แถมยังต้องไปทำงานนอกเวลาอีกกลับบ้าน 4-5 ทุ่ม คงต้องเป็นอย่างนี้ไปอีกสักพักใหญ่ จนกว่าจะพัฒนาการทดสอบเสร็จแล้วค่อยปรับเวลา ให้สามารถทำในเวลาราชการให้ได้ทั้งหมด หรืออย่างน้อยก็ทำในเวลาให้ได้มากที่สุดครับ
• แล้วก็ร่วมกับเพื่อนสรุปข้อมูลจากงานประจำ มาเขียนเป็นงานวิจัยเพื่อส่งตีพิมพ์ครับ ตามแบบฉบับของ R2R  เพิ่งส่งโครงการขอพิจารณาด้านจริยธรรมเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมานี้เอง คาดว่าอีกสักอาทิตย์สองอาทิตย์ก็น่าจะเขียนต้นฉบับเสร็จครับ

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

สวัสดีค่ะ คุณไมโต

• ขอบคุณชาว มอ. ที่ให้ความรักและความสุขกับชาว มข....มีความสุขและสบายใจเช่นกันค่ะ
• ตัวเป็นๆจะลื่นเป็นปลาไหล...ต้องมีเทคนิคการจับค่ะ
• งานมากอย่างนี้...เพื่อองค์กรและชาวไทย...ขอส่งกำลังใจมาช่วยก็แล้วกันค่ะ.....เวลาทำงาน(เหนื่อยๆ)ก็อาจจะได้ความรู้สึกว่ามีใครอยู่ข้างๆ....ฉันเองค่ะ
• งานพัฒนาของฉันได้อาจารย์ที่ปรึกษาและทีมงานแล้ว..วันหลังจะเล่าให้ฟังค่ะ
• ขอให้ผ่านงาน..ฉลุยนะคะ

[Mitochondria]

• ขอบคุณมากครับ ที่เป็นกำลังใจให้เสมอ อย่างนี้สิ ถึงเป็นเพื่อนกันจริง
• อย่างนี้ถ้าจะเจอหน้ากันเมื่อไหร่ ผมจะได้เตรียมตัว หาขี้เถ้าเอาไว้จัดการกับปลาไหลกฤษณาครับ ดูซิว่าจะลื่นไปได้สักกี่น้ำ
• ผมอาจจะยังมีปัญหาเรื่องการจัดเรียงลำดับความสำคัญของงานครับ ผมจึงทำงานไม่ค่อยเป็นระบบเท่าไรนัก ทุกวันนี้ทำงานตามใจที่อยากทำครับ เรื่องไหนไม่อยากทำก็แช่เอาไว้ก่อนเผื่อว่าจะไม่ต้องทำ...สุดท้ายก็แค่เผื่อครับ

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

• ใช่ค่ะ....เป็นเพื่อนกันจริงๆค่ะ.....เพื่อนรัก....
• ฉันว่าคุณหาขี้เถ้าไม่ได้หรอกถ้าไม่จุดเตาถ่าน...ควันดำปี๋...ต้องใช้ขี้เถ้ามากๆด้วยแหละ..ไม่งั้นไม่อยู่มือ...จะไหวหรอ....
• ฉันไม่เชื่อที่คุณบอกว่า "มีปัญหาเรื่องการจัดเรียงลำดับความสำคัญของงาน"...คุณทำตัวเป็นเพื่อนฉันละมากกว่าค่ะ...เพราะสุดท้ายแล้ว...เรื่องงานที่คุณพูดน่ะ...มันฉันด้วยแหละ...

[IS]

^_____^

น้องกีต้าร์ขี้อ้อนอย่างงี้น้า คุณแม่กฤษณาไม่หลงก็บ้าแล้ว ฮ่าฮ่า

ชอบๆๆๆๆๆ อยากมีบ้าง ฮ่าฮ่า

 

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

สวัสดีค่ะ คุณIS....ใช่ค่ะ..เกือบจะบ้าเพราะเธอตั้งหลายหนแล้ว...เถียงเธอไม่ค่อยทัน....น่าสงสารจังเลยคิดถึงบ้านหรือคะ...อดทนไว้ก่อนนะคะ..แวะมาคุยบ่อยก็ได้จะได้ไม่เหงาค่ะ...หรือจะให้ยายตัวแสบของฉันมาคุยด้วย..ก็ยินดีนะคะ...กลับมาเร็วๆนะคะจะคอย...จะได้มีอย่างที่อยากมีบ้าง...ไม่เหงาแน่นอนค่ะ..เพราะไม่มีเวลาเหงาเลย...ขอบคุณที่แวะมาคุยค่ะ

[Mitochondria]

• แล้วคุณกฤษณาเคยเป็นมั้ย มีงานให้ทำมากมาย แต่ไม่รู้จะทำอะไรก่อน สุดท้ายก็ตั้งมันไว้เฉยๆ
• งานด่วนนะเหรอ ตั้งมันเอาไว้สักพัก มันก็หายด่วนแล้วล่ะ
• มีทัศนคติอย่างนี้ คบกันเป็นเพื่อนสนิทได้เลยมั้ยล่ะ.....อิ อิ

[นายหมู]

สวัสดีคับพี่ติ๋ว พี่ไมโต และพี่ๆทุกคนคับ

เห็นด้วยกับความคิดพี่ไมโตนะคับ

แฟนหมูมาหา 5 วัน งานก็เริ่มสุม จะไม่ให้ด่วนก็ไม่ได้

T_________Tอยากเขียนบล๊อคใจจะขาด

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

คุณไมโตคะ....

• ฉันก็เป็น...ยิ่งเสียกว่าคุณอีก...ก็คุณสอนให้ฉันจัดลำดับความสำคัญไง...วางแผนงานไง...
• ฉันไม่ได้มีเพื่อนไว้...เพื่อฉันจะเป็นฝ่ายได้อย่างเดียว.....
• ฉันไม่ได้เลือกคบเพื่อน....เพราะเพื่อนมีงานหรือผลงานดีเด่น..หรือโด่งดัง.....
• คุณก็รู้...ฉันชอบสบายๆ....สไตล์"กฤษณา"...
• ฉันอาจจะมีประโยชน์บ้างที่ทำให้เพื่อนๆมีความสุข...จะด้วยวิธีไหนก็ได้....ตามสไตล์ของฉัน
• ...บางครั้ง...เพื่อนฉันหายไปทำงาน...ฉันคอยเพื่อนบางคนกลับมาพูดคุยกับฉัน...เขาหายไปนาน(สำหรับฉัน)...ฉันแวะเวียนไปหาบ่อยๆเท่าที่โอกาสอำนวย....ฉันไม่พบเขา...ฉันรอคอยเขา...ไม่เป็นไรเดี๋ยวว่างงานเขาก็มา...แล้วเขาก็มาจริงๆ....
• ...มีทัศนคติอย่างนี้ คบกันเป็นเพื่อนสนิทได้เลยมั้ยล่ะคะ...พ่อคุณ....

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

สวัสดีค่ะ Dek'ComScience

• สบายดีนะคะ...
• มีงานรวมๆไว้ทำทีเดียว...บางทีก็ดีนะคะ....บางงานอาจจะรวบทำเป็นชิ้นเดียวซะเลย...มันอาจจะเรื่องเดียวกันนะ...ไม่แน่

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

อ้อ...คุณไมโต

• ฉันลืมบอกไป..เคยมีที่เก็บงานแช่ไว้จนสุดท้ายสรุปว่า...ดีแล้วที่ไม่ทำเพราะถ้าทำไปเสียเวลาแย่..ผลที่ได้ไม่ดีไปกว่าเดิม
• บางครั้งเห็นที่ประชุมถกเถียงกันในบางเรื่อง...แทบตาย....ตกลงในที่ประชุมอย่างดี...ไม่นานก็มีการดำเนินการแบบอัตตาธิปไตย...แล้วจะประชุมระดมสมองทำไมก็ไม่รู้...เสียเวลา...เสียความรู้สึก..และเสียระบบ....ตามมาคือเสียความน่าเชื่อถือ...