บรรยากาศที่เด็กรักป่า วันเด็กที่ผ่านมาคะ คนนี้ก็สะสมความกล้าไว้มากคะ วันนี้ตัดสินใจ...
. " เป็นไงเป็นกัน ต้องขึ้นเวทีให้ได้ ! "
ผู้มีพระคุณกับเด็กรักป่า ก็เป็นเด็กๆด้วยคะ ที่ช่วยให้ ต้นไม้ที่นี่เติบใหญ่
ด้วยแรงใจ แรงปุ๋ย
คนนี้ก็ เป็นวีรเด็ก.... ของเราเลยคะ ดิฉันเห็นเธอล้างจานอยู่นานมาก ต้องไปคว้ากล้องมาถ่ายรูป เธอมากับแม่คะ แม่ทำอาหารมาเลี้ยงเด็กๆ
ถึงเวลาไปเต้น บนเวที เธอก็สลัดคาบ นางซิน ( ซินเดอรินล่า ) เลยคะ
ทีมพี่เลี้ยงเยาวชนในหมู่บ้านคะ...มีตั้งแต่ ป.6- อาชีวะ เป็นทีมละครด้วยคะ และก็เวลามีค่าย กลุ่มนี้ก็จะเวียนมาเป็นผู้ช่วยดูแล
น้องๆ พานำดูนก แนะนำการวาดภาพ การบันทึกธรรมชาติ หาฟื่นในป่า
พาน้องทำหนังสือพิมพ์ค่าย สอนคอมพิวเตอร์ สอนละครให้น้อง นำเกม ทำอาหาร ล้างห้องน้ำ.....แต่ละปี ก็หาโบนัสให้คะ พาไปเขาใหญ่ ไปน้ำหนาว ...เด็กๆเหล่านี้เวลาอยู่โรงเรียนก็เป็นผู้นำคะ นำเกมตลกๆให้เพื่อนๆหัวเราะ บางคนก็ไม่ได้เรียนต่อคะ บางทีก็ไปทำงานก่อสร้าง
อนุโมทนากับทุกคนที่ร่วมงาน ร่วมแรง ร่วมใจค่ะ
ภาพที่เลือกมา สื่อความหมายดีมากค่ะ
คนถ่ายมองอะไรได้อย่างลึกซึ้ง และคนเลือกก็บรรจงเลือกมาอย่างดี
สัมผัสได้ค่ะ
ประโยคสุดท้ายของบันทึกนี้ทำให้นึกถึงธรรมเรื่องความไม่เที่ยงด้วยล่ะค่ะ
ไม่มีอะไรเที่ยงเลย
ในสิ่งที่เขาทำขณะนี้ และในอนาคต
และทำให้ตระหนักถึงเวลาที่แปรเปลี่ยนไปตลอดทุกนาที
อ่านแล้วทำให้ย้อนกลับมาเป็นแรงกระตุ้นตัวเองให้ลงมือทำอะไร ไม่นิ่งเฉยค่ะ
ขอบพระคุณค่ะ,
ณัชร
ขอบคุณค่ะ...
ชอบมาก..แวะมาเติมเต็มหัวใจ...ค่ะ
(^____^)
กะปุ๋ม
ปีหน้าจะเอาเจ้าตัวเล็กเข้าร่วมงานให้ได้นะคะปีนี้ไปไม่ทันคะ จัดงานได้เยี่ยมยอดมากจ๊ะ