ครูอ้อยคิดถึงคนชื่อ...กะปุ๋ม
หลายเดือนแล้วที่ครูอ้อยไม่ได้คุยกับกะปุ๋ม ครูอ้อยเหมือนขาดอะไรไปอย่างหนึ่งในชีวิตที่อยู่ใน GotoKnow ครูอ้อยยังจำสัญญลักษณ์แทนตัวของกะปุ๋มได้เสมอ จำได้ว่า ครูอ้อยและกะปุ๋มเคยกระเซ้าเย้าแหย่กันเป็นประจำ จนกระทั่งหลายๆคนใน GotoKnow คิดว่าครูอ้อยกับกะปุ๋มเป็นเสมือน แม่กับลูก
ครูอ้อยดีใจที่หลายๆคนคิดอย่างนี้ และอยากให้คิดอย่างนี้ตลอดไป เพราะครูอ้อยมีความสุข แต่ครูอ้อยเพิ่งจะรู้ว่า การคิดอย่างนี้ทำให้คนหนึ่งนั้นไม่มีความสุข นั้นคือ กะปุ๋ม
ตั้งแต่นั้นมา ครูอ้อยขาดการติดต่อจากกะปุ๋ม เพราะครูอ้อยคิดไปเองว่า กะปุ๋มคือ ลูกสาวของครูอ้อย ความไม่เจียมตัวของครูอ้อยเอง ที่ไม่ได้ขออนุญาต หรือบอกกล่าวกับกะปุ๋มสักครั้ง
หากครูอ้อยล่วงเกิน หรือคิดอะไร ทำอะไร ที่ทำให้กะปุ๋มโกรธ เกลียด และไม่อยากเห็นหน้า ก็ขอให้อภัยแก่ครูอ้อยคนนี้เถิด
กลับมาดีกัน พูดคุยกัน ให้เหมือนเดิม หรือมีความสุขมากกว่าเดิมเถิด
ครูอ้อยอาจจะเห็นแก่ตัวมากเกินไป เห็นแต่ตัวที่จะกอบโกยความสุขที่ได้คิดว่า กะปุ๋ม คือลูกสาว โดยที่กะปุ๋ม ไม่ได้อนุญาตสักนิด ไม่เคยตกลงปลงใจที่จะเป็นลูกสาวครูอ้อยสักนิด
ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่ครูอ้อยเขียนถึงกะปุ๋มในเชิงเป็นลูกสาว กะปุ๋ม ไม่เคยตกปากรับคำสักนิดเลย และกลับหายหน้าไปเลย ไม่ออกมาพูดกับครูอ้อยอีกเลย
ครูอ้อยอยากจะพูดคำว่า " ขอโทษ "
และจะไม่พูดว่า กะปุ๋มเป็นลุกสาวอีกต่อไปเลย
ยกโทษ ให้ครูอ้อยเถิด....
ความเห็น (47)
- คิดถึง กะปุ๋ม เช่นเดียวกันครับ แต่ไม่กล้าเขียนเป็นบันทึกขึ้นมาเหมือนครูอ้อย
- เท่าที่ทราบ กะปุ๋ม กำลังเรียน และบันทึกของเธอในระยะหลังนี้ ผมรู้สึกว่า ผมไม่มีความรู้ที่จะแลกเปลี่ยนกับเธอ จึงได้แต่อ่านแล้วผ่านเลยไป ไม่มีความเห็นอะไรฝากไว้
- เท่าที่ประมวลจากการอ่านบันทึกของเธอ ผมคิดว่า กะปุ๋ม เปลี่ยนแปลงในความคิดไปบ้าง
- แต่ผมคิดว่า เธอไม่ โกรธ ไม่เกลียด ใคร ยังเป็นคนดีคนหนึ่งของ gotoknow เหมือนเดิม ครับ
สวัสดียามเช้าค่ะคุณหมอ นพ. สมบูรณ์ เทียนทอง
- โชคดีวันนี้ อาการของเน็ตดีขึ้น แต่อาการของรถครูอ้อยยังแย่ค่ะ
- ครูอ้อยเขียนบันทึกนี้ด้วยความคิดถึงจริงๆ เธอหายไปจริงๆ นานๆครั้งจึงมีบันทึกขึ้นมาค่ะ
- ครูอ้อยก็หวังว่า กะปุ๋ม เป็นคนดีคนเดิมของครูอ้อยค่ะ
ขอบคุณค่ะ...
ครูอ้อยขา
น้องมีภาระกิจมากมายทั้งเรื่องส่วนตัว ทั้งเรื่องงาน และการคืนสู่สังคม
ครูอ้อยอย่าว่าน้องนะคะ
คนรักกัน อยู่อย่างไรใจก็ถึงกันค่ะ ถึงด้วยการรับรู้ ถึงด้วยใจ ถ้าครูอ้อยได้อ่านงานน้อง รับได้ สัมผัสได้ สิ่งที่กลับมาถึงเรา เราจะได้รับรู้อีกรูปแบบหนึ่ง
กะปุ๋มมอบสิ่งดี ๆ ให้ทุกคนเสมอ ๆ หนูมีความสุขกับการใช้ชีวิตมากขึ้น จากหลาย ๆ ส่วนในการแนะนำของน้อง น้องสอนให้มองชีวิต ให้รู้จักเท่าทันตนเอง เหมือนให้มีสติในทุกขณะจิตที่เราดำรงตนอยู่ ฝึกการให้ดึงพลังภายในเราออกมาใช้ให้อย่างสมดุล ฯลฯ
ชีวิตคนเรามีหลายภาระกิจ
G2K เป็นส่วนหนึ่งในชีวิต แต่เราต้องอยู่ด้วยความพอดี หนูรักทุกอย่างที่เป็น G2K รักทุกคนที่เกี่ยวข้องเพราะทุกคนมีคุณค่า (และยังอยากเจอทุกคนอยู่.....กำลังวางแผนเจอ)
นะคะครูอ้อย หนูรู้ว่าครูอ้อยคิดถึงน้อง.....
รู้ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณนิดหน่อย
- ความคิดถึงทำให้ครูอ้อยคิดว่า..ไม่ได้การล่ะ ต้องเขียนบันทึกประกาศหา...น้องกะปุ๋ม ด้วยความคิดถึง
ขอบคุณค่ะ
- เมื่อเช้ารีบออกจากบ้านไปทำงานเลยเขียนได้สั้นๆ ยังมีประเด็นสำคัญที่อยากจะแลกเปลี่ยนอีก
- อย่างแรกคือ ผมขอชมครูอ้อยก่อนว่า กล้าแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา และที่สำคัญ คือ กล้าที่กล่าวคำว่า ขอโทษ แม้ว่า ka-poom จะเป็นเด็กกว่าหรือเป็นลูกอย่างที่ครูอ้อยเรียก ก็ตาม
- อย่างที่สอง นอกจาก ka-poom แล้วอาจจะรวมไปถึงคนอื่นๆ อีก ที่เงียบหายไป โดยไม่ทราบสาเหตุ
- ซึ่งเรื่องนี้ผมเคยหารือกับเพื่อน blogger ด้วยกันว่า เราควรจะทำอย่างไรดี ระหว่างอยู่เฉยๆ ปล่อยให้ความสัมพันธ์ค่อยๆ จางหายไปตามกาลเวลา หรือว่าทำอย่างที่ครูอ้อยทำ
- แต่ผมก็ไม่กล้าพอที่จะทำอย่างครูอ้อย
- จึงขอถือโอกาสนี้ ขออนุญาตครูอ้อย แสดงความในใจบ้าง และขอใช้คำพูดของครูด้วยว่า
หากผมล่วงเกินใคร หรือคิดอะไร ทำอะไร ที่ทำให้ใครโกรธ เกลียด และไม่อยากเห็นหน้า ก็ขอให้อภัยด้วยเช่นเดียวกันครับ
- สาวน้อยมหัศจรรย์คงงานยุ่งนะครับ
- ไม่เชื่อถามคนข้างบนนะครับพี่อ้อย
- ขอบคุณมากครับ
- อาทิตย์ที่แล้ว อ้อได้เข้าไปอ่านบันทึกของ ดร.กะปุ๋ม อยู่นะคะ เขียนเรื่องที่ไปเที่ยวเขื่อนอุบลรัตน์แล้วนำภาพเขื่อนสวย ๆ มาฝาก และทีไปเป็นวิทยากรอบรมเรื่องการรู้จักตัวเอง อ้อได้เข้าไปแสดงความคิดเห็นด้วยค่ะ ก็เลยรุ้สึกว่า ท่านไม่ได้หายไปไหนนา ยังอยู่ค่ะ
เรียนทุกท่าน....
- ครูอ้อยเหนื่อยจากการสอนมา พออ่านความเห็นของทุกท่านแล้ว ครูอ้อยมีความสุข ปลาบปลื้มอย่างประหลาด มันพรั่งพรูมาได้อย่างไรไม่ทราบสิคะ
- ครูอ้อยมีความสุขที่ได้เขียน และได้อ่านที่นี่จริงๆ
- การที่ครูอ้อยได้เขียนออกมาจากความจริงใจที่นี่มีค่า และมีคุณอย่างที่สุดค่ะ
ขอบคุณทุกท่านค่ะ
สวัสดีค่ะ.....น้องอึ่งอ๊อบ
- ครูอ้อยเคยโต้ตอบใน M กับน้องกะปุ๋ม เธอพูดกับครูอ้อยน้อยมาก และจะไม่ตอบเลย เวลาที่ครูอ้อยเรียกเธอว่า ...ลูก
- ครูอ้อย ผิดสังเกตและรู้ทันที ด้วยความรู้สึกว่า..เธอคงไม่ชอบให้ครูอ้อยเรียกเธอว่า...ลูก
- ครูอ้อยกลับมาคิดว่า...ครูอ้อยอาจจะละลาบละล้วงความรู้สึกของเธอมากเกินไป
- หากพบเธอ ไม่ว่าทางใด เมื่อใดก็ตาม ช่วยวานบอกเธอว่า ...ครูอ้อย..ขออภัย และ..ยกโทษให้ครูอ้อยด้วย
ขอบคุณค่ะ
เรียนคุณหมอ นพ. สมบูรณ์ เทียนทอง
- จริงๆแล้ว ประโยคที่คุณหมอเขียนมาทั้งหมดนั้น น่าจะเป็นครูอ้อยเขียนมากกว่า สิ่งใดที่ครูอ้อยเคยเขียนล่วงเกิน คุณหมอ ขออภัยด้วยค่ะ
- คุณหมอ ทำให้ครูอ้อยมีความรู้สึกว่า ไม่มีฟ้า ไม่มีดิน เราทุกคนมีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกัน
- คุณหมอ ทำให้ครูอ้อยคิดว่าจะเขียนบันทึกว่า.ครูอ้อยดีใจ ที่มีเพื่อนเป็นคุณหมอ แต่ครูอ้อยไม่กล้า
- คุณหมอ ทำให้ครูอ้อยรู้สึกว่า กาลเวลาทำให้เพื่อนก็คือเพื่อน ไม่มีเปลี่ยนไปจากอื่น
- คุณหมอ ทำให้ครูอ้อยรู้สึกว่า ถึงแม้ว่าครูอ้อยเป็นเพียงอึ่งในกะลาครอบ ที่พองตัวให้ใหญ่โตตามวัวได้ และไม่ตายด้วย..อกแตกตาย
- และอีกหลายๆอย่างตามแต่สถานการณ์ที่จะบอกครูอ้อย
- หาก เราได้เรียนรู้ แลกเปลี่ยน ความรู้สึกที่ดี ก็จะพรั่งพรูมาเอง
ขอบคุณค่ะ สำหรับความรู้สึกที่ดี มิตรภาพจากใจ
ครูอ้อยคะ ปกติคุณเมตตา ก็ไม่ค่อยใช้ค่ะ....เมื่อวานมีปัญหาทางจิต...ก็เลยถือโอกาสขอคำปรึกษาค่ะ...เธอให้คำปรึกษาเก่งมากค่ะ...
- ครูอ้อยยังไม่มีปัญหาเรื่องจิตค่ะ คงไม่มีด้วยค่ะ แต่บอกว่าคิดถึง เพราะความน่ารักของเธอที่ ลืมไม่ได้ค่ะ รู้ค่ะ ที่เธอเก่งมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณขจิต
- ครูอ้อยก็รู้ว่า กะปุ๋มงานเยอะ ปกติเธอขยันอยู่แล้ว ไปไหนมาต้องมีภาพและมีบันทึกมาให้อ่านเยอะแยะ แต่ระยะนี้ ไม่มีเลย
- คิดถึงค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ครูอ้อยขา
วันนี้ ดิฉันพลาดบันทึกนี้ไปได้ยังไงเนี่ย เพิ่งได้เปิดมาเจอค่ะ อ่านจากที่ครูอ้อยเขียนแล้ว เข้าใจความรู้สึกของคนที่ห่วงใยกันค่ะ ดิฉัน ก็เป็นเหมือนครูอ้อย คิดถึงน้องเขาเหมือนกัน แต่ก็รู้ว่า น้องเขาไม่ได้หายไปไหน ยังถ่ายทอดความรู้สึกผ่านทางบล็อกอยู่เสมอ ๆ ทำให้เรารับรู้ได้ว่า ขณะนี้ น้องเขาทำอะไร อยู่ที่ไหน และคิดอย่างไร ซึ่งแต่ละบันทึกของน้องเขา เราก็จะรับรู้ได้ถึงอารมณ์และความรู้สึก ผ่านปลายนิ้วที่สัมผัสลงแป้นพิมพ์เป็นบันทึกที่เขียน เพียงแต่ว่า ช่วงนี้ บันทึกที่ถ่ายทอดความเป็น สาวน้อยหน้าใส มีน้อยมาก เรารับรู้ได้เพียงจากบทกวี และภาพถ่าย ส่วนที่เหลือ เราจะเห็นได้ว่า ช่วงนี้ เรารับรู้บทบาทของน้องเขา ในอีกหลาย ๆ บทบาท ซึ่งเป็นบทบาทเพื่อสังคมทั้งสิ้น
พี่แป๊ดเขาไปอ่านทุกบันทึกค่ะ แต่ไม่ได้ทิ้งรอยไว้ พยายามเข้าไปสัมผัส แต่บางครั้งเข้าไม่ถึงจริง ๆ และคิดว่าน้องคงเข้าใจ
เชื่อค่ะว่า น้องเขายังอยู่กับพวกเราเหมือนเดิม เพียงแต่ว่าบางอารมณ์ บางความรู้สึก แตกต่างไปตามภารกิจที่ได้รับ และขณะนี้ ภารกิจเหล่านี้ มากมายเสียเหลือเกิน ซึ่งมีเพียงแค่ กะปุ๋ม สาวน้อยมหัศจรรย์ คนนี้ เท่านั้นที่ทำได้
เราหลาย ๆ คน มาร่วมส่งแรงใจ แรงเชียร์ เติมพลัง ให้น้องเขากันเถอะค่ะ
อยากบอกอีกครั้งว่า พี่แป๊ดคิดถึงกะปุ๋มค่ะ
สวัสดีอีกครั้งค่ะคุณแป๊ด คุณ รัตติยา เขียวแป้น
- น้องกะปุ๋ม เคยเขียนบอกกับครูอ้อยว่า อ่านบันทึกของครูอ้อยทุกฉบับ และให้กำลังใจครูอ้อยเสมอ ครูอ้อยอาจจะคิดมากไปเอง ละมั้งคะ
ขอบคุณค่ะ
|
แค่แอบนั่งหลบมุมอยู่ห่างๆ ยังสำผัสได้ถึงไออุ่นแห่งมิตรภาพที่พัดผ่าน อบอุ่นและจริงใจ ชื่น..ใจ ชื่นใจจริงๆครับ
|
มาเชียร์ครูอ้อยและน้องกะปุ๋ม
เพราะ ตามทั้ง 2 blog อยู่ ค่ะ
เฮ้! คุณติ๋วขา....
- ครูอ้อยไม่ได้คิดมากเลยค่ะ...มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ที่ยากจะเข้าใจได้ เรื่องของความรักนี่ ยากแท้หยั่งถึง อืมมมม..
- ไม่คอยได้คาดหวังอะไรสูงหรอกค่ะ ...คุณติ๋วขา...เนื่องจาก สูงมากกว่าผู้หญิงปกติ ก็เลยคาดหวังสูงกว่าคนทั่วไป ตัวสูง คอสูง และคิดอะไรก็สูงตามตัวค่ะ...
- อาจจะพูดไม่เก่ง ก็เลยเหมือนอ้อน แต่ก็เลือกอ้อนค่ะ คุณติ๋ว เช่น อ้อนกับคุณติ๋วไงล่ะคะ
- อัพสิคะ อัพ เครื่องใหม่ ให้เปิดดูบันทึกครูอ้อยได้ทันใจ ความเร็วของเครื่องครูอ้อยมันสูง ที่เรียกว่า ไฮสปีด...ตอนติดตั้งอินเทอร์เนต เขาพูดอย่างนั้นค่ะ ติดเท่ากับครูอ้อยจะเปิดดูบันทึกครูอ้อยได้เท่ากันไงคะ
- แต่ไม่เป็นไร เพื่อสมาชิก ครูอ้อยจะลบ ภาพต่างออก จะได้เร็วๆทันใจสมาชิกค่ะ.....ใช่สาเหตุและการแก้ปัญหาไหมนี่
- เรื่องของกะปุ๋มกับครูอ้อย เป็นอย่างนี้ รอบที่สองแล้วค่ะ รอบแรกครูอ้อยประกาศหาลูกสาว..ชื่อกะปุ๋ม ไม่ทราบคุณติ๋วมาเป็นสมาชิก gotoknow หรือยังค่ะ
- ปุถุชนยังมี รัก โลภ โกรธ หลง..ครูอ้อยเป็นปุถุชนค่ะ..
- ครูอ้อยยังเขียนบันทึกด้วยความรัก.....บันทึกของปุถุชนคนมีความรักค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณติ๋ว...
- ดีใจที่เห็นครูอ้อยมีความสุขค่ะ...จะทำอะไรแล้วครูอ้อยมีสุข..คุณติ๋วยินดีกับครูอ้อยทั้งสิ้นค่ะ
- Up เหร่อคะ....OKค่ะ...ได้ค่ะ...เงินล่ะคะ..เงินค่ะ..
- ครูอ้อยก็มีความสุขที่มีเพื่อนอย่างคุณติ๋ว รักเธอเหมือนเดิมค่ะ
- วันนี้ สดชื่น ฝนโปรยปรายเล็กน้อย
สวัสดีค่ะคุณ kareem
- มาเวลาดีจัง ดีแล้วค่ะ มาทายชื่อดอกไม้นี้หน่อยค่ะ ว่ามันชื่ออะไร เห็นคุณ ชอบไปไหนมาไหนบ่อยๆค่ะ ที่นี่ค่ะ นี่คือดอกอะไรเอ่ย
ขอบคุณค่ะ..น่าจะรู้นะ
สวัสดีค่ะคุณหมอหน่อย พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล
- ครูอ้อยรกกะปุ๋มเสมอ และรู้สึกว่า ตนเองผิด
- ผิด ที่ไม่เคยถามเธอว่า..ครูอ้อยเป็นแม่เธอได้ไหม
- ผิดอีกที..ที่นำเรื่องนี้มาเขียน โดยไม่บอกเธอค่ะ
แต่ครูอ้อยก็รู้ว่าผิด ยอมรับผิด และขออภัยค่ะ
- ความเห็นข้างบนที่ครูอ้อยพูดกับผมนั้น แต่คุณหมอที่พูดถึงฟังดูไม่น่าจะใช่ผมนะครับ
- เพราะผมประเมินตัวเองได้น้อยกว่านั้นมากครับ
- ไม่กล้ารับครับ
เรียนคุณหมอ...นพ. สมบูรณ์ เทียนทอง
- ทำไมประเมินน้อยจังค่ะ
- เคยเป็นเด็กที่รู้ว่า ไฟร้อน แต่ก็อยากเล่นไฟ
- เคยเป็นคนที่รู้สึกว่า ชอบ แต่ทำเป็นไม่ชอบ
- เคยเป็นผู้อ่าน ที่อ่านแล้วไม่เข้าใจเลย แต่พยายามที่จะเข้าใจ
ทุกอย่างที่ครูอ้อยเป็นค่ะ
- แวะมาดูว่า ka-poom มาหรือยัง
- เจ้าตัวคงจะตกใจนะ ที่มีคนหลายคนบ่นคิดถึงผ่านบันทึกครูอ้อย
เจ้าตัวรู้แล้วค่ะ(วันนี้เอง..เย็น ๆ )ตกใจเล็กน้อย แต่ภาระกิจน้องเยอะเหลือเกิน เดี๋ยวคงเข้ามาตอบ เพราะวันนี้มี case ด้วยค่ะ
http://gotoknow.org/blog/counseling/74164
และคงไม่เห็นบันทึกนี้ จึงไม่ได้ตอบ
ยิ้มยิ้ม
พลพรรครักกะปุ๋มค่ะ
อิอิ
- ยังไม่มาเลยค่ะ คุณหมอ
- สงสัยโกรธครูอ้อยมากมั้ง
- หรือไม่อาจจะไม่อยากคุยด้วย
มาแล้วจ้า....แม่อ้อยจ๋า...อิอิ...
อารมณ์สดใส...เพราะไป Detox ตนเองทั้งร่างกายและจิตใจมาเรียบร้อยแล้ว...
ซาบซึ้งอีกแล้ว...สิ่งดีดี...ที่ครู/แม่อ้อยทำให้กะปุ๋มเสมอมา...ด้วยความรักและปารถนาดี...ไม่มีโกรธ...ไม่มีไม่พอใจ...มีแต่ความรัก...และความเอ๋อ.เอ๋อ...บางครั้งในยามที่ง่วงนอน...บางทีก็เบลอๆ เซ่อๆ...เดินสะดุดนั้นนี่และแอบหัวเราะคนเดียว...ตกบันไดที่ศูนย์หนังสือจุฬา อาคารวิทยากิตติ์เป็นประจำ...แต่ไม่อายแต่หันไปหัวเราะกับวัยรุ่นแถวนั้นเสมอ...
ช่วงนี้เข้า blog มาแบบตีพิมพ์ แล้วก็โบยบินออกไป..ไม่ค่อยได้แวะคุยกับใคร ใน MSN ก็เช่นเดียวกัน...จะเปิดทิ้งไว้เสมอ...เพื่อรับเมล์แต่ไม่มีเวลาคุยเลยค่ะ...
ช่วงนี้มี case เยอะมา ทั้งที่ส่งต่อ...และส่งเมล์ ทั้งโทร...ทั้ง ฯลฯ งาน งาน consult วิชาการ วิจัย งานวิทยากร...งานต่อชีวิต และงานต่อบุพาการี งานเรียน ป.เอก มข. จิปาถะงานคะ....
แต่ดีใจมากๆ เลยค่ะ...ที่มีคนคิดถึง...และรู้สึกได้ว่าพี่ๆ ทั้งหลายรักและเอ็นดู....(^______^)....โดยมีครู/แม่อ้อยเป็นสะพานให้นี่เอง...
ไม่เคยไม่พอใจหรือโกรธเลยนะคะที่ครูอ้อยรักกะปุ๋มเหมือนลูก กลับซาบซึ้ง...ใจมากเลยค่ะ....แม่อ้อย...เพียงแต่ไม่กล้าเรียกแม่..เพราะดูท่านน่าจะเป็นพี่สาวกะปุ๋มมากกว่าค่ะ....555.....
(^_________________^)
กะปุ๋ม
ครูอ้อยขา
หายไปไหนคะ กะปุ๋ม มาแล้ว
น่ารักเหมือนเดิม คิดถึงกะปุ๋ม ค่ะ
พี่แป๊ดจ๋า...เข้ามาอีกรอบ...เพื่อมาบอกว่าจะไปนอนแล้ว...ตื่นอีกทีตีสาม..ขอไปนอนพักตับก่อนนะคะ...
คิดถึงพี่แป๊ด..พี่สาวที่น่ารัก...ไม่ทราบว่าจะได้ไป เยี่ยม มอ.หาดใหญ่หรือเปล่า...สังหรณ์อาจได้ไป...ส่งพลังจิต...ดลบันดาลให้ได้ไปดีกว่า..ด้วยการนอน...สักงีบค่ะ...
คิดถึงนะคะ
Y__*
กะปุ๋ม
สวัสดีค่ะ ..ลูกกะปุ๋ม
- ครูอ้อยเรียก..กะปุ๋ม..แบบลูก ได้เต็มปากเต็มคำแล้วนะคะ
- คิดถึงและมีความสุขมากที่ตื่นขึ้นมาในเช้าวันนี้ที่ได้อ่าน ภารกิจของลูกมากมาย และเป็นส่วนที่ดีที่สุดในชีวิตของเด็กสาวคนหนึ่งที่พึงปฏิบัติได้ครบถ้วน
- ทุกคนที่นี่รักกะปุ๋มและคิดถึง สังเกตได้จาก การเขียนบันทึกที่มีกะปุ๋ม..สนุกและมีความหมาย ที่ได้เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้
- ครูอ้อยจะได้สาระประโยชน์จากการได้ร่วมคิดร่วมพูดกันทุกครั้ง เหมือนกับว่า เราได้รู้จักกันอยู่ร่วมกันมานานแสนนาน
- ครูอ้อยอยากจะพูดว่า ..แสนจะดีใจ..ที่ได้รู้จักและได้รับคำหรือข้อความจากกะปุ๋ม
- ดีใจมากด้วย..ที่ได้บันทึก ไว้ใน address ใน MSN
- ดีใจอีกครั้ง..ที่เป็นสะพานเชื่อมความรัก ความปรารถนาดี มายังกะปุ๋มและสมาชิกเพื่อนพ้องใน GotoKnow
- เพื่อการสรรค์สร้างประโยชน์ให้สังคมสืบไปค่ะ
ขอบคุณทุกๆท่าน ที่เข้ามาสังสรรค์กันในบันทึกแห่งนี้
ครูอ้อยค่ะ
- ในที่สุด แม่ และลูกที่พรากจากกัน โดยหญิงย่าใจร้ายเมื่อหลายปีก่อน ก็จบลงด้วยดี
- ดีใจด้วยครับ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ...ครูแม่อ้อย...
อิอิ....ขอเรียน"ครูแม่อ้อย" นะคะ...เพราะชอบคำว่า "ครูอ้อย"...และอยากเป็นพี่สาวของน้องๆ ด้วย ก็เติมคำว่า "แม่"...แทรกกลางเข้าไปเพื่อให้อุ่นใจค่ะ...(^____^).....เช้านี้อากาศดีมากค่ะ....ทำกิจต่างๆ ทำหน้าที่ต่อตนในยามเช้าเสร็จ....ก็แวะมาทักทายก่อน..เดี๋ยวกะปุ๋ม...ชะแว้ปไปสะกิดพี่ติ๋วก่อนนะคะ....เมื่อกี้ตามรอยท่านไปคุยกับ อ.หมอ JJ ค่ะ
ขอบคุณครูแม่อ้อยนะคะ...ด้วยความรักและปรารถนาดีเสมอ...
(^____________________^)
สวัสดีค่ะคุณหมอ..นพ. สมบูรณ์ เทียนทอง
- คุณหมอเขียนมาเหมือนนิยาย..หนังไทย ประมาณนั้นเลยนะคะ ..น่าสนุกค่ะ
- ดีใจเหมือนกันค่ะ..อิอิ..ยิ้มยิ้ม...วันนี้คงสู้ต่อไปค่ะ
ขอบคุณค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ..ลูกกะปุ๋ม
- เช้านี้สดใสนะ พระอาทิตย์กลมโตแดงสด ครูอ้อยไปเดินอยู่เวรที่สนามมาสักครู่แล้วค่ะ และกลับมานั่งอ่านอีกครั้ง เดี๋ยวจะออกไปอีกค่ะ
- พยายามทำตัวให้ไม่ว่างตลอด จนเป็นนิสัย ที่ไม่ได้อะไรเลยทั้งวัน แต่ดูเหมือนจะทำงานทั้งวันด้วย
- แต่สิ่งที่ได้กลับมา คือ ความสุข มันคุ้มค่าจริงๆค่ะ ขอบคุณกับการที่มอบความสุขนี้ ให้ครูอ้อย ผู้เป็นแม่..ที่แย่มากๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ
แหม...ไม่แย่หรอกค่ะ..ครูแม่อ้อยขา...
เป็นบุคคลที่น่ารัก...ใครๆ ก็รักครูอ้อยค่ะ..
เพราะสัมผัสได้ถึงความจริงใจ...
ทำงานเพื่อสิ่งที่ดีงามต่อนะคะ...ยามท้อก็ท้อไป..ยามเหนื่อยๆ..ก็พัก...แล้วก็ลุกเดินต่อนะคะ...
(^_____________^)
ด้วยความรักและปรารถนาดีเสมอค่ะ...
กะปุ๋ม
- รู้หรือเปล่าคะ ว่าครูอ้อยมีความสุขมากในระยะนี้ อยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไปจัง ทั้งๆที่คงเป็นไปไม่ได้ ขอแค่อยากให้เป็นนะคะ
- ทำให้มีกำลังใจในการทำงานต่อไป..จริงๆนะคะ
ขอบคุณค่ะ
แวะมาลุ้นหลายรอบแล้ว
เช้านี้ดีใจด้วยนะคะ ที่เจอลูกสาวแล้ว..ต้องตรวจ DNA ด้วยไหมคะว่า ใช่คนเดิมหรือเปล่า
สวัสดีค่ะ จันทรรัตน์
- สักวันหนึ่ง ครูอ้อยจะประกาศหา คุณจันทรรัตน์เหมือนกันค่ะ รูปใหม่สวยดีนะคะ
- ไม่ต้องตรวจ DNA หรอกค่ะ แค่เอาเครื่องวัดความสุขมา รับรองแตกระเบิดเลยค่ะ
- อิอิ..ล้อเล่นค่ะ
ขอบคุณมากนะคะที่ลุ้น