การเข้าสู้ศาลของ DTAC
คดีหมายเลขดำที่ 88/2550 ศาลปกครองกลางมีคำสั่งกำหนดมาตราการเพื่อการบรรเทาทุกข์ชั่วคราวก่อนพิพากษาโดยให้ผู้ถูกฟ้องคดี บริษัท ทีโอที จำกัด(มหาชน)ดำเนินการเชื่อมต่อโครงข่ายโทรคมนาคมเพื่อให้ผู้ใช้เลขหมายโทรศัพท์ที่ผู้ฟ้องคดี บริษัท โทเทิ่ล แอ็คเซ็ส คอมมูนิเคชั่น จำกัด (มหาชน)ได้รับการจัดสรรจาก กทช. สามารถติดต่อกับเลขหมายโทรคมนาคมของผู้ถูกฟ้องคดี บริษัท ทีโอที จำกัด(มหาชน)ได้ จนกว่าคดีจะถึงที่สุด
เราจะเห็นได้ว่าการเข้าสู่ศาลของดีแทคนั้นได้ใช้กฎหมาย พรบ.การประกอบกิจการโทรคมนาคม ปี 2543 ที่องค์กรจัดสรรคลื่นความถี่ (กทช.) ของรัฐธรรมนูญปี 2540 ซึ่งในมาตรา 25 และมาตรา 29 ที่กำหนดไว้ให้มี กทช. เป็นผู้จัดสรรเลขหมายโทรคม และพระราชบัญญัติดังกล่าวยังบัญญัติให้ผู้ที่ได้รับอนุญาติที่มีโครงข่ายในกรณีนี้หมายถึง ทีโอที ที่จะต้องมีหน้าที่ให้ผู้รับใบอนุญาติรายอื่น(ดีแทค)เชื่อมต่อกับโครงข่ายของตน โดยที่มี กทช.เป็นผู้กำนดค่าเชื่อมต่อ (IC)เป็นไปอย่างสมเหตุสมผลนั่นเอง ซึ่งในจุดนี้เองเป็นเรื่องที่น่าติดตามอย่างยิ่งเพราะเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับปัญหาผลประโยชน์ทับซ้อน และข้อขัดกันของกฎหมายที่มีผลต่อวงจรธุรกิจโทรคมนาคมเป็นอย่างมาก
ใน อนาคตโทรคมไทยหลังยุคปฎิรูปการเมืองและกฎหมาย คนไทยจะได้อะไร ประเทศไทยจะได้หรือเสียอะไรไป
ความเห็น (1)
อย่างไรก็ดีเรื่องนี้ก็ได้ยุติแล้วนะครับ โดยศาลไม่รับฟ้องคดีทั้งการฟ้องของ DTAC และ TRUE เนื่องจากทั้ง 2 เป็นคู่สัญญาโดยเราสามารถวิเคราะห์ได้จาก
:พ.ร.บ. การประกอบกิจการโทรคมนาคม พ.ศ. 2544 ในส่วนของบทเฉพาะกาล มาตรา 80 วรรคสี่ที่เราก็จะได้แนวทางในการหาคำตอบแล้วครับ ข้อความในวรรคที่ 4 มีดังนี้ครับว่า ในกรณีที่ผู้รับอนุญาต สัมปทาน หรือสัญญารายใดทำความตกลงกับการสื่อสารแห่งประเทศไทย หรือองค์การโทรศัพท์ แห่งประเทศไทย เพื่อเปลี่ยนการอนุญาต สัมปทาน หรือสัญญานั้น เป็นการได้รับใบอนุญาตตามพระราชบัญญัตินี้ ให้คณะกรรมการดำเนินการออกใบอนุญาตให้กับผู้รับอนุญาต สัมปทาน หรือสัญญานั้น โดยให้ได้รับสิทธิประกอบกิจการโทรคม นาคมตามขอบเขตการให้บริการเดิมที่คู่กรณีได้ตกลงกัน และตามระยะเวลาที่เหลืออยู่ของการอนุญาต สัมปทาน หรือสัญญา นั้น ทั้งนี้ เท่าที่ไม่ขัดหรือแย้งกับบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัตินี้