ชีวิตรอบที่สอง
“ นี่แป๊ะ พี่เอาของขวัญมาให้ “
ฉันยื่นหมอนแบบที่คลี่เป็นผ้าห่มได้ ให้น้องคนขับรถ เป็นของขวัญที่ได้จาก ไปทริปไหว้พระที่จังหวัดร้อยเอ็ดกับ หน่วยไตเทียมสุรินทร์ และได้คุยแลกเปลี่ยนความรู้ เรื่อง ประสบการณ์การเข้ารับการปลูกถ่ายไต ให้กับผู้ป่วยฟอกเลือดในรถทัวร์ที่ร่วมไปเที่ยวด้วยกัน
แป๊ะมารอฉันตั้งแต่ 4 โมงเย็น ถึง 1 ทุ่ม ที่โรงพยาบาลเพื่อรับฉันกลับบ้าน พอดี ฉัน โทร.ไปบอกน้องช้าไป เพราะช่วงเย็น พี่หัวหน้าพยาบาล เปิดเพลงและให้เราทุกคน กำหนดรู้ ทำสมาธิ ขณะนั่งรถกลับจากร้อยเอ็ด –สุรินทร์
ฉันเป็นศิษย์เก่า ห้องไตเทียม สุรินทร์ ไตวายค่ะ ฟอกเลือดอยู่ช่วงปี 2544-2546
ระหว่างทาง ตัวแทนจากบริษัทยาที่เป็นสปอนเซอร์ให้ หน่วยไตเทียม ก็พาพวกเราเล่นเกม ทายกัน ตอบปัญหา ชิงรางวัล ได้ของกันเยอะแยะ ....ดีใจคะที่ สมาชิก หน่วยไตเทียม มีความสุข
ส่วนที่ฉันได้มา ก็ให้ น้องพยาบาลที่นั่งข้างๆ เป็น
กระเป๋าแบบผู้หญิง น่ารักๆ
ก่อนรถเคลื่อนตัวออก ฉันก็เดินทักทาย เพื่อนๆในรถ และก็มอบ หนังสือ ธรรมะที่ได้มาจาก ธนาคารออมสิน เป็นเล่มเล็กๆ ชื่อเรื่อง “ เปิดอ่านความสุข “ ให้กับทุกๆคน
และก็มอบกระเป๋า ของฝากให้ คุณหัด เพื่อนฟอกไต ที่มีอาชีพขายไอศครีม และคุณพงษ์ มากับแฟน ก็มอบให้ 1 ใบ ครอบครัวคุณพงษ์ก็ ขายอาหารในโรงเรียน อยู่นอกๆเมือง
พี่ทีผ่าตัดปลูกถ่ายไต ในจังหวัดเดียวกัน โรงพยาบาลเดียวกัน ผ่าตัดในเดือนที่ไล่เลี่ยกัน พี่เสียชีวิตไปแล้วคะ......
ฉันยังจำได้ ก่อนที่พี่มาเล่าประสบการณ์การผ่าตัด
ให้ฟัง ฉันฟังอย่างตั้งใจ และไม่รู้ อนาคต เลยว่า ตัวเองจะได้โอกาสนั้นเมื่อไหร่
พอพี่พูดไปได้ อาทิตย์หนึ่ง ฉันก็ถูกเรียกตัว....ข่าวดี
มีผู้บริจาค ไต ที่มีเนื้อเยื่อ เข้ากับฉันมากที่สุด
ก็เลยเป็นที่มาของ “ ชีวิตรอบที่สอง “ คะ............
ฉันมีความสุขมากขึ้น กับการทดแทนบุญคุณ
“ ผู้ที่ให้ “ และก็อยากทำ หรือฝึก การเป็นคนแบบ
“ ให้ “ เหมือนที่ ฉันได้รับ.....
เป็นการฝึก น่ะคะ ....เห็นรอยยิ้มของผู้รับ
ดูโลก ช่างงดงาม จริงๆ...และใจเราก็ยิ้ม
ความเห็น (11)
อืมมม นึกอนุโมทนากับผู้บริจาคไตท่านนั้นด้วยค่ะ
ดีใจกับคุณดอกแก้วด้วย ที่ได้เจอที่เนื้อเยื่อเหมือนกัน
บุญกุศลอย่างเดียวเลยค่ะ ไม่ใช่อย่างอื่น
ทำให้นึกเหมือนกันว่า ความจริงตัวเองก็ควรจะระมัดระวังเรื่องการกินอยู่เหมือนกัน
เพราะก็ได้แจ้งความจำนงบริจาคอวัยวะสำหรับปลูกถ่ายให้คนอื่นครบหมดแล้ว
พอถึงเวลาเขามาเอา มันจะได้อยู่ในสภาพดี ๆ หน่อย
จำได้ค่ะว่าตอน กรอกใบแจ้งความจำนงนั้น ยังขำกับตัวเองเลยค่ะ
เพราะว่าเขามีเป็นช่อง ๆ สี่เหลี่ยมให้ติ๊ก ๆ ว่าจะบริจาคอวัยวะส่วนไหนบ้าง
มี ตับ หัวใจ ฯลฯ
เนื่องจากเป็นคนที่ชอบคิดนู่นนี่เรื่อยเปื่อย
เลยคิดไปว่าแบบฟอร์มนี้มันหน้าตาเหมือนใบออร์เดอร์สุกี้เลยเนอะ
ดีที่เขาไม่มีให้ติ๊กว่าี๊ เต้าหู้ ผักกาดขาว อะไรด้วย แหะ ๆ
ดวงตาก็บริจาคค่ะ แต่ต้องกรอกอีกฟอร์มนึง
เคยถามเขาว่า คนบริจาคเยอะไหม
เขาบอกว่าคนบริจาคก็เยอะอยู่
แต่ว่าไปเก็บมาทำการปลูกถ่ายจริง ๆ ได้น้อย
ในส่วนของดวงตาน่ะนะคะ ที่ถาม
เขาบอกว่า ส่วนใหญ่จะอายุยืนกันมาก ๆ เลยค่ะ ร่วม ๙๐ กว่าจะได้ไปเก็บดวงตากันแต่ละที
อืมม...ความรู้ใหม่
เรื่องที่คุณดอกแก้วเล่าน่าสนใจอีกประเด็นด้วยที่ว่าพี่หัวหน้าพยาบาลเปิดเพลงให้กำหนดรู้
แล้วทำสมาธิในรถ
เป็นเพลงแบบไหนแล้วกำหนดรู้แบบไหนคะ
สนใจน่ะค่ะ
หมายถึงให้ย้ายจิตเพื่อไม่ให้เจ็บอย่างนั้นหรือคะ?
อาการผู้ป่วยโรคไตวาย จะมีเจ็บตลอดเวลาหรือคะ?
ที่ถามนี้ไม่ทราบจริง ๆ ค่ะ
คุณดอกแก้วมีบุญมากจริง ๆ เลย
ที่สามารถมองเห็นทุกข์อย่างที่มันเป็น ตามนัยยะแห่งพุทธศาสนา
แล้วหมุนมาเป็นปัญญาทางธรรมได้อย่างสวยงาม
นำมาช่้วยเหลือคนอื่น ๆ ได้
ในทุก ๆ วันที่เหลือของชีวิต
อย่างไม่ประมาทด้วย
เพราะคิดว่า
คนที่ผ่านประสบการณ์อย่างคุณดอกแก้วมาแล้ว
จะเห็นคุณค่้าของทุก ๆ วันของชีวิตมากเลยเนอะ
มีบุญจริง ๆ
ไ้ด้ทำแบบฝึกหัดอันมีค่า
ซึ่งหาซื้อไม่ได้
แม้นจะมีเงินล้นฟ้า
แต่จะว่าไปแล้ว
บางคนได้ผ่านประสบการณ์เดียวกัน
แต่ไม่มีกุศลเก่าที่ช่วยหนุนให้สามารถมองได้อย่างเข้าใจ
ก็คงจะเดือดร้อนใจ เป็นทุกข์กังวลใจยิ่งนัก
ดีใจที่ได้รู้จักและได้อ่านเรื่องราวของคุณดอกแก้วค่ะ,
ณัชร
- ดีใจด้วยนะคะ คุณดอกแก้ว
- ที่ได้ชีวิตคืนมาอีกรอบค่ะ คงเป็นเพราะสะสมบุญไว้ได้ช่วยเหลือน่ะค่ะ
ดีจัง ได้คุยกับ คุณณัชร ทุกวันเลย........
เรื่อง อาการไตวายหรือคะ คือ เมื่อเราไตวายแบบเรื้อรัง
ระยะสุดท้ายแล้ว ถึงไปอยู่ขั้นฟอกเลือดน่ะคะ
ฟอกเลือดก็ฟอก ด้วยเครื่อง หรืออีกอย่าง การล้าง
ที่ช่องท้อง คะ
ผู้ป่วยไตวาย ...เป็นอาการที่ไต ขี้เกียจ ทำงาน
น ่ะคะ ...ไต มีหน้าที่ กรองของเสีย ควบคุมฮอร์โมน
เกี่ยวกับความดันสูง
พอไต ไม่ทำงาน ของเสียเราก็ถูกกัก อยู่ในร่างกาย เราคะ
ที่นี้ ก็แย่แหละคะ
มีอาการบวม ...ก็จะเหนื่อย หอบ มีอาการน้ำ
ท่วมปอด ถ้าไม่เอาของเสียออก ก็ช็อกได้..เสียชีวิตได้
เรื่องทำสมาธิ คุณณัชร เก่งอยู่แล้วน่า......
ท ี่เราฝึกกันในรถทัวร์ ก็พี่พยาบาล สอนแบบง่ายๆ
เพราะว่า บางคนไม่เคย บางคนเคย....ก็ให้ กำหนด ตามที่ แต่ละคนถนัด ...เช่น ดูลมหายใจ...ภาวนา
ท่องพุทธโธ ....อะไรทำนองนี้ล่ะคะ
แบบฝึกให้เราอยู่กับปัจจุบัน ไม่ไปคิดอดีต ไม่ไปคิดล่วงหน้า....
....แฮ่....ตามที่ฟังมานะคะ......ก็ไม่เก่งหรอกคะ....
ห ลุดบ่อย.....
ตอนป่วย กาย เราก็จะบังคับเราคะ ให้กายนิ่ง
ใจก็ต้องตามกายด้วย ถ้าขัดแย้งกัน ก็อยู่ยากคะ
ตอนนี้ กาย เราดีขึ้น หน่อย ก็มาเน้นฝึกใจคะ
แต่ก็ ยากมาก ก็ค่อยๆเอ็นดูตัวเอง ไปเรื่อยๆ ฝึกไปๆ
คุณณัชร อบรมที่เชียงใหม่เป็นอย่างไรล่ะคะ....ประกอบ
กับการมาเรียนซามูไร ด้วย ....อย่างนี้ ใจต้องไม่ว่อกแว่ก หรือ อย่างอื่นมารบกวน
เลยนะคะ
ขอบคุณคะ คุณBright Lily
ตอนที่รู้ว่าเป็นนี่ งงมากเลยคะ เราไม่รู้จัก ไงคะ
แ ละก็รู้สึกว่าสูญเสีย ทุกสิ่งทุกอย่าง โดยเฉพาะความมั่นใจในชีวิต พอเป็นสักระยะ
ก็ฮึดสู้คะ เรียนรู้อย่างที่สุด พยายามเข้าใจ เส้นทาง
ของโรคนี้ พยายามเข้าใจความหมายของอาการโรคแต่ละระยะ
การปฎิบัติตัวแต่ละระยะก็ต่างกันไปคะ
แต่ที่เหมือนกันคือ ใจ คะ .....รักษาใจให้ดีๆ
และโชคดี มีคนรอบข้างที่ดีกับเรามากๆ เลยคะ
(^______^)
กะปุ๋ม
สวัสดีคะ คุณกะปุ๋ม
สบายดีนะคะ วันนี้ไปถ่ายรูปที่ไหน หรือเปล่าคะ
เป็นกำลังใจให้ครับ
สวัสดีค่ะ...คุณดอกแก้ว...กะปุ๋มสบายดีค่ะ
ช่วงนี้วุ่นๆ กับงานวิจัยค่ะ...
เลยไม่ค่อยได้ตระเวณถ่ายรูปเลยค่ะ...
แต่ก็มีค้างสต๊อกไว้เยอะเลยค่ะ...
...
กะปุ๋มชอบบันทึกนี้จัง...จึงมาฝากรอยยิ้มแห่งกำลังใจไวให้ค่ะ...
(^______^)
กะปุ๋ม
ขอบคุณคะ คุณ Thawat....มาเยี่ยมกันเรื่อยๆนะคะ
หวัดดีคะ คุณกะปุ๋ม
ดิฉันเคยไปทำงาน แถว ยโสธร ด้วยคะ แถวป่าดงมะไฟ บ. หนองบัว จัดค่ายให้เด็กๆประถม น่ะคะแต่นานมากแล้วคะ ถ้าไปในเมืองก็ไปอยู่แถวสวน
พญาแถน .......
ชอบงานถ่ายรูป คุณกระปุ๋ม มากเลยคะ ......
โอย....ไม่เก่งหรอกค่ะ ตัวเองเป็นคนสมาธิสั้นมากเลย คุณดอกแก้ว
แถมสติก็ไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัว
การที่ได้มีโอกาสไปเรียนการเจริญสติกับเขา ถือว่าเป็นบุญสูงสุดในชีวิตแล้วค่ะ
คนเรากลัวอะไรก็มักได้เจออย่างนั้น ตัวเองขี้กลัวมาก เลยเจอการเรียนดาบโหด ๆ ฝึกให้ข้ามความกลัวเสียเลย แหะ ๆ ซึ่งทุกวันนี้ก็ยังกลัวอยู่ ไม่ค่อยไปถึงไหนหรอกค่ะ
ก็คงฝึกเรื่องสติไปจนตายน่ะค่ะ หวังว่า
ฟังเรื่องไตแล้วกลัวมาก (เห็นไหมคะ กลัวอีกแล้ว) คุณดอกแก้วนี่เก่งและเข้มแข็งจริง ๆ
สวัสดีค่ะ,
ณัชร