ระหว่างอ่าน blog ... ตอบ blog ... เจ๊าะแจ๊ะกับใครๆ ใน blog ... ก็ต้องแว๊บไปคลินิก (คลินิกของดิฉันอยู่หน้าบ้านนี้เอง เปิดคลินิกไปทำงานไป เวลาทำงานเพลิน มีคนไข้มาก็หงุดหงิด คนไข้มาขัดจังหวะซะแล้ว ... ตอนนี้ก็ทำ blog เป็นงานหลักค่ะ คลินิกเป็นงานรองฯ)
... เมื่อกี้มีคนไข้ ซึ่งมีฟันซี่ที่อักเสบคือ ฟันล่างข้างในสุดท้ายเลย มีการอักเสบ บวม เนื่องจากเป็นฟันคุดแบบตั้งตรง ... วางแผนการรักษา คือ ถอนฟันออก ... ดิฉันก็ประเภทไม่ใช่หมอศัลย์ นิยมให้คนไข้กินยาก่อน เพื่อให้อย่างน้อยก็คลายการอักเสบลงไปบ้าง ตอนฉีดยาจะได้ให้ความมั่นใจหน่อย ว่า จะชาได้ดี และทั่วถึงค่ะ ... วันนี้ คนไข้มาตามนัด จะถอนฟัน
... พอเจอกัน คนไข้บอกมาก่อนเลยว่า "ผมไม่ได้กินยาเลยครับ ตอนนี้ก็เจ็บนิดหน่อย"
... "1?!" อ้าว แล้วเราจะเอายังไงดีล่ะ เอา ตรวจดูช่องปากก่อนเหอะ ... ก็พบว่า ยังมีอักเสบอยู่ค่ะ แต่อาศัยว่า ฟันคุดไม่มาก มีแนวโน้มจะถอนออกง่าย (ไอ้มองว่าถอนง่ายนี่อีกอย่าง บางทีมองว่าถอนง่าย แต่ 2 ชม. แล้วก็ยังเอาไม่ออกเลย) ... เอา สู้ สู้ ถอนก็ถอน ... แต่แอบบอกคนไข้ว่า ถอนก็ได้ แต่ว่า ถ้าหากว่าฉีดยาแล้วไม่ชา ก็อาจต้องให้กลับไปรับประทานยาต่ออีกสัก 2-3 วัน นะคะ
... ดิฉันก็บรรจงฉีดยาซะให้ชัวร์ แบบสุดๆ ค่ะ ว่า ต้องให้ชานะ ตรงตำแหน่งของเข็มนะ ... ก็ เฮ้อ สำเร็จแบบโล่งอก
... เล่าซะยาว ประเด็นอยู่ที่ เออ แล้วทำไมไม่กินยาละค่ะ มา AAR คนไข้ระหว่างจะถอน ก็ได้คำตอบว่า ผมมักจะลืมว่าจะต้องกินยา ... คุณ คุณ ว่า มันจะเป็นคำตอบที่ "ใช่" มั๊ยเนี่ยะ (คะ)
ขอบคุณค่ะ สมเป็น อ.beeman เลยค่ะ