ท่านพระสา แอมเล่าให้พระเขมรฟังว่า เมืองไทยมีผู้บริจาคเลือดขาประจำ พระเขมรสนใจกันมาก ฝากถามผู้เขียนว่า บริจาคแล้วเป็นอย่างไร เพลียมากไหม เล่าเรียนไปด้วยบริจาคด้วยจะไหวไหม
ภาพที่ 1: สนามและกุฏิในวัดเวฬุวัน พนมเปญ... โปรดสังเกตหน้าดินที่บางมาก บริเวณใดที่หน้าดินบางมากๆ มักจะทำการเกษตรได้ไม่ค่อยดี เสี่ยงต่อการเกิดป่าเสื่อมโทรม (กรณีเป็นป่า) และทะเลทราย...
เรื่องบริจาคไปด้วยเรียนไปด้วยนี่... ไม่น่าห่วง เพราะผู้บริจาคไทยส่วนใหญ่เป็นนิสิต นักศึกษา ท่านเหล่านี้เรียนไปบริจาคเลือดไปทั้งนั้น
คนเขมรมีธรรมเนียมที่ดีมากอย่างหนึ่งคือ เมื่อพบคนอื่นทำความดีจะขอส่วนบุญ... การขอส่วนบุญแบบนี้มีข้อดีหลายอย่าง
คุณอาของผู้เขียน (พ.อ.ธงชัย – คุณนิตยา แสงรัตน์) สนับสนุนการแปล และพิมพ์พระไตรปิฎก อรรถกถา และตำราพระพุทธศาสนาเป็นภาษาเขมร
ตอนนั้นผู้เขียนกล่าวกับอาจารย์สาเรนว่า ขอให้ส่วนบุญจากการบริจาคเลือดเป็นการตอบแทน ให้กันไป... ให้กันมาแบบนี้ดี เพราะได้บุญเพิ่มขึ้นทั้งสองฝ่าย
ภาพที่ 2: รถลากหน้าโรงแรมที่ปอยเปต
ภาพที่ 3: โรงพยาบาลเอกชนที่พระตระบอง โปรดสังเกตว่า มีรถพยาบาลจอดพร้อมบริการด้วย
ภาพที่ 4: คลินิกชานเมืองพนมเปญ
ภาพที่ 5: โรงพยาบาลเอกชนในตัวเมืองพนมเปญ
ภาพที่ 6: ป้ายด้านหน้าคลินิกทันตกรรม (หมอฟัน) โปรดสังเกตธงแดงมีดาวของเวียดนาม ท่านนายกรัฐมนตรีเวียดนามเดินทางไปกัมพูชา มีการปิดถนนหลายสาย ทำให้รถติดทีเดียว
เชิญอ่าน:
เชิญอ่าน:
สุวรรณา
ขอขอบคุณอาจารย์สุวรรณา และท่านผู้อ่านทุกท่าน...
บริจาคเลือดไม่ได้...
ถ้าเป็นธาลัสซีเมีย...
คนที่เป็นธาลัสซีเมีย...
เนื้อแดง...
ห้องสมุด...
ขอให้อาจารย์มีความสุข ความเจริญ มีสุขภาพดี มีแรง มีกำลังไว้ทำความดีไปนานๆ ครับ...
ขอขอบคุณอาจารย์สิงห์ป่าสัก...
เท่าที่ทราบ...
วิธีง่ายๆ มีอย่างนี้ครับ...
ท่านที่ทานเนื้อน้อย หรือไม่ทาน เช่น มังสวิรัติ ฯลฯ...
เรียนเชิญอาจารย์กลับไปบริจาคเลือดใหม่อีกครับ...
ขอขอบคุณอาจารย์สุวรรณา และท่านผู้อ่านทุกท่าน...
เรียนเสนอให้หอสมุด มน. จัดกิจกรรมรับบริจาคเลือดเป็นประจำ...
ขอให้อาจารย์มีความสุข ความเจริญ มีสุขภาพดี มีแรง มีกำลังไว้ทำความดีไปนานๆ ครับ...
สุวรรณา