ผมเป็นคนที่แสวงหาความสุขจากการทำงาน โชคดีที่มีโอกาสเลือกงานที่ตนรักและเห็นคุณค่า และโชคดีที่ได้เรียนรู้แยกแยะคุณค่างานแต่ละแบบไว้พอสมควร
เมื่อค่ำวันเสาร์ที่ ๒๓ ธค. ๔๙ ในการประชุมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างผู้จัดการแผนงานของ สสส. มีการตั้งคำถามว่า ผู้จัดการแผนงานของ สสส. ควรมีคุณลักษณะอย่างไร มีการเอา ผู้จัดการแผนงานของ สสส. ไปเปรียบเทียบกับ "ผู้ประสานงานชุดโครงการ" ของ สกว. คำตอบมากมายหลายอย่าง คือผู้จัดการแผนงานของ สสส. ต้องมีคุณสมบัติหลายข้อ ข้อสำคัญคือ มีความสุขความพอใจที่ได้เห็นผลงานความสำเร็จของผู้อื่น
โชคดีที่ตอนเป็นผู้อำนวยการ สกว. ผมนึกออกว่า คนที่ทำงานที่ สกว. ไม่สามารถสร้างความสำเร็จได้เอง ต้องอาศัยนักวิจัย ดังนั้นคนของ สกว. ต้องรู้จักมีความสุขจากการได้ช่วยสนับสนุนให้นักวิจัยมีผลงานหรือความสำเร็จ คนของ สกว. ต้องมีความสุขจากการได้เห็นหรือสัมผัสความสำเร็จของนักวิจัย ด้วยเหตุนี้ผมจึงค่อยๆ เรียนรู้ทักษะในการชื่นชมผลสำเร็จของผู้อื่น ค่อยๆ พัฒนาทักษะในการเสาะหาความสำเร็จของผู้อื่นมาชื่นชม
ยิ่งมาทำงาน สคส. เราเน้นเอาเรื่องราวความสำเร็จเล็กๆ มาเล่าและชื่นชมยินดี เราเรียนรู้หลักวิชาเรื่อง AI - Appreciative Inquiry ผมยิ่งได้เรียนรู้ทักษะในการมีความสุขจากการได้รับรู้และเรียนรู้จากความสำเร็จของผู้อื่น ซึ่งอาจเรียกว่าเป็นการหาความสุขจากการทำงาน empower ผู้อื่น
เมื่อ ๒ สัปดาห์ก่อน ดร. มาลี มาบอกว่าตอนอยู่ สกว. คนกลัวปากของผม ที่ไปเที่ยววิพากษ์วิจารณ์ (สมชื่อ) จนคนเขาขยาด แต่พอมาทำ สคส. น่ารักขึ้นมาก
งาน สคส. เป็นงาน KM เราเน้นทำ KM ในกิจกรรม KM ซึ่งหมายความว่าเราเน้นส่งเสริมการนำกิจกรรม KM ที่ได้ผลดี มาชื่นชมและแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน การทำงานแบบนี้จึงให้ความสุข ๒ - ๓ ชั้น
วิจารณ์ พานิช
ถ้าอาจารย์มีความสุขในการทำงาน ลูกหลานที่เดินตามจะไม่มีความสุขได้อย่างไร
ทำด้วยกัน สุขทุกข์ด้วยกัน ถึงจะเกิดความเห็นอกเห็นใจกัน ความเห็นใจกันเป็นสุขที่มีพลัง เป็นพลังที่เห็นได้จากเนื้อในของพะ-ลัง
อาจารยเป็นคนน่ารักมากที่มองว่า "ทำงานแล้วมีความสุข" ดิฉันเห็นด้วยจริง ๆ คนเราเมื่อนั่งทำงานที่ได้รับผิดชอบและผลงานสำเร็จ รวดเร็ว และทันเวลา ทำให้เรามีความสุขมาก ๆ และยิ่งผลงานของเราก่อให้เกิดผลตอบแทนกับหน่วยงานด้วยแล้วเรายิ่งมีความสุขมากยิ่งขึ้น ตัวอย่างเช่น การประกันคุณภาพเมื่อหน่วยงานของเราได้รับการประเมินมีคะแนนสูงเราก็มีความสุข ผู้บังคับบัญชาของเราก็มีความสุขไปด้วยจริงไหมคะ
ป้าศินา