ลองอ่านดู อ่านไปหัวเราะไป บางท่านอาจคิดว่า ไม่จร๊งๆๆ

กวี   ครูต่างสมัย

ครูแต่ก่อน สอนแต่ศิษย์  คิดแต่สอน

ครูเดี๋ยวนี้  คิดแต่จร  เถลไถล

ครูเดี๋ยวนี้  มุ่งแต่ได้  ในเงินตรา

             ครูแต่ก่อน สอนไม่คิด  เรื่องที่อยู่

             ครูเดี๋ยวนี้   บ้านต้องมี   ให้หรูหรา

            ครูแต่ก่อน  สอนแล้วอยู่   ไม่ไปมา

            ครูเดี๋ยวนี้    ต้องซื้อหา     รถยนต์กัน

 ครูแต่ก่อน   สอนไม่คิดเรื่อง  ขั้นระดับ

ครูเดี่ยวนี้     มุ่งอยู่กับ     ระดับชั้น

ครูแต่ก่อน   สอนแต่ศิษย์   คิดทุกวัน

ครูเดี๋ยวนี้    มีแต่คิด     จิตไม่ยอม

             ครูแต่ก่อน   เป็นครู    ปูชนีย์

             ครูเดี๋ยวนี้    เป็นชะ     เป็นปูพร้อม

             ครูแต่ก่อน   ทำต้องคิด   จิตออมชอม

             ครูเดี๋ยวนี้    ไม่อ่อนน้อม   ไม่เมตตา

ครูแต่ก่อน   ใครรู้จัก   จักเคารพ

ครูเดี๋ยวนี้     ใคร ใคร พบ   ก็หลบหน้า

ครูแต่ก่อน    พบใคร       ก็เจรจา

ครูเดี๋ยวนี้      พบใครมา    ก็หน้างอ

                              จาก              "ครูชู" 

กวีนี้ มิได้มีเจตนาว่าครูแต่อย่างใด พอดีอ่านเจอก็มาเขียนสู่กันฟัง  

[นางสาวภินวรรณ สุนทรนาค]

มีความเป็นจริงสูงมากค่ะ แต่จะยกให้เป็นเฉพาะอาชีพนี้อย่างเดียวไม่ได้ เพราะหลายๆคนในปัจจุบันเกิดมาในสภาวการณ์ที่ต่างคนต้องดิ้นรน และระบบการทำงานก็เปลี่ยนแปลงไปทุกขณะ ที่ไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งกับอาชีพครูก็คือ ไม่ค่อยให้ความรู้กับนักเรียนเมื่อสอนในชั่วโมงเรียนปรกติ และจะต้องยัดเยียดความขวนขวายให้นักเรียนโดยต้องเรียนพิเศษ ซึ่งในชั่วโมงเรียนพิเศษก็แค่สอนเด็กทำการบ้าน แย่ค่ะสงสารทั้งเด็กและผู้ปกครอง

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

• ครูแต่ก่อน  พกไม้  เป็นอาวุธ

แต่เดี๋ยวนี้  โน้ตบุ๊ค  สนุกสนาน

ครูแต่ก่อน  หอบหนังสือ  เข้ามาอ่าน

แต่เดี๋ยวนี้  สั่งงาน  ให้ไปดู

• ครูแต่ก่อน  นอนเล่น  เห็นท้องฟ้า

แต่เดี๋ยวนี้  กลับมา  เรียนนะหนู 

ครูแบบไหน  ก็น่ารัก  น่าเอ็นดู

ด้วยเป็นครู  รู้ก็รู้  ว่าหนักจริง

***ครูอ้อย****