โกมล คีมทอง : ครูของแผ่นดิน
เป็นที่ทราบกันดีว่า "โกมล คีมทอง" เป็นชื่อของเด็กหนุ่มแห่งลุ่มน้ำลพบุรีที่ก้าวเข้ามาเป็นนิสิตคณะครุศาสตร์ของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ผู้ซึ่งต่อมาเรื่องราวของเขาได้กลายมาเป็น "เรื่องราวแห่งยุคสมัย" เป็นเรื่องเล่าที่ไม่รู้จบบนวิถีถนนแห่งอุดมการณ์เพื่อการสืบสานสังคม...
เมื่อครั้งที่ผมเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัย ผมมีโอกาสได้ซึมซับเรื่องราวของนักคิดนักฝันอันเป็นคนหนุ่มสาวแห่งยุคสมัย หรือปัญญาชนในรั้วมหาวิทยาลัยหลายท่าน หนึ่งในนั้นก็คือ "โกมล คีมทอง"
โกมล คีมทอง...เป็นแบบอย่างของคนที่เรียนดี ดูได้จากการสามารถสอบเข้าศึกษาได้ทั้งคณะนิติศาสตร์ ม.ธรรมศาสตร์ และคณะครุศาสตร์ จุฬาลงการณ์มหาวิทยาลัย แต่ท้ายที่สุดก็ตัดสินใจเดินเข้าสู่กระบวนการทางการศึกษาเพื่อการเป็น "ครู" ...
นอกจากนี้ ในวิถีเส้นทางกิจกรรมของการเรียนในมหาวิทยาลัย, โกมล คีมทอง ยังถือได้ว่าเป็นนักกิจกรรมตัวยงของสถาบัน เป็นนักคิด นักเขียน และนักปฏิบัติเพื่อสังคมอย่างแท้จริง ลงมือริเริ่มก่อตั้งชุมนุมวิชาการศึกษาขึ้นมา เพื่อจัดกิจกรรมค่ายอาสาพัฒนาทางการศึกษาที่ฉีกไปจากขนบค่ายอาสาทั่ว ๆ ไป โดยไม่เน้นการปลูกสร้างถาวรวัตถุ หากแต่เน้นเรื่องกิจกรรมการให้การศึกษาแก่เด็กนักเรียน เป็นสำคัญ
ผมชอบแนวคิดของครูโกมลอยู่หลายประการ แต่ที่นำมาใช้ถี่ซ้ำมากที่สุดก็คือ การสอนให้นิสิตโดยเฉพาะกลุ่มผู้นำนิสิตได้ตระหนักว่า การจัดกิจกรรมเพื่อสังคมนั้น มิใช่หมายถึงว่า นิสิตเป็นผู้ให้ หรือผู้สังเคราะห์แก่ชาวบ้าน แต่นิสิตคือผู้ที่อยู่ในฐานะการไปเรียนรู้ชีวิตนอกหลักสูตร ไปเรียนรู้วิถีวัฒนธรรมชุมชน ไปเรียนรู้การทำงานร่วมกันนอกห้องเรียน ...
ไม่เพียงแต่เฉพาะกิจกรรมอาสาพัฒนานอกมหาวิทยาลัยเท่านั้นที่ครูโกมลได้รับการยอมรับนับถือในแวดวงคนทำกิจกรรมทั้งในหมู่นิสิตและคณาจารย์ กิจกรรมในสถาบันก็ปรากฏชัดเจนว่าโกมล คีมทอง คือ นักกิจกรรมที่เต็มไปด้วยพลังทางปัญญา มีผลงานทางการเขียนที่เกี่ยวกับการศึกษาที่ลุ่มลึกและแหลมคมตีพิมพ์เผยแพร่อยู่อย่างต่อเนื่อง
เช่นเดียวกันนั้นครูโกมล ยังมุ่งมั่นจัดกิจกรรมเสวนาทางความคิด อย่างไม่ลดละ เข้าไปเป็นกำลังสำคัญของคณะบรรณกรหนังสือสังคมศาสตร์ปริทัศน์ ฯ จนกระทั่งเข้าขึ้นเป็นบรรณกรให้หนังสือสังคมศาสตร์ปริทัศน์ฉบับนิสิตนักศึกษา ฉบับที่ 9 เดือนกุมภาพันธ์ 2513
..........
ในปีพ.ศ. 2513 อันเป็นปีที่ผมยังไม่มีโอกาสแม้แต่ลืมตาดูโลกได้ตัดสินใจเดินทางไปตามความฝันของตนเองด้วยการสมัครเป็น "ครู" เพื่อสอนหนังสือให้กับเด็กผู้ยากไร้ในเขตทุรกันดารอันไกลโพ้น -
โรงเรียนเหมืองห้วยในเขา ตำบลบ้านส้อง กิ่งอำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี คือโรงเรียนที่โกมล คีมทอง ได้เริ่มต้นความเป็นครูที่นั่น...ทุ่มเทพลังปัญญากายและใจสู่การ "สอนคน" และสร้างชุมชนในวิถีวัฒนธรรมของชุมชน
อย่างไรก็ดี, ครูโกมล มีโอกาสใช้ชีวิตความเป็นครูได้ไม่ถึงปีก็ถูกยิงเข้าด้านหลังจนเสียชีวิต ทิ้งไว้แต่เพียงเสียงร่ำไห้ของผู้คน และธารน้ำตาจากดวงตาเล็ก ๆ ของเด็กนักเรียน
.....
การตายของครูโกมล คีมทอง เป็นการตายเพื่อเกิดใหม่ของครูจำนวนมหาศาลในแผ่นดิน และเป็นแบบอย่างของคนหนุ่มสาวในรั้วมหาวิทยาลัยที่มีอุดมคติในการเป็นครูในถิ่นทุรกันดาร...
วันครูปีนี้... ครูโกมล คีมทอง เป็นครูอีกคนที่ผมขอกราบสักการะ ..ครูโกมล คีมทอง ครูของแผ่นดิน
ความเห็น (3)
- ขอบคุณครับอาจารย์ ขจิต
- ผมเองก็เคยบันทึกวาทะนี้ไว้..แต่ค้นไม่เจอ จึงต้องขอบคุณอาจารย์เป็นอย่างสูง เห็นที่จะต้องท่องให้ขึ้นใจเสียแล้ว
- โดยส่วนตัว อยากเป็นครูในชนบทมาก แต่ท้ายที่สุดก็ไม่มีโอกาสสอบบรรจุกับเขาเลย