บันทึกต่อจากเมื่อวาน

ทหารอาชีพกับอาชีพทหาร

             

                  เมื่อวานกะว่าทานข้าวเสร็จจะมาเขียนต่อ แต่ติดเดินหนังสือให้พี่ธนูกับพี่ดิเรกคะ เลยเลื่อนมาเล่าความประทับใจต่อกันในวันนี้แทนนะคะ

                  วันสุดท้ายของการทดสอบก็คือวันที่ 12 ม.ค. 2550 วันนี้เป็นวันสัมภาษณ์ เพื่อนๆทุกคนดูเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าทั้งชายและหญิง ก่อนเรียกแถวเข้าห้องประชุม จะมีเสธ.มาแนะนำการรายงานตัว การเดิน การกลับหลังหัน และอื่นๆ ที่นายทหารเบื้องต้นควรปฏิบัติได้โอโอ้! รู้สึกประทับใจมาก เท่ห์สุดๆ ทุกอย่างคือ ระเบียบ กฎ ที่ทุกคนพร้อมที่จะปฏิบัติตาม ไม่มีใครปริปากบ่นสักคำ

                  สรุปว่า "ทุกคนภูมิใจมากคะ" ก่อนจากกันวันสุดท้ายทุกคนรู้สึกประทับใจและรู้สึกถึงคุณค่า ศักดิ์ศรีในตนเองมากขึ้น และรู้จักโลกแห่งความเป็นจริงมากกว่าเดิมหลังจาก 5 วันที่ผ่านมา อาจดูเหมือนเวลาสั้นๆที่ได้รู้จักกันได้อยู่ร่วมกันในระยะเวลาไม่นานแต่ทุกอย่างถูกซึมซับได้ดี

                 เห็นได้จากในช่วงวันแรกๆที่ผ่านมา ส่วนใหญ่ทุกคนอยากมีอาชีพเป็นทหารแต่หลังจาก 5 วันที่ผ่านมา ทุกคนต้องการเป็นทหารอาชีพมากกว่า ซึ่งในปีนี้จะมีเพื่อนเพียง 60 คนเท่านั้นที่จะได้บรรจุเป็นนายทหารสัญญาบัตร

                 นอกนั้นก็ต้องกลับไปใช้ชีวิตประจำวันอย่างเดิม ทำงานที่เดิมหรือหางานกันต่อไป ชีวิตไม่มีการหยุดนิ่ง ทุกคนต้องทำหน้าที่ของตนต่อไป ถึงแม้จะมีการแข่งขัน แต่เราพร้อมที่จะยินดีกับเพื่อนๆที่เราเห็นหน้ากันตลอด 5 วันที่ผ่านมา เพราะว่าที่ร้อยตรีคงไม่ไปไหนไกลจาก 320 คนที่เราเห็นๆกันอยู่แน่นอน

                มีเพื่อนบางคนทิ้งท้ายก่อนจากกันว่า "ปีหน้าถ้าเปิดรับสมัครอีกถ้าใครยังไม่ได้บรรจุก็มาเจอกันที่นี้กันต่อไปนะ" บางคนเตรียมพร้อมที่จะฟิตร่างกายกันล่วงหน้าเสียแล้วด้วย สำหรับน้องของนกก็รับคำสัญญามาแล้วเช่นกัน สิ่งที่ถ่ายทอดเป็นบทความนี้อยากชี้ให้เห็นถึงความตั้งใจของคนวัยไม่ถึง 35 ปีทั้ง 320 ชีวิตที่ได้สัมผัสมา ทุกคนมีความพยายาม มุ่งมานะ อดทน เพื่อให้ไปถึงจุดหมายที่ตนเองใฝ่ฝัน ทุกคนไม่ทิ้งความตั้งใจ ถึงแม้จะเหนื่อย ท้อ แต่ทุกคนก็ยังมีรอยยิ้ม และพร้อมที่จะสานความฝันของตนเองให้เป็นจริงได้

                เพราะฉะนั้นจึงอยากให้ทุกคนมีกำลังใจ แรงใจในการปฏิบัติหน้าที่การงาน หรือไม่ว่าคุณจะทำอะไรขอเพียงคุณมีความกล้าหาญที่จะทำมันคุณก็ถือว่าชนะไปครึ่งทางแล้วคะ