ไปเยี่ยมอดีตผู้อำนวยการ และการเถียงอาจารย์

11-1-50 

 เช้านี้ดิฉันและหมอประสงค์ หมอรุจนีและทีมพยาบาลได้ไปอวยพร น.พ.ชนะ ตันจันทร์พงศ์      อดีต ผ.อ.ที่โรงพยาบาลพัชรเวชที่ท่านทำงานหลังเกษียณ       เราออกไปประมาณ10โมงเช้า      ดูท่านสบายดีและเล่าถึงงานที่ทำที่กำลังจะประเมินHA พร้อมๆเสียงบ่นในมาตรฐานของ พ.ร.พ.และผู้มาประเมิน      ดิฉันอยากกระซิบบอกพี่ชนะว่า     ห้ามบ่นอาจารย์เด็ดขาดค่ะ      เรา ต้อง ค่ะๆอาจารย์และพร้อมที่จะปรับแก้ให้เหมือนที่ท่านแนะนำ     แต่ที่ทำก็พอใช้ได้นะคะอาจารย์ขา

 ดิฉันเป็นคนชอบเถียง          เมื่อครั้งสอบบอร์ดสูติดิฉันเถียงอาจารย์สมหมาย ถุงสุวรรณว่าคนไข้เอดส์มีปัญหาของ PAP smear      แต่อาจารย์ว่าไม่ใช่ มั้ง       ดิฉันเถียงด้วยเชื่อในpaper ของเรา        ออกจากห้องถูกอาจารย์การุณ ดุว่าเธอไปเถียงอาจารย์ทำไม        เดี๋ยวก็สอบตกหรอก   ตั้งแต่นั้นมานิสัยการเถียงก็ดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ      วัฒนธรรมไทยเราต้องการคนนอบน้อมถ่อมตนซึ่งดิฉันคิดว่าดีค่ะ        ส่วนการชี้แจงเราค่อยหาจังหวะชี้แจงอีกครั้ง       เล่ามาเพื่อให้คนที่ชอบเถียงเรียนรู้จากประสบการณ์ที่เกือบสอบไม่ได้ค่ะ     แต่ตอนนี้ได้ทั้งบอร์ดสูติและบอร์ดเวชศาสตร์ป้องกันแล้วค่ะ     กว่าจะรอดมาได้ก็แทบแย่

[NongNew]

หนูก็เป็นคนชอบเถียงอาจารย์เช่นกันคะ  แต่อาจารย์ที่ปรึกษาแนะนำว่า  เราควรอธิบายเหตุผล  และเชื่อมโยงให้เห็นถึงประเด็น  โดยเป้าหมายหรือผลลัพธ์ยังคงเหมือนเดิม  เพียงแต่  "วิธีการพูด"  มากกว่าที่เปลี่ยนไป

กราบเรียนด้วยความเคารพคะ

[พ.ญ. อัจฉรา เชาวะวณิช]

เห็นด้วยค่ะว่าวิธีการพูดสำคัญมากค่ะ   รวมทั้งจังหวะและเวลาที่เราจะสื่อสารด้วยค่ะ