ก่อนอื่นต้องขอขอบพระคุณท่านครูบาสุทธินันท์ ที่รักและเคารพเป็นอย่างสูง ที่แนะนำให้มือใหม่อย่างดิฉัน ได้เข้าร่วมสังคม gotoknow
ที่ว่าเกิดใหม่ก็เพราะมารู้จักกับเต้าเต๋อซิ่นซีเมื่อวัย 36 ปี ด้วยโรคประจำตัวที่คนไหนไม่เป็นก็คงยากที่จะเข้าใจ ทุกวันนี้ต้องทานยาทุกวัน และอย่างที่ทราบยาที่มีผลต่อสมอง ทานเข้าไปสะสมในร่างกายมากๆ ก็ยิ่งบั่นทอนชีวิต มีหนทางใดไหมหนอที่จะไม่ต้องกินยา
เมื่อเต๋าเข้ามา...มาพร้อมหลักการ...หลักปฏิบัติที่เป็นรูปธรรม...กำลังใจมีพร้อมเมื่อครอบครัวร่วมด้วยช่วยกัน ด้วยเหตุนี้จึงยินดีที่จะเผยแพร่เต๋า
มูลนิธิเต้าเต๋อซิ่นซีมีศูนย์ฝึกปฏิบัติอยู่ที่ อ.บ่อพลอย จ.กาญจนบุรี ดิฉันได้เข้าร่วมกิจกรรมฝึกกับครูผู้ฝึกอย่างเข้มข้น เราร่วม 200 คนและค่ายเด็กอีกประมาณ 100 คน พากันเต้นรำ รำมวย กายบริหาร นั่งสมาธิ พร้อมกับฟังการบรรยายจากอาจารย์จ้าวเมี่ยวกอ ผู้นำทางจิตวิญญาณที่นำเต๋ามาสู่พวกเรา ทั้งหมด 7 วัน ทานมังสวิรัติ อากาศสดชื่น ทุกคนส่งรอยยิ้มให้กัน ไม่ว่าคนเจ็บคนป่วยดูทุกคนกำลังพัฒนา ซอฟแวร์หัวใจกันใหม่ ดิฉันทดลองไม่ทานยาตอนเช้า นี่คือสิ่งใหม่ที่ให้กับชีวิตตนเองค่ะ
สุดท้ายขอฝากตัวเองไว้กับทุกท่านที่เข้ามาอ่านบันทึกนี้
ยินดีมากๆค่ะ แล้วจะเขียนมาเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ
กำลังพัฒนา ซอฟแวร์หัวใจกันใหม่
คนป่วยที่คิดวรรคทองได้ นี่ไม่ธรรมดาแล้ว รีบๆเขียนๆๆอีกกกก
เก่งจริงๆที่บุกเข้ามาในนี้ได้เรียบร้อย ทยอยเขียนๆ นี่เป็นการบ้านที่มีคุณประโยช์มาก
ยังมีปัญหาเรื่องระบบใช้โทรศัพท์ต่อเน๊ท บังเอิญว่าไปซื้อมือ2 รุ่นที่ดีแต่ใช้ยาก ก็เลยยุ่ง ต้องมีโปรแกรมเฉพาะรุ่น ยุ่งเหยิงต่อไปอีก ถ้าไม่สำเร็จอาจจะต้องพึ่งหนูก็ได้ 23-24-25 เข้า กทม. อาจจะหารืออีกทีถ้ายังไม่สำเร็จ
สวัสดีค่ะ...คุณจิณงนภา
กะปุ๋มรู้สึกดีใจมากเลยค่ะที่ได้รู้จักคุณ...เพราะกะปุ๋มเป็นคนหนึ่งที่มองว่า...การป่วยทางด้านจิตใจเราต้องรักษาทางด้านจิตใจ....ไม่ค่อยเชื่อในเรื่องทานยา แม้จะมีงานวิจัย หรือหลักวิชาการมากมายสนับสนุนอย่างเข้มแข็ง...แต่นั่นเป็นเพราะเราแก้ปัญหาไม่ตรงจุด...คนก็ได้แค่ทานยา...และทานยา...แต่อย่างอื่นไม่ดีขึ้น...กระบวนการคิด ความรู้สึก และที่สำคัญ...เรื่องใน"ดวงจิต"...ก็ยังคงไม่ได้รับการเยียวยา...
จึงรู้สึกว่ามีค่ามากที่ได้มาเจอและได้รู้จักคุณิณงนภา เพราะกะปุ๋มคงจะได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้...ได้ในอันที่คาดว่าน่าจะนำประโยชน์สู่บุคคลอื่นๆ ต่อไป
(^_____^)
แวะมาทักทายแบบซีเรียสมากเลยนะคะ...แต่อารมณ์ดีค่ะ...
กะปุ๋ม
รู้สึกว่าเวทีนี้คงจะไม่ธรรมดาซะแล้ว มีทั้งครูบา และดร.กะปุ๋ม ...ขอเอาใจช่วยให้คุณจิณงนภาสมในสิ่งที่ปรารถนาทุกประการครับ
ดิฉันมีชีวิตผลิกผัน ตอนนี้เป็นสาวโรงงาน การใช้ชีวิตมองภายนอกก็เหมือนๆกับสาวโรงงานทั่วไป แต่ประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาและการเดินทางมาจนพบเต๋า ดิฉันนับว่าตัวเองไม่ขาดทุนแล้วที่เกิดมา รวมถึงการได้อยู่กับสังคมชาว Blog gotoknow เช่นทุกวันนี้ ถ้ามีโอกาสคงได้พบอาจารย์ที่สวนจตุจักร ยินดีจริงๆค่ะ
สวัสดีอีกครั้งค่ะ...คุณจิณงนภา
ร่วมเดินบนเส้นทาง...ที่แบ่งปัน...เพื่อตนเองและบุคคลอื่นนะคะ...
กะปุ๋มเชื่อในเรื่อง "ตายและเกิดใหม่อยู่ทุกเสี้ยววินาทีค่ะ"...ไม่มีอะไรที่เราต้องไปยึด...หรือแบกเอาไว้มากมาย...ผ่านมาให้เรียนรู้..เพื่อเดินต่อ..จนกว่าเราจะสิ้นหน้าที่ต่อหน้าที่ "ชีวิต"...นี้
(^_____^)
กะปุ๋ม