วันที่ 5 ม.ค.50 ผมอภิปรายในการประชุม "การกำหนดยุทธศาสตร์การจัดลำดับงานวิจัยสุขภาพ" ว่าในสภาพปัจจุบันการวิจัยได้ก่อปัญหาการใช้ทรัพยากรแบบสูญเปล่าอย่างมากมายในสังคมไทย
มีการทำวิจัยแบบสูญเปล่า วิจัยเพียงแค่ให้ได้ชื่อว่าทำวิจัย ใช้ทรัพยากรของชาติไปโดยเปล่าประโยชน์ ใช้เวลาของตัวเองผลิตผลงานที่ไร้ค่าและตนเองก็ไม่ได้ฝึกทำวิจัยแบบมีคุณภาพ หรือยิ่งบ่มเพาะวัฒนธรรมฉาบฉวย
การมีกระบวนการจัดลำดับความสำคัญของการวิจัย โดยมองจากหลากหลายมุมมองหลากหลายบริบท จึงมีคุณูปการต่อสังคมอย่างยิ่ง วงการต่าง ๆ ของสังคมไทยควรได้เข้ามาเรียนรู้กระบวนการนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งวงวิชาการ วิจัย เพื่อช่วยกันลดความสูญเสียจากการวิจัยที่ไม่น่าเชื่อถือ ไม่สร้างความรู้และกลับสร้างนิสัยเสียให้แก่คนที่เกี่ยวข้อง
วิจารณ์ พานิช
6 ม.ค.50
สกว. คือเจ้าพ่อเรื่องนี้ และก็ได้รับข้อตำหนิจากทางนังสือพิมพ์และสังคมบ่อยๆ
เขาจะฟังใครบ้างไหมละครับ
ก็เห็นแสดงความมั่นใจอย่างสุดๆอยู่ตลอดครับ