ความฝันมันอยูไกลเสียเหลือเกิน แต่ถ้าเราสามารถทำความฝันให้เป็นจริงด้วยตัวเราเอง ทำไมเราไม่รีบทำ ทำไมเราไม่ขวนขวายที่จะทำ นำไปสูความสำเร็จ อย่ามัวแต่นั่งรอบุญวาสนาเลย เรื่องผลงานทางวิชาการ เราต้องทำเองค่ะ รอวาสนาไม่ได้หรอกค่ะ
ครูอ้อย..เขียนบันทึกเรื่องนี้..พร้อมกับการปฏิบัติของตนเองไปด้วย แต่การบันทึกนี้ ครูอ้อยปฏิบัติทุกวัน วันละ 1 บันทึก ดังนั้นการบันทึกจึงรุดหน้าไปได้เร็ว และมีปริมาณงานมากกว่าการปฏิบัติจริง
ดังนั้น บันทึกนี้ ครูอ้อยจะขออนุญาตทบทวน หัวข้อการประเมิน ตอนที่ 3 ความรับผิดชอบในอาชีพ ครูอ้อยขอทำผลงานในหัวข้อนี้ก่อน เพราะรู้สึกว่าจะง่ายกว่าตอนอื่นๆ ซึ่งรวบรวมเนื้อหาอยู่ในบันทึกเหล่านี้
หากท่านผู้อ่าน ปฏิบัติจริงไม่ทันครูอ้อยก็ขอแนะนำให้ลิงค์ข้อมูลในแพลนเน็ตเสีย ชื่อ บล็อก ครูผู้สอนภาษาอังกฤษกับการจัดการความรู้
สำหรับวันนี้ ครูอ้อยจะเขียนบันทึก ในข้อ 9 ไม่ผัดผ่อนการทำงานโดยขาดเหตุผลอันสมควร
อ่านหัวข้อแล้ว ดูเหมือนจะยาก คิดอย่างไรที่จะเก็บร่องรอยเป็นเอกสาร...ก็ไม่พ้นการเขียนอีกล่ะค่ะ
และเอกสารที่ประกอบ ก็ควรจะเป็น คำสั่งโรงเรียน หรือ คำสั่งที่มอบหมาย นำมาเป็นเอกสารอ้างอิงในการเขียนด้วย
การเขียน ก็ไม่พ้นการเชียร์ตัวเอง ว่าได้รับมอบหมายงานอะไรบ้าง มีแนวการปฏิบัติการอย่างไร นำหลักการอะไรมาใช้ในการปฏิบัติงาน และผลของงานเป็นเช่นไร มีประโยชน์ต่อองค์กรอย่างไร มีปัญหาและการแก้ไข หรือ ข้อเสนอแนะ อย่างไร .....เป็นต้น
เขียนเสร็จแล้ว ก็จัดเก็บเป็นเอกสารหมายเลข....
เขียนให้ได้หลายๆงาน ตลอดปี ก็จะได้งานเอกสารมากมายเองค่ะ ลองทำดูค่ะ