เที่ยวในไทยและเห็นน้ำใจไทย

ครูอ้อยมีโอกาสเที่ยวโดยรถไฟ ครูอ้อยติดใจกับการนั่งรถไฟแล้วล่ะค่ะ ถ่ายรูปก็ได้ด้วย

เมื่อรถไฟออก  ครูอ้อยได้นั่งริมหน้าต่าง  ยังเช้าอยู่ พ่อบ้าน  มาดึงหน้าต่างขึ้นให้  เพราะกลัวลมแรงจนเกินไป  แต่จริงๆแล้วครูอ้อยอยากให้เปิดมากกว่า  แต่ไม่อยากขัดใจด้วยความปรารถนาดีของเธอ

รถไฟวิ่งไปสักระยะ ครูอ้อยเห็นผู้คนคับคั่งบริเวณข้างล่าง  และเห็นผ้าขึงไว้  เหมือนกับว่า  บริเวณนี้จะมีการเลี้ยงพระ  ครูอ้อยถามพ่อบ้านว่า  เขากำลังทำอะไรกัน  พ่อบ้านก็อธิบายว่า.....   วินรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างร่วมกับคนขับและกระเป๋ารถเมล์   จัดงานทำบุญเลี้ยงพระในเทศกาลปีใหม่ เพื่อเป็นสิริมงคลให้แก่ตัวเองและครอบครัว

 

ครูอ้อยรีบถ่ายรูปไว้  และตั้งใจจะเขียนเรื่อง  เกี่ยวกับน้ำใจไทยที่มีอยู่ทั่วเมืองไทย  ได้โอกาสล่ะคราวนี้

และเมื่อขากลับบ้านกรุงเทพฯ ครูอ้อยกับพ่อบ้านมองหน้ากัน  เพราะเก้าอี้หลังครูอ้อยแต่ฝั่งตรงกันข้ามเป็นพ่อแม่ลูกอ่อน  หมายถึง  มีลูกตั้งแต่ยังเด็ก  นำลูกอ่อนขึ้นรถมาด้วย  และร้องไห้กระจองอแง  ตลอดทาง

น้ำใจคนไทย......  ก็ไม่มีใครบ่นสักอิแอะ.....  ว่าหนวกหู

สำหรับครูอ้อยแล้ว....ถ้าอยากจะหลับ  ....เด็กร้องไห้สัก 10 คน  ครูอ้อยก็จะหลับ.......

เที่ยวในไทยและเห็นน้ำใจไทย

[นายบอน@kalasin]

ต้องหาโอกาสไปต่างจังหวัดบ่อยๆนะครับ ไปชาร์ทแบตเตอรี่พลังชีวิตในตัวของครูอ้อยบ่อยๆด้วย

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะคุณบอน

• ครูอ้อยก็หวังว่าจะได้ไปต่างจังหวัดอีก 
• การปล่อยวาง  ลืมภารกิจไปบ้าง  มันทำให้ครูอ้อยมีความสุขนะคะ

ขอบคุณค่ะคุณบอน