สมรภูมิชีวิต
สมรภูมิ คือ สนามรบที่ต้องต่อสู้กันด้วยกำลังและอาวุธ ที่มีความโหดร้ายดังที่ว่า ถ้าเราไม่ยิงเขา เขาก็จะยิงเรา ฉะนั้นเราจะต้องทำอย่างไร วิธีใดก็ได้ที่จะให้เราเป็นฝ่ายชนะ
ชีวิต คือ วัฏจักร การวนเวียน และการดำรงอยู่ต่อสู้กับปัญหาต่างๆ เพื่อมีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้ไม่ว่าปัญหานั้นจะต้องใช้วิธีใดแก้ก็ตาม
สมรภูมิชีวิตของข้าพเจ้า ก็คือว่า ข้าพเจ้าได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้บังคับกองร้อย(บรรจุเป็นครู) มีผู้ใต้บังคับบัญชา(นักเรียน)ที่จะต้องดูแลและทำการฝึกสอนให้ทหารในบังคับบัญชาให้รู้จักการรบ(อยู่ในโลกเบี้ยวๆ) ข้าพเจ้าทำทุกวิถีทางทั้งการนำอาวุธ(สื่อ)มาให้ชม และฝึกการใช้(สัมผัสจริง) เป็นการฝึกทั้งในระดับบุคคล หมู่ หมวด และระดับกองร้อย(จัดกิจกรรม) เพื่อว่าเวลาออกรบแล้วทหารทุกคนจะได้กลับมาใช้ชีวิตของตน(เรียนจบ,มีงานทำ)ในโลกและสังคมที่มีแต่การแก่งแย้งและแข่งขันกันในทุกวันนี้
เมื่อข้าพเจ้ามาเป็นทหารสัญญาบัตรใหม่ๆ(บรรจุ)ในกองพล(โรงเรียน)นั้นก็มีความกระตือรือล้นที่จะเป็นนายทหารที่ดี ตั้งใจฝึกทหารทุกคนให้เป็นทหารที่มีระเบียบวินัย ให้เวลากับราชการอย่างเต็มที่(ไฟแรง)เนื่องจากมี นายทหาร(บรรจุ)รุ่นเดียวกัน 4 นาย จนกระทั้งคุณพ่อ - คุณแม่ต้องซื้อกุญแจมาล็อคประตูบ้าน(ไม่อยากลุกมาเปิด)แต่แล้ว 4 ปีผ่านไปความตั้งใจก็ลดน้อยถอยลงบ้าง เมื่อผู้บังคับกองพลเริ่มไม่ห่วงใยลูกน้องและทหาร วันๆเอาแต่เดินตามและคอยรายงานสถานการณ์ให้แม่ทัพภาค จนผู้บังคับกองพลอื่นๆคิดว่าท่านเป็นเสนาธิการส่วนตัวท่านแม่ทัพภาคไปแล้ว ถึงอย่างไรก็ตามนายทหารทุกคนในกองพลนี้ก็ยังทำการฝึกและดูแลพลทหารต่อไป เราคิดร่วมกันว่าจะไม่ปล่อยให้ทหารตายในสนามรบแน่............
วันหนึ่งข้าพเจ้าได้รับคำสั่ง(ย้าย)มาคุมทหารที่กองพลอีสานที่กองพลใหม่แห่งนี้ ผู้บังคับกองพล(ผอ.) ผู้บังคับกองพัน(ครูอาวุโส) และผู้บังคับกองร้อย(ครูวัยใกล้กัน) ให้ความอบอุ่นและดูแลข้าพเจ้าเป็นอย่างดี ให้คำแนะนำในหลายๆเรื่องโดยเฉพาะการทำงานในกองพลนี้จะต้องทำงานประสานและสนับสนุนกันทันทีทั้งยามสงบและยามรบ ทั้งในส่วนของพลทหาร(นักเรียน)ท่านเหล่านี้ก็ให้ความสำคัญทหารคนใดมีปัญหาก็จะได้รับการช่วยเหลือแก้ไขทันทีทำให้ข้าพเจ้ามีกำลังใจขึ้นมาใหม่ทันทีหลังจากที่หายไปนาน และก่อนข้าพเจ้าจะย้ายมานั้นทราบว่ากองพลนี้ออกรบคราวใดก็ชนะกลับมาทุกที ได้รับเหรียญรางวัลกล้าหาญมากมาย แล้ววันหนึ่งผู้บังคับกองพลสั่งให้ข้าพเจ้าออกรบก็ได้รับชัยชนะ(เป็นครูแกนนำปฏิรูปการเรียนรู้ สาขาสังคมศึกษา : 2544) เหตุแห่งชัยชนะคือท่านได้ส่งเสริม สนับสนุน ทั้งกำลังบำรุง(ครูในโรงเรียน)และขวัญกำลังใจ ผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านหลายๆคนก็ได้รับชัยชนะกันมาถ้วนหน้าก็ได้รับรางวัลกันไปและสนามสุดท้ายของข้าพเจ้าก็ชนะอีก(ครูดีเด่น สาขาสังคมศึกษา , สพท.มค.2 : 2547)
รางวัลและกำลังใจที่ข้าพเจ้าได้รับมานั้น ทำให้ข้าพเจ้ามีความกระตือรือล้นในการที่จะฝึกทหารต่อไปโดยจะให้ความสำคัญกับทหารทุกคน ข้าพเจ้าสัญญาว่าจะตั้งใจ เอาใจใส่ และดูแลพลทหารเป็นอย่างดี ฝึกเขาให้เป็นทหารที่ดี มีคุณธรรม สามารถเอาชีวิตรอดในสนามรบกลับมาพัฒนาชาติให้เจริญสืบไป
ความเห็น (4)
ให้กำลังใจอาจารย์ครับ
ในฐานะคนที่เคยเป็นนักเรียนอีสานคนหนึ่ง
รู้สึกดีใจแทนนักเรียนของอาจารย์ครับ
ผมเป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่เดินมาถึงตรงนี้ได้เพราะส่วนสำคัญอย่างหนึ่งคือคุณครูครับ
น.พ. สุพัฒน์ ใจงาม
อาจารย์เขียนซะผมตกใจ
แท้จริงก็สังกัดกองพลเม็กดำนี่เอง
ตอนนี้มีคนมาแอบดูมากนะครับ
เขียนบ่อยๆนะครับ
สวัสดีค่ะ ท่านผู้บังคับกองร้อย
เขียนได้น่าลุ้นระทึก มากค่ะ
ทำให้ปูนึกถึง วารสาร เล่มนึงที่เคยอ่าน
.... สมรภูมิ ....
.... เป็นกำลังใจให้ท่านผู้กอง ในทุกๆ สมรภูมิชีวิต ค่ะ