การให้อภัย คือ ทานอันสูงสุด
เมื่อวานนี้ ผมได้รับคำถามจากคุณปภังกร ในเชิงขออโหสิกรรม และจะใช้ชีวิตเพื่อเข้าไปศึกษาธรรมะ ผมก็เลยตอบคุณปภังกร ว่า ตัวผมนั้น ไม่เคยอาฆาต เคียดแค้นใคร และยินดีให้อภัยกับทุกท่าน
สำหรับคุณปภังกร นั้น ผมไม่เคยคิดเป็นอย่างอื่นนอกจากลูกศิษย์ที่ดีคนหนึ่ง แต่บังเอิญโชคไม่ค่อยดี ที่ทำให้เราต้องห่างกันไป ด้วยความผิดพลาดทางเทคนิคเล็กๆ น้อยๆ อันเนื่องจาก บางอย่างมันเกิดขึ้นเร็วเกินไปจนทำให้หลายๆ คนรับไม่ได้
แต่สำหรับผมรับได้เสมอครับ
คุณปภังกร ในความหมายของผม เป็นคนที่เก่ง ความสามารถสูง ทุกท่านคงเห็นบล็อก คงยอมรับในความสามารถนี้แน่นอน คุณปภังกร มีคนเข้ามา comment มากมาย ทุกครั้งที่เขียน มากกว่าผมซะด้วยซ้ำ ผมใช้คุณปภังกร เป็นต้นแบบ ว่าเรื่องแบบไหนที่มีคนเข้ามา comment มาก ๆ แต่ ผมก็ทำไม่ค่อยสำเร็จเท่าไหร่ และผมก็ถือว่า คุณปภังกร ได้มีบารมีเหนือผมในเรื่องนี้
แต่บังเอิญ ผมไม่ค่อยเป็นคนยอมแพ้ง่ายๆ ผมก็พยายามทำ พยายามเน้นการเขียนบล็อก ที่จะทำให้คนสนใจเข้ามาอ่าน แม้ว่า คนจะไม่ค่อยกล้า comment ในบล็อกของผม แต่ทางสถิติของผู้อ่านก็พบว่า ไม่ต่ำกว่า ๑๐๐ ท่านต่อหนึ่งวัน ซึ่งผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า ของคุณปภังกร มีคนอ่านอยู่เท่าไหร่ แต่ผมก็ยังอิจฉาคุณปภังกร อยู่ดีแหล่ะครับ ผมจึงแอบนำบล็อกของคุณปภังกร มาซ่อนไว้ในแพลนเน็ตของผม เพื่อดูว่า มีใครตามอ่านคุณปภังกร บ้าง
ในเชิงของการให้อภัย อย่างที่บอกแล้วครับ ผมไม่เคยถือโกรธใคร ถึงมีบ้างก็ไม่นาน ผมยินดีให้อภัยทุกคนเสมอ เพราะผมถือตามหลักพุทธศาสนาว่า อภัยทาน คือ ทานอันสูงสุด เพราะเป็นการลงทุนน้อย แต่ได้ประโยชน์ทั้งผู้ให้และผู้รับ ไม่มีใครเสียอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว
เพราะฉะนั้น ผมจึงมีความยินดีและเต็มใจที่จะให้อภัย สิ่งใด ๆ ก็ตามที่คุณปภังกร ล่วงเกินผมด้วย มโนกรรม วจีกรรม และกายกรรม ทั้งต่อหน้าก็ดี ลับหลังก็ดี
ผมขออวยพรให้ คุณปภังกร ได้ประสพผลสำเร็จในการพัฒนาตนเองในเชิงธรรมะ และหวังว่าวันหนึ่งเราจะพบกันในโลกที่สดสวยกว่าเดิม
คงไม่นานเกินรอนะครับ ถ้ามีอะไรมาฝาก ก็ยินดีรับ ครับ..
ขอขอบคุณล่วงหน้า
ความเห็น (6)
เห็นด้วยครับอาจารย์
การให้อภัยคือการให้ที่ใหญ่หลวงยิ่งนัก
ด้วยความเคารพ
อุทัย อันพิมพ์
ขอกราบขอบพระคุณท่านอาจารย์ ดร.แสวง
ที่ให้ความเมตตาต่อพวกเราชาวเม็กดำ ครับ
ขอบคุณครับ ท่าน ผอ ดิศกุล
ที่มาให้กำลังใจ
ผมเห็นด้วยอย่างแรงครับอาจารย์ การให้อภัยนั้น มีแต่ได้ แทนที่จะโกรธซึ่งจะทำให้เราร้อนอยู่ตลอดเวลาค่อยคิดที่จะแก้แค้นหรือหาเรื่อง ซึ่งทำให้เราทุกใจเสียเปล่าๆ เสียสุขภาพจิตรอีกด้วย ซึ่งความเอาเวลาที่เราโกรธหรือแค้นนั้นไปทำอย่างอื่นดีกว่าครับ