ย้อนหลังไปเมื่อวันศุกร์ ที่ 5 ธันวาคม 2550 ยามเช้าลมผัดชายเขาบนเกาะยอ มีเสียงนกออดอ้อน เจื้อยแจ้วหยอกล้อกัน พวกมันคงมีความปลอดภัย มีความอิสระเสรีอยู่ในป่าเขาเช่นนี้
ยังมีเสียงไก่ขันอีกหลายตัวส่งเสียงมาจากหมู่บ้านอ่าวทรายรอบ ๆริมทะเลสาบสงขลาอยู่ใกล้กับที่ทำงานของผม ยามเช้าเช่นนี้อากาศเย็นสบายครับ มองออกไปในทะเลเห็นชาวประมงล่องเรือเก็บกุ้งปลาในกระชังเป็นวิถีชีวิตเดิม ๆ
ชีวิตจะเอาอะไรกันหนักหนา แค่ได้อากาศจากธรรมชาติที่บริสุทธิ์หายใจเข้าเต็มปอดก็เป็นบุญมหาศาลสำหรับผมที่ธรรมชาติให้มาแล้ว
ยามใกล้เที่ยงได้ไปนั่งร่วมโต๊ะทานอาหาร ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งในเกาะยอกับคณาจารย์ผู้มากประสบการณ์ในวิถีแห่งวัฒนธรรมท้องถิ่นศึกษาเช่น รองศาสตราจารย์ ดร. สุนทร โสตถิพันธุ์ อดีตอธิการบดีมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ , รองศาสตราจารย์ ไพบูลย์ ดวงจันทร์ รองอธิการบดีมหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตพัทลุง , รองศาสตราจารย์ ดร . ปรีชา นุ่นสุข ประธานคณะกรรมการผู้รับผิดชอบหลักสูตร ป. เอก สาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา สถาบันทักษิณคดีศึกษา
ขณะทานอาหารมีฝนเทลงมาสร้างบรรยากาศเย็นสบาย มีการคุยกันหลายเรื่องส่วนมากผมเป็นผู้ฟังครับ เช่น
เรื่องคนเราควรมีที่เปิดปิดระบบสมองความคิดเหมือนไฟฟ้า อย่างนำมาคิดทุกเรื่อง การนั่งทำงานควรมีเวลาคิดทบทวนไม่ใช่นั่งอยู่หัวโต๊ะแล้วมีประชุมตลอดไปเปิดงานตลอดสิ่งไหนควรมอบหมายให้ใครไปทำหน้าที่แทนได้ต้องมอบตามสายงาน
ทำไมท่านประธาน ฯเหมาเจ๋อตุง ขณะที่ท่านมีอำนาจอยู่นั้นได้สั่งให้ชาวจีนเรียนภาษาไทย...
ธรรมดาช้างถ้าลากซุงท่อนเล็ก ๆมันก็ไม่เหมาะสม ...ในองค์กรหนึ่ง ๆถ้าคนเป็นใหญ่นั่งหัวโต๊ะกันหมดแล้วใครจะเป็นยามคอยเปิดประตู ฯ ลฯ
ในวงคุยกันไปหัวเราะกันไปนี้แหละครับความรู้ถูกถ่ายทอดออกมาให้ผมได้รับด้วยความขอบคุณยิ่ง โอกาสที่ท่านเหล่านี้จะโคจรมาพบกันและมาคุยให้เราฟังอย่างนี้แสนยากเย็นนะครับ ฮา ๆ เอิก ๆ...
สวัสดีครับ คุณ ขจิต ฝอยทอง
เป็นเกาะไม่ใหญ่นักและมีจุดเด่นอยู่ปากทะเลสาบมีสะพานเปรมเชื่อมหัวท้ายเกาะกับฝั่งแผ่นดินใหญ่และอยู่ไกล้เมืองหาดใหญ่สงขลาด้วย ผู้คนจึงมานั่งกินลมชมวิวแบบสบาย ๆ
และช่วงนี้มีร้านอาหารรสดีทานแล้วจะติดใจเยอะขึ้น ผมพึ่งรู้ว่าร้านที่ไปทานวันนั้นถ้าผมไปทานอีกมีส่วนลด 10 % โดยไม่ต้องมีบัตรเบ่งเลย ฮา ๆ เอิก ๆ
เขาตาถึงทางธุรกิจจริง ๆที่เขาเชื่อมโยงกับคนในสถาบันทักษิณคดีศึกษาได้ครับ
ขอบคุณครับ