ครูเล่าเรื่องนักเรียน
เป็นธรรมดาวัยรุ่นเป็นวัยที่ต้องการเรียนรู้และชอบความท้าทายไม่อยู่ในกรอบที่ผู้ใหญ่คิดว่าเหมาะสมการจะทำความเข้าใจ และทำให้เขายอมรับในความคิดของเราจนสามารถปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ต้องทำให้เขาไว้ใจอย่างจริงใจ รู้จักใช้คำพูดแสดงความห่วงใยโดยไม่เอาแต่ใจเราเอง
ในช่วงปีการศึกษา 2547 ดิฉันได้รับมอบหมายให้เป็นครูที่ปรึกษานักเรียนระดับชั้น ม.1 นักเรียนใหม่ทุกคนน่ารัก และดิฉันก็ดูแลนักเรียนในปกครองด้วยความเอาใจใส่ แต่ก็มีนักเรียนบางคนที่ดื้อเกเรไม่ตั้งใจเรียน ในจำนวนนั้นมีนักเรียนหญิงคนหนึ่ง ซึ่งมีพฤติกรรมต่างจากเพื่อนในชั้นเดียวกัน คือ คบเพื่อนรุ่นพี่ หนีเรียน ไม่เข้ากับเพื่อนในห้อง ซึ่งดิฉันคอยตักเตือน ติดตามความประพฤติ รายงานผู้ปกครอง ทำข้อตกลงต่าง ๆ ต่อหน้าผู้ปกครอง จนถึงขั้นแม่นักเรียนต้องหลั่งน้ำตา แต่นักเรียนก็ยังไม่ดีขึ้น
จนกระทั้งช่วงปีการศึกษา 2548 เทอมปลาย เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดในโรงเรียน คือมีนักเรียนกลุ่มหนึ่งลักลอบเล่นการพนันในโรงเรียน ครูเข้าไปพบเหตุการณ์ ด้วยความกลัวความผิดนักเรียนพยายามหนีจนเกิดประสบอุบัติเหตุ สร้างความวุ่นวาย ตื่นตกใจให้กับครูนักเรียน แต่โชคยังดีที่เหตุการณ์วันนั้นไม่ได้สร้างความสูญเสียแก่ชีวิต แต่มันเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงชีวิตของนักเรียนคนหนึ่งไปในทางที่ดีขึ้น
อาจจะด้วยเหตุการณ์สร้างความสะเทือนใจ และที่สำคัญในยามที่มองไม่เห็นใครนักเรียนหญิงคนนี้ยังมีครูที่ปรึกษา ซึ่งยังคงคอยตักเตือนละอยู่ข้างเขา ดิฉันเรียกนักเรียนเข้ามาพบ เพียงแค่ถามคำถามว่า “ ที่ผ่านมาสนุกพอหรือยัง ถึงเวลาสำหรับการเริ่มต้นแล้วหรือยัง” นักเรียนขอเวลา 1 สัปดาห์ ดิฉันตอบว่าแล้วครูจะรอ
ปัจจุบันนักเรียนเรียนในระดับชั้น ม. 3 ไม่หนีเรียน มีความรับผิดชอบ ทำกิจกรรมทุกอย่างในโรงเรียนไม่ต้องให้ได้ตามอีกแล้ว เพื่อนรุ่นพี่ในกลุ่มเดียวกัน บางคนเรียนไม่จบ บางคนยังมีพฤติกรรมเดิม ๆ
หนึ่งเรื่องราวที่ได้เคยพบในหลาย ๆ เรื่องที่ทำให้ดิฉันเชื่อมั่นในการเปิดหัวใจ พูดคุยกับนักเรียน ด้วยคิดเสมอว่านักเรียน คือ คนที่เราต้องรักและดูแลด้วยความจริงใจ เอาใจใส่ ไม่ใช่ให้ได้ดั่งใจเรา แต่ต้องให้ได้หัวใจเขา
“เพียงคำพูดบางคำ ก็อาจทำให้ชีวิตใครคนหนึ่งเปลี่ยนแปลง” แต่จะเปลี่ยนไปอย่างไรก็อยู่ที่เราผู้พูดหากคำพูดนั้นออกจากใจที่หวังดีทุกถ้อยคำย่อมทำให้เกิดสิ่งดี ๆ อย่างแน่นอนความเห็น (8)
ครูอ้อยลองเล่าเรื่องที่ฝึกนักเรียนจนเป็นนักเรียนแกนนำในการนำเสนอการตรวจเยี่ยมโรงเรียนในฝันบ้างนะ เพราะผมเองก็นึกไม่ถึงเลยว่าเราปั้นเขาให้เก่งขึ้นมาได้จริง ๆ มีวิธีการอย่างไรบ้างน่าจะเป็นแนวทางหนึ่งสำหรับครูที่รักลูกศิษย์อย่างเช่น ครูมาลีวรรณ
สมกัเป็นครูดีในดวงใจนะคะ....ขอชื่นชมค่ะ
you are best teacher เป็นกำลังใจให้นะคะ
ครูมาลีวรรณ เยี่ยมจริงค่ะ ที่เข้าไปนั่งใจหัวใจเด็กได้ เป็กำลังใจอยู่ข้างแล้วกัน จุ๊บ ๆ
คุณครูเก่งมากๆ เลยนะค่ะ.... ครูที่ดีต้องเข้าใจปัญหาและแก้ปัญหาให้แก่นักเรียนทุกคนไม่ว่านักเรียนจะเป็นยังไง ชื่นชมค่ะ..
ครูอ้อยเยี่ยมมาก มีจิตวิญญาณความเป็นครู น่ายกย่อง ถ้ามีครูที่เข้าใจนักเรียนเหมือนอย่างครูอ้อยเยอะๆก็คงดีนะ ให้กำลังใจนะสู้ๆครูไทย
ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ ถ้าทำทุกอย่างด้วยความเอาใจใส่ จริงใจ เชื่อแน่ว่าสิ่งนั้น ๆ ต้องดีค่ะ