ภารกิจสำคัญที่ดิฉันทำเป็นเรื่องแรกของปีนี้ก็คือการเข้าไปสวัสดีปีใหม่อาจารย์วิจารณ์ อาจารย์ประพนธ์ และไปทักทายเพื่อนๆที่ สคส.
นับเป็นโชคดีของดิฉันอย่างยิ่งที่โรงเรียนเปิดทำงานช้ากว่าที่ สคส. ๑ วัน และวันนั้นก็ตรงกับวันพุธ ซึ่งเป็นวันประชุมประจำสัปดาห์พอดี เมื่ออาจารย์ทักทายดิฉันแล้วท่านก็ทำงานของท่านทันที ท่านถามดิฉันว่ามีเวลาสักครึ่งชั่วโมงไหม อยากให้เล่าให้ที่ประชุมฟังหน่อยว่าชีวิตหลังอินเทอร์นเป็นอย่างไรบ้าง การประชุมที่เกิดขึ้นในอีก ๑๐ นาทีต่อมาจึงได้เพิ่มวาระแรกให้ดิฉันโอกาสกล่าวรายงานสรุปให้ฟัง
นับตั้งแต่กลับมาทำงานที่โรงเรียน ดิฉันได้เริ่มงานจัดการความรู้ในโรงเรียน และเริ่มสานเครือข่ายกับโรงเรียนที่สนใจเรื่องการจัดการความรู้ในวาระต่างๆดังนี้
เดือนกันยายน เป็นเจ้าภาพจัดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับโรงเรียนบ่อไร่วิทยาคม ที่ได้รับคัดเลือกให้เป็น ๑ โรงเรียน ๑ อำเภอในฝัน ของ อ.บ่อไร่ จ.ตราด และไปจัดการอบรมเชิงปฏิบัติการให้กับคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม กับอาจารย์วิจารณ์ ในหัวข้อ “เครือข่ายจัดการความรู้ครูเพื่อศิษย์”
เดือนตุลาคม จัดการสัมมนาแบบมีส่วนร่วมของบุคลากรและผู้บริหาร โรงเรียนเพลินพัฒนา
เดือนธันวาคม เป็นวิทยากรร่วมกับอาจารย์สุภารัตน์ โนโชติ – ครูอิ่ม ในงานมหกรรมการจัดการความรู้แห่งชาติครั้งที่ ๓ ห้อง “คุณกิจ” กับการออกแบบกระบวนการเรียนรู้
ติดตามอ่านได้ที่นี่เดือนมกราคม สานเครือข่ายกับโรงเรียนภาษาและภูมิปัญญาตะวันออก (OKLS) ซึ่งเป็นโรงเรียนสอนภาษา ในระดับอาชีวะศึกษา ที่สนใจเรื่องการจัดการความรู้ และมีโครงการจะแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกันในเร็ววันนี้
ในส่วนงานของโรงเรียนเอง ดิฉันได้เริ่มแนะนำแนวคิดเรื่องการจัดการความรู้ และเสนอแนะแนวแนวทางปฏิบัติ ซึ่งได้รับความเห็นพ้องจากหัวหน้าส่วนงานไปในระดับหนึ่งแล้ว และจะเริ่มจัดบริการสร้างความรู้ความเข้าใจให้แก่หัวหน้าส่วนงานอย่างทั่วถึงภายในเดือนมกราคมนี้ เพื่อให้ทุกส่วนงานสามารถดำเนินกิจกรรมการ ลปรร.ได้อย่างราบรื่น และยังได้ขออนุมัติจากผู้อำนวยการโรงเรียนให้ฝ่ายบุคคลประเมินผลความก้าวหน้าของหน่วยงาน และบุคลากรด้วยผลงานที่เนื่องด้วยการจัดการความรู้อีกด้วย
อาจารย์วิจารณ์ได้แนะนำให้ดิฉันเขียนบันทึกเรื่องการขับเคลื่อน KM ในโรงเรียนทุกระยะ และทาง สคส.จะจัดพิมพ์ให้ ท่านได้กำชับมาว่าให้ปิดต้นฉบับในเดือนกันยายน จะได้ทันวางจำหน่ายในงานมหกรรมการจัดการความรู้แห่งชาติ ครั้งที่ ๔ ดิฉันรับคำด้วยความยินดี เพราะคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ทั้งต่อโรงเรียน และต่อผู้สนใจทั่วไป