กว่า……. จะเรียนรู้ร่วมกันได้
ต้นเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2549 ผมได้รับคำสั่งให้มาดำรตำแหน่ง ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านเม็กดำ พร้อมกับ สำนักงานกองทุนสนั[สนุนการวิจัย สำนักงานภาคได้ให้ความไว้วางใจในการทำหน้าที่ผู้ประสานงานชุดโครงการประสานงานวิจัยการศึกษาเพื่อพัฒนาท้องถิ่น จังหวัดมหาสารคาม ซึ่งผมตกลงใจรับภารกิจทั้งสองนี้ด้วยความเต็มใจและรู้ทันทีว่ามันเป็นสิ่งที่ท้าทายพอสมควร
ความรับผิดชอบในหน้าที่ผู้อำนวยการโรงเรียนควบคู่กับการทำงานในฐานะผู้ประสานงานชุดโครงการประสานงานวิจัยการศึกษาเพื่อพัฒนาท้องถิ่น ทำให้ผมต้องถามตัวเองว่าจะเรียนรู้อย่างไร มันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนตัวเล็กๆอย่างผม ด้วยภารกิจเช่นนี้ผมคิดได้ว่าเราต้องหา วิชาดีๆกับครูดีๆ และต้องเริ่มเรียนรู้ทันที ที่นี่เดี๋ยวนี้ ดังนั้นวิชาดีที่ผมมีความเชื่อเบื้องต้นว่าจะเป็นสิ่งเสริมพลังการเรียนรู้คือ การจัดการความรู้ จึงกล่าวได้ว่าการศึกษาศาสตร์ด้านการจัดกาiความรู้ ในเชิงลึก จริงจังแบบหวังผล ได้เริ่มขึ้นที่….เม็กดำ
เวทีเสวนาทางวิชาการ เรื่อง การศึกษาเพื่อพัฒนาท้องถิ่น : ฐานคิด ทิศทาง สู่การปรับกระบวนการบริหารและจัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน เมื่อ วันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2549 ณ โรงเรียนบ้านเม็กดำ จึงเป็นเวทีใหญ่ที่มีผู้ทรงคุณวุฒิ นักบริหารการศึกษา นักพัฒนา นักเรียน นักศึกษา ผู้นำชุมชน ประชาชน ได้เข้าร่วมเสวนาที่เริ่มเปิดประเด็นที่หลายคนเห็นว่า การศึกษาไทยตายแล้ว ผู้ทรงคุณวุฒิในเวทีนี้ ได้แก่ ศ. ดร.ปิยวัฒน์ บุญหลง รศ.ดร.เปรื่อง กิจรัตน์ภรณ์ รศ ดร. สมเจตน์ ภูศรี ท่านทองใบ ทองเปาว์ ท่านครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ ดร.สุรัตน์ ดวงชาทม ท่านไตรภพ ผลค้า ท่านบัวเลียน วาปีสา และท่านประพจน์ ภู่ทองคำ เป็นผู้ดำเนินรายการ ซึ่งสาระสำคัญสรุปได้ว่า ถ้าหากการศึกษาจะเป็นไปเพื่อการพัฒนาท้องถิ่นอย่างแท้จริง ฐานคิดสำคัญน่าจะอยู่ที่ การจัดการศึกษาที่ใหhชุมชนได้มีส่วนร่วมและการจัดการศึกษาจะต้องเหมาะสมกับความเป็นท้องถิ่น ประกอบกับสิ่งสำคัญที่จะนำไปสู่จุดหมายนั้ได้ คือ การเรียนรู้ร่วมกันของคนทุกคน การก้าวใหม่ในมิติที่ผสมผสานระหว่างการทำงานในห้วงระยะเวลาที่ผ่านมากับก้าวที่จะเป็นไปในอนาคต กำหนดการให้มี เวทีสนทนาเล็กๆที่เม็กดำจึงเกิดขึ้น เกิดขึ้นด้วยพลังที่พวกเราได้รับจากครูดีๆ
เมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2549 การพูดคุย แลกเปลี่ยน และเรียนรู้ก่อให้เกิดการรวมตัวของกลุ่มผู้รู้ในท้องถิ่น ที่วันนี้พวกเราได้ตั้งชื่อว่า กลุ่มช้างน้าว ได้ตกลงใจที่จะเป็นช้างผู้โน้มน้าวให้คนทุกคนเห็นว่า การจัดการศึกษากับการพัฒนาท้องถิ่น คือสิ่งที่จะต้องทำควบคู่กันไป
กระบวนการเรียนรู้เชิงบูรณาการ ที่ผู้คนกล่าวขานกันมานาน จึ;ได้รับหน้าที่เป็นแกนที่จะทำให้เกิดการประสาน และเชื่อมโยงชุดความรู้ในระบบโรงเรียนกับชุดความรู้ในท้องถิ่น ณ วันนี้ที่เม็กดำ จึงใช้ทุกวันศุกร์ของทุกสัปดาห์ ให้เป็นวันที่ ครู นักเรียน ชุมชน ได้เรียนรู้ร่วมกันผ่านพื้นที่การเรียนรู้ที่สำคัญ 4 ฐาน ได้แก่ ป่าหญ่โคกจิก เถาวัลย์กับวิถีชีวิต วรรณกรรมท้องถิ่น วิถีชีวิตชุมชนคนเม็กดำ ดังนั้นวิบากกรรมของพวกเราจะไปในทิศทางใดทุกอย่างอยู่ที่ใจ ใจที่มุ่งมั่นให้การศึกษากับการพัฒนาท้องถิ่นเดินคู่กันไปและที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นคือการมุ่งมั่นที่จะทำให้การศึกษาได้เป็นไปเพื่อการพัฒนาคนให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ .
กว่า…..จะเรียนรู้ร่วมกันได้ จึงเป็นเรื่องเล่าชาวเม็กดำ ที่ทำงานร่วมกันมา ในรอบหนึ่งปี
ความเห็น (7)
ขอขอบพระคุณอาจารย์เม็กดำ1...
- ก่อนอื่นขอแสดงความเคารพอาจารย์ในโอกาสปีใหม่สากลก่อน...
บันทึกของอาจารย์น่าสนใจมากครับ...
- อย่างไรก็ตาม... ขอเรียนเสนออะไรสักเล็กน้อย (1). เรียนเสนอให้ใช้แบบอักษร (font > Tahoma) ขนาด 12 พอยต์... เนื่องจากเวลาคัดลอกลงบล็อกจะมีตัวอักษรบาง... อักษรบางอ่านง่ายกว่าตัวหนา
(2). เรียนเสนอว่า วิดีทัศน์ทางขวามือของบล็อกมีส่วนทำให้บล็อกแสดงผลช้า อาจทำให้ผู้อ่านหลายท่านหนีไปเสียก่อน โดยเฉพาะท่านที่ใช้อินเตอร์เน็ตตราเต่า (ช้า)
ขอขอบพระคุณ...
ทุกอย่างมีที่มา........
และที่ไป.........................
การเรียนรู้คือ ผลที่สวยงาม ในทุกกระบวน
ไม่มีคำว่า ล้มเหลว ถ้า ได้เรียนรู้
- เป็นทั้งผลได้และกำไรที่ดีที่สุด
- แวะมาสวัสดีปีใหม่และมาขอบคุณครับผม
สวัสดีปีใหม่ค่ะท่าน ผอ.
ขอพลังความดีที่ท่านสรรสร้างจงพลังขับเคลื่อนการศึกษาไทยให้รุดหน้าค่ะ
ขอบคุณค่ะ
- ดูชื่อวิทยากรแล้ว...แน่น...มากครับ
- เป็นจริงดังว่าหากแม้นปรัชญาที่ว่าการศึกษาเพื่อท้องถิ่นจะสำเร็จไม่ได้ ถ้าไม่ใช้ระบบการศึกษาแบบมีส่วนร่วมของสถานศึกษากับชุมชน บนพื้นฐานความเหมาะสมของบริบทนั้น ๆ
- แต่เท่าที่ติดตามอ่านข้อเขียนของอาจารย์ ก็ดูเหมือนอาจารย์ได้บูรณาการได้อย่างดียิ่งแล้ว
- น่าชื่นชมในวิสัยทัศน์ของอาจารย์ครับ
- ผมชื่นชอบการศึกษาท้องถิ่นมากครับอาจารย์จึงรู้จักแหล่งเรียนรู้เหล่านี้พอสมควร
- แต่ด้วยตัวผมนั้นความรู้ยังน้อยครับ
- จึงอยากแนะนำให้อาจารย์ลองไปศึกษาดูงานที่ เกาะคา ลำปาง ครับ ผมเห็นว่าที่นั่นประสบความสำเร็จ
- รึว่าท่านอาจารย์ทราบแล้วก็ขออภัยด้วยนะครับ
- ขอบคุณที่ชี้แนะครับ