หวังมากว่า การนำเสนอความสำเร็จเคลื่อนที่จะเติบโต และจะโตเรื่อยไป

อ่านพบใน gotoknow/blog/beyoundkm ของ ดร ประพนธ์ ผาสุกยืด ต้องนำมาเผยแพร่ต่ออีกแล้วจ้า 

 โดยเฉพาะต้องนำเสนอ ทีม moving theater ครั้งแรก และกรรมการบริหาร  

คนไม่อยาก “อวดดี” ในสังคมไทย   

                  ดร ประพนธ์ ผาสุกยืด 28 ธค 2549 

 “คนส่วนใหญ่ในสังคมไทยมักจะไม่ค่อยยอมรับความสำเร็จของคนอื่น” การใช้วิธีการ ลปรร.(แลกเปลี่ยนเรียนรู้) ด้วยการแชร์ Best Practice ในสังคมไทยจึงต้องใช้ความระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง...     การแชร์สิ่งดีๆ หรือที่เรียกว่า การแชร์ Best Practice นั้นเป็นวิธีการที่ใช้กันค่อนข้างจะแพร่หลายในการทำ Knowledge Sharing ครับ แต่สำหรับสังคมไทย ผมขอให้ข้อสังเกตบางประการดังนี้ครับ        ประการแรก เป็นเพราะคนไทยถูกปลูกฝังให้เป็นผู้ที่ “สงบเสงี่ยม เจียมตัว”  ไม่โอ้อวด ไม่พูดถึงสิ่งที่ตนทำได้ดี ไม่พูด(อวด) สิ่งดีๆ ที่มีอยู่ในตัว เรามักได้ยินผู้ใหญ่พร่ำสอนเสมอว่า “ทำดีแต่อย่าเด่นจะเป็นภัย”   อะไรทำนองนั้น ซึ่งที่ท่านเตือนไว้เช่นนี้ ก็มีเหตุผลนะครับ (อยู่ในข้อสอง)        ประการที่สอง เป็นเพราะสังคมไทยไม่นิยม “การชื่นชมยินดีซึ่งกันและกัน” เราไม่ค่อยได้พูดถึงสิ่งดีๆ ที่คนอื่นทำ ไม่ค่อยได้ Appreciate กัน  ...ครั้นพอเรายกเรื่อง (case) ของบางคนขึ้นมาเป็น Best Practice ...เท่านั้นเอง หลายๆ คนก็เกิดอาการขึ้นมาทันที มีเสียงข้างใน (inner voice) ว่า..... แค่นี้นะหรือ?...... ไม่เห็นจะดีตรงไหน?...... จะดูซิว่าไปได้กี่น้ำ!  อะไรทำนองนี้แหละครับ..... อย่างที่ท่านพระพรหมคุณาภรณ์ท่านชี้แนะว่า  สังคมไทยนั้นอ่อน “มุฑิตาจิต” ครับ        สรุปก็คือ “คนส่วนใหญ่ในสังคมไทยมักจะไม่ค่อยยอมรับความสำเร็จของคนอื่น” การใช้วิธีการ ลปรร. ด้วยการแชร์ Best Practice ในสังคมไทยจึงต้องใช้ความระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง   

จากการเยี่ยมสำรวจ Re accredit 2 ที่รพเชียงราย

น่าดีใจเพราะเรื่องเล่าน่าสนใจเยอะ มีทีมมีคนมีความคิด มีเรื่องราว มีตัวตน เห็นวิธีทำงาน เห็นเบื้องหลัง และ เห็นความภาคภูมิใจ อยากทำงานคุณภาพต่อ  

 

อาจารย์นิภาพร บอกผู้เยี่ยมสำรวจว่า “ช่วยสรุปแจ้งในกรรมการบริหารให้ทราบหน่อยว่ามีอะไรที่ฝ่ายเภสัชทำตั้งเยอะ ประหยัดให้โรงพยาบาลตั้งเท่าไหร่ ไม่มีใครรู้เลย   โดยเฉพาะ โปรแกรมความปลอดภัยของห้องยาถ้าไปจ้างคนข้างนอกเสียเงินอีกเยอะ (คุณต่อ และคุณไก่อมยิ้ม บางๆรับคำชม )

 

พี่หมู ทีม ENV ภาคภูมิใจในงานสิ่งแวดล้อมเธอมาก งานเธอเป็นระดับประเทศแล้ว  แต่คนในโรงพยาบาลรู้เรื่องดีๆที่เกิดขึ้นในงาน ENV น้อยเธอบอกว่าเป็นการตอบผู้เยี่ยมที่รู้สึกดี มีความสุข จบการเยี่ยมทีม ENV อยากกอดทีมทุกคน เลย ได้ดั่งใจ ผลของการทำคุณภาพในคน  ออกมาให้เห็นแล้ว

คุณชัยพร และน้องนก แห่ง Central labนำทีม แลป คุณภาพ ได้รับคำชื่นชม ถามเรื่องไหน คำตอบพร้อมสรรพ  แถมยิง Power Point คำตอบ ขึ้นจอทันที เมื่อโดนถาม ชะแว้ง ผู้ติดตามงง  แอบรู้ข้อสอบรึป่าว?

ทีมชุมชนนำโดย นพ สุภัคพา อ เรวดีไปดูชุมชนสันทรายหมู่ 11 มีอะไรน่าทึ่งเยอะเป็นชุมชนแห่งการเรียนนรู้  ออกกำลังกาย สิ่งแวดล้อมดี เศรษฐกิจพอเพียง ที่อ สุภัคและพ รวิวรรณชอบมาก  คือความสุข 7 ประการของชาวบ้าน" มีบ้านอยู่ มีคู่เคล้า มีข้าวกิน มีดินเดิน มีเงินจ่าย มีสหายรัก มีพร้อมพรักร่างกาย ทุกอย่างสบายหายห่วง" ค่ะ

 โรงพยาบาลเรา มีเรื่องดีๆมี Best Practice เยอะแยะ มีแต่คนภายนอกมาดูงานแต่ พวกเราในโรงพยาบาลไม่ค่อยจะรู้  เพราะอะไร 

 

พวกเราเก่งทำ แต่ไม่เก่งสื่อสาร ไม่เก่งเล่า อาจจากไม่ค่อยมีเวที และเวลาเชียร์ให้นำเสนอก็ไม่ค่อยขึ้น

ตอนนี้เราจะร่วมกันสร้างวัฒนธรรมการเล่าความสำเร็จ ไม่ว่าจะสำเร็จมาก สำเร็จน้อย ก็เล่าได้ ฟังได้ ชื่นชมได้ และนำมาเป็นต้นแบบ ต่อยอดได้ สร้างหน่ออ่อนแห่งงานที่ดีๆ  ความสำเร็จใหญ่ๆต่อ

Moving Theater การนำเสนอความสำเร็จเคลื่อนที่   จะเป็นจุดเริ่มต้น

เราจะททท คือ ทำทันที วันพุธที่ 10 มคนะคะ  ที่ Central LAB

 ก้าวต่อไปหลัง LAB หลังทบทวน ปฏิบัติการนี้ แล้ว 

เราจะได้บทเรียน เพื่อ ฟังทีมเภสัชกรต่อ

 สถานที่และวันจะแจ้งให้ทราบต่อไปค่ะ

[เจ้าตัวเล็ก]

ความสำเร็จทุกอย่างไม่ว่าจะมากน้อย ยิ่งใหญ่เพียงไหนถ้าได้รับการต่อยอด การสนับสนุนจากทุกคนในองค์กรเดียวกันช่วยกันสนับสนุนความสำเร็จให้แพร่หลายให้ทุกคนได้รับรู้และมีส่วนร่วมให้เกิดการพัฒนาต่อๆไป มันก็จะยิ่งทำให้องค์กรของเราเข้มแข็งมากขึ้น ยิ่งมีเชื่อมโยงเครือข่ายภายในองค์กรทุกสาขาให้มีการทำงานที่ต่อเชื่อมกันมากขึ้นเท่าไหร่ ก็จะทำให้การทำงานมีประสิทธิภาพ แข็งแกร่งและมีคุณภาพมากขึ้นตามไปด้วย สำหรับเจ้าตัวเล็กก็ขอฝากความคิดเห็นไว้เท่านี้ก่อนคะ ขอบคุณคะที่ให้โอกาสได้แสดงความคิดเห็นคะ

[พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล]

ตัวเล็ก แต่ใจใหญ่น้า  ขอบคุณค่ะ

รวิวรรณ