มหาวิทยาลัยกับงานวิจัย การปรับเปลี่ยนเพื่อภารกิจสร้างสรรค์ปัญญา ตอน 4 (4)

         < เมนูหลัก >

         ตอน 4 (4)

         “ปฏิวัติวัฒนธรรม” เพื่อภารกิจสร้างสรรค์ปัญญา

         ความเหมือน – ความต่าง

         อาจารย์มหาวิทยาลัยมักเรียกร้องการทำงานในลักษณะที่เหมือน ๆ กันทุกคนซึ่งเป็นสิ่งที่ขัดแย้งกับความเป็นจริงเพราะอาจารย์แต่ละคนไม่เหมือนกันไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความถนัด ความชอบ ความสามารถ ประสบการณ์

         ความแตกต่างหลากหลายเป็นลักษณะของธรรมชาติ ควรสร้างวัฒนธรรมองค์กร ให้นำความแตกต่างมาใช้ประโยชน์ให้เกิดผลสูงสุดต่อส่วนรวม

         คนที่มีความสามารถสูง สามารถทำงานที่ยากที่สุดและเกิดประโยชน์สูงสุดต่อองค์กรได้ ควรได้รับมอบหมายให้ทำงานนั้นและให้ค่าตอบแทนตามอัตราที่สูง คนที่มีความสามารถลดหลั่นลงมาก็ให้งานและค่าตอบแทนลดหลั่นลงมา

         งานในมหาวิทยาลัยมีหลายด้าน ทั้งด้านการเรียนการสอน การวิจัย บริการวิชาการ และอื่น ๆ ควรมีความตกลงกันเป็นรายคน ว่าอาจารย์ท่านนั้น ๆ จะทำงานใดบ้างในสัดส่วนของเวลาเท่าไรและคาดหวังผลงานอย่างไรโดยไม่จำเป็นต้องเหมือนกันในต่างคน  ทั้งนี้โดยคาดหวังผลประโยชน์สูงสุดของหน่วยงาน และโอกาสก้าวหน้าของอาจารย์แต่ละคน

         หากหน่วยงานไม่สามารถจัดสรรมอบหมายงานให้สมกับศักยภาพของอาจารย์คนใด  ก็ชอบที่อาจารย์ผู้นั้นจะแสวงหาที่ทำงานอื่นที่เอื้อประโยชน์มากกว่า ไม่ว่าจะเป็นประโยชน์เชิงค่าตอบแทนเป็นเงิน หรือประโยชน์ในเชิงโอกาสของความก้าวหน้าทางวิชาการ

         เมื่อเป็นเช่นนี้หน่วยงานหรือสถาบันก็ต้องสร้างแรงจูงใจในรูปแบบต่าง ๆ เพื่อดึงดูดอาจารย์ที่มีความสามารถมาทำงาน จึงต้องสร้างระบบที่ทำให้คนด้อยความสามารถ ด้อยแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ไม่สามารถคงอยู่ในหน่วยงานได้

         บทความพิเศษ ตอน 4 (4) นี้ได้ จากหนังสือพิมพ์ กรุงเทพธุรกิจ ปีที่ 9 ฉบับที่ 2802 (106) 23 พ.ค. 39 พิเศษ 6(บทความไอที)

         เขียนโดย ศ.นพ.วิจารณ์   พานิช

         วิบูลย์  วัฒนาธร