ขอ AAR (เกือบ)ครบรอบ 1 ปี ในการเขียนบันทึกใน GK
วันที 2 ม.ค. ปีที่แล้ว ผู้เขียนเข้าสมัครและเริ่มต้นเขียนบันทึกเป็นวันแรก ใช้เวลาพอสมควรเหมือนกัน เพราะไม่ได้ผ่านการเข้าอบรม โชคดีว่ามีกุนซือใกล้ตัว (นายดำ) ให้ถามอยู่บ้างแต่ก็ทำผิดมากกว่าถูก กว่าจะบันทึกสำเร็จใช้เวลาครึ่งวัน จำได้ว่าครั้งแรกตัวเองเขียนบันทึกอยู่ 2 ครั้ง(ไม่ได้ Save) จึงจะสำเร็จเสร็จสรรพได้รับการตีพิมพ์เป็นบันทึก เพราะเผลอไปกดปุ่มอื่น ๆ แล้วข้อมูลที่เขียนไว้หายวับไปกับตา จริง ๆ แล้วบันทึกนี้ควรเขียนในวันพรุ่งนี้ซึ่งเป็นวันครบรอบ แต่เนื่องด้วยพรุ่งนี้เป็นวันหยุดซึ่งผู้เขียนคาดว่าคงไม่ได้เปิดเข้ามาใน G2K ก็เลยขอส่งบันทึกในวันนี้ซะเลย บันทึกนี้จึงเป็นที่มาของ "ขอ AAR เนื่องในโอกาส(เกือบ)ครบรอบ 1 ปีในการเขียนบันทึกใน Gotoknow" เพราะขาดอีก 1 วัน
ช่วงแรกเขียนบันทึกน้อยมากเดือนแรกแค่ 4 บันทึก เพราะเข้าใจว่าเขียนได้แต่วิชากงวิชาการ อีกทั้งไม่รู้ว่าพอมีคห. แล้วควรจะตอบหรือไม่ตอบดี ยอมรับว่า ทำตัวไม่ค่อยจะถูก อีกทั้ง 2 -3 เดือนแรกไม่ยักรู้ว่าบันทึกใน G2K คนเปิดดูได้ทั่วทั้งประเทศ (ด้วยความสัตย์จริง) เหมือนกบอยู่ในกะลา เอ๊ย ! Smart path ไม่เคยไปเปิดดูของคนอื่นเลยนอกเหนือจากในชุมชน เข้าใจว่ามีแต่คนในชุมชนและเราเท่านั้นที่อ่านกันอยู่.....
จะว่าไปการเขียนบันทึกนี่ ก็ควรจะยอมรับทั้งคำชมและคำติ มีอยู่ครั้งหนึ่งตัวเองโดน..แบบแรงมาก ชาตินี้คาดว่าจะเลิกเขียนบันทึกให้รู้แล้วรู้รอดไป ไม่อยากจะเปิดมันเลย G2K และตัวเองก็ปิดบันทึกนั้นไปตามคำแนะนำของพี่ท่านหนึ่ง(แต่ยังไม่ลบ) จะว่าไปก็เป็นความผิดของผู้เขียนเองที่มองอะไรในมุมของตัวเอง ตัวเองสนุกก็เขียนไปตามสนุก ไม่คิดว่าความสนุกของเราจะกลายเป็นความเสียหน้าหรือเสียหายของผู้อื่นไปได้ คิดในแง่ดีเกินไปก็ไม่ดีเท่าไรนัก เป็นบทเรียนสอนใจที่แรงมาก แต่ตอนนี้ถ้าโดนอีกที คาดว่าคงรู้สึกบ้างแต่ไม่มากเท่าไรแล้ว เพราะผู้เขียนเปิดหู เปิดกาย เปิดใจ ...หลังกลับจากงานมหกรรม KM ครั้งที่ 3 มันก็เป็นเช่นนั้นเองแหละ (อาจจะดูเหมือนเป็นคนไร้ความรู้สึก...แต่มันเป็นไปแล้ว)
เหรียญยังมีสองด้าน เพราะฉะนั้นเมื่อกี้เขียนด้านร้ายไปแล้ว ก็ต้องเขียนในด้านดีบ้างคำชมก็มีบ้างเหมือนกันค่ะ แต่ไม่อยากเขียนเท่าไร แต่ก็เป็นกำลังใจที่สำคัญ ที่ทำให้เขียนบันทึกได้ยาวนานขนาดนี้
อ้าว ! เกือบลืมเขียน AAR ซะแล้วมั๊ยล่ะ ??
เริ่มจากจุดมุ่งหมายของตัวเองในการเขียนบันทึกก็คือ การเขียนการเล่าเรื่องทุกอย่าง (ระบาย) เป็นการปลดปล่อยความคิด และบางครั้งก็ตกแต่งความคิดหรือปรุงแต่งความคิดของตนในงอกงามขึ้นเรื่อย ๆ บางครั้งก็มีบ้างที่ห่อเหี่ยวหรือเติบโตไม่ขึ้นเอาซะเลย โดยปรกติตัวเองก็เป็นคนเก็บอะไรได้ยากเย็น (โดยเฉพาะเงิน) ตัวเองรู้อะไร มีอะไรก็ชอบมาเล่า เล่าทั้งนั้นไม่ว่าจะดีและร้าย ดีซะอีก บางคนดีอยู่แล้วก็ดีขึ้นไปอีก หรือร้ายกลายเป็นดี ดี๊ ดี ขึ้นอยู่กับพื้นฐานความคิดที่แตกต่างของคนฟัง
น้อยกว่าคาด - ตั้งใจจะเขียนบันทึกทุกวัน เพราะฉะนั้นใน 1 ปี จึงควรมี 365 วัน แต่ไม่สามารถทำได้ ไม่ว่าจะด้วยเวลาหรืออุปสรรค เพราะตัวเองเพิ่งได้มาซื้อคอมพิวเตอร์ หลังจากเขียนบันทึกไป 4- 5 เดือนกระมัง หรือในเวลาที่เราอยากเขียนสุด ๆ แต่เราไม่สามารถเขียนหรือระบายได้ สุดท้ายมันก็ผ่านพ้นไปกับสายลมและแสงแดด
มากกว่าคาด
- ที่ผ่านมาผู้เขียนก็ได้เขียนไปบ้างแล้วกับการได้อะไรมากมายจากการเป็น Blogger ซึ่งเขียนไปแล้วหลายข้อมา...กก แต่ที่เขียนวันนี้เป็นการเพิ่มเติม...(ไม่เขียนซ้ำ)
- ได้ฝึกความจำ ล่าสุดตัวเองได้บันทึกโดยการฝึกใช้ความจำของตัวเอง (คาดว่าอาจช่วยเพิ่มรอยหยักในสมองได้บ้าง) โดยทดลองไม่ใช้สมุดบันทึกจด ข้อคิดนี้ได้มาจากการฟังคุณเมตตาในวันที่มีเสวนา เรื่องการใช้ mind map คุณเมตตาบอกว่าใช้ mind map แล้วจะช่วยเพิ่มรอยหยักในสมองได้ ไม่เชื่อลองดู หลังจากวันนั้นจึงฝึกใช้ในใจ + deep listening ทดลองฟังรายการสด(จากวิทยุ : ง่วงไม่ขับ) หรือเรื่องราวที่ผ่านมาตอนไปกรุงชิงมาถ่ายทอดลงในบันทึก
- ได้พบตัวเอง ไม่รู้ถูกหรือเปล่า โดยปรกติผู้เขียนเป็นคนชอบคิดหาเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นไปในด้านขัดแย้ง หรือแตกต่าง แต่สิ่งเหล่านี้จะว่าไปดีก็ดี ไม่ดีก็ไม่ดี แต่เป็นจุดเริ่มต้นที่แปลก และไม่อยู่กับร่องกับรอย หรือในกรอบ บางครั้งมันจึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี หรือไม่ดีก็ได้ แต่ไม่ค่อยจะเหมือนใครและไม่มีใครเหมือน น่าจะเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความคิดสร้างสรรค์ เอ๊ะ ! หรือทำลาย
เสนอแนะตัวเองเรื่องการเขียนบันทึก จะว่าไปก็เป็นการใช้เวลา(ถ้า)ว่างให้เป็นประโยชน์ ได้เหมือนกัน แต่บ้างครั้ง (ถ้า)ว่างเราอาจจะไปช่วยแบ่งเบาภาระการทำงานของเพื่อนร่วมงานก็น่าจะดูดีกว่า บางครั้งเลยต้องเลือก....ก็ทำใจลำบากเหมือนกัน เพราะชีวิต routine คือ ทำ LAB ซึ่งบางจุดก็ขึ้นกับการบริหารตัวเอง คนอื่นพักเราอาจจะว่าง บางครั้งตัวเองฝึกทำงานสองอย่างในเวลาเดียวกันแม้เหนื่อยหน่อย ยุ่งและวุ่นแต่มีข้อดีทำให้มีเวลาบ้าง ข้อเสียเขาอาจจะหาว่าเราว่างงานมานั่งเขียนบันทึกอยู่ได้
สุดท้ายผู้เขียนประทับใจกับคำพูดของ ดร.ปรอง ในหนังสือมหกรรม KM ครั้งที่ 2 (เล่มแดง) ที่ว่า " Blog เป็นพื้นที่สุดท้ายในจักรวาลที่เราอยากจะแสดงอะไรก็ได้ ทุกทีคือคุณไปพูดแล้วอยากให้คนฟัง แต่ Blog ผมอยากจะเล่าให้โลกนี้รู้ ใครฟังไม่รู้แต่ผมอยากจะเล่า"
และท้ายสุด ถ้ามันไม่เหลือบ่ากว่าแรง (ไม่เจ็บ ไม่ช้ำ ไม่ลอก ไม่แตก แบบสีทนได้) ก็อยากฝากให้ทุกคนช่วยกันบันทึก ช่วยกันเล่า เพราะบางอย่างอาจจะไปจุดประกายหรือเป็นความหวังให้กับคนอื่นๆ แม้แค่คนเดียวก็ยังดีมีประโยชน์ แม้จะเป็นความรู้ ความคิดในการดำเนินชีวิต ก็ล้วนแต่มีคุณและค่าได้ทั้งนั้น หรือใครจะว่าอย่างไร ????
ความเห็น (9)
- เห็นด้วยครับ การเขียน blog ช่วยให้เราได้ "ค้นพบตัวเอง" ผมเองก็เพิ่งเริ่มได้ไม่ถึงเดือน แต่ก็มีความสุขที่จะเขียนและสื่อสารออกมา จะมีคนอ่านกี่มากน้อยนั้นไม่สำคัญสำหรับผม
- แต่การได้อ่าน blog ของผู้อื่น สำหรับผมแล้ว คือ "ความรื่นรมย์ทางปัญญา"
เป็นอีกหนึ่งที่เป็นความภูมิใจของชาวพยาธิ
เยี่ยมค่ะคุณศิริ
คุณศิริมักจะถ่ายทอดในสิ่งที่ทำให้เข้าใจได้ง่าย
เล่าเรื่องได้อย่างน่าอ่าน
จริ๊ง ง ง ง ง
- มีของขวัญวันครบรอบหนึ่งขวบของบล็อกเกอร์ศิริมาฝากค่ะ
- ช่อแรกของบ้านพี่เม่ยเลยนะคะ ตอนซื้อมานะ พอคนขายบอกชื่อปุ๊บ...คิดถึงคุณศิริคนแรกเลย...
ชอบครับ อ่านแล้วสะท้อนความเป็นมา 1 ปี ที่เป็น Blogger ได้อย่างดีเลยครับ
การเขียนไว้ ทำให้เราไม่หลง วันนี้ได้เอาสมุดบันทึกมาเปิดอ่าน เพื่อโทร.ไปสวัสดีปีใหม่กัลยาณมิตร (บันทึกหลาย ๆ ปีก่อนหน้า ) พบว่าดี และที่นี่ก็ดี การเขียนบล็อคก็ดี แต่หากเคยมีช่องทาง โดยเขียนข้อความไว้ในสมุดเล็ก ๆ ข้างกายบ้างก็จะดีนะครับ สวัสดีปีใหม่ครับ
คุณแผ่นดินค๊ะ
- สวัสดีปีใหม่อีกรอบค่ะ
- ฮ่า ตัวเองถ้ามีเวลาว่างก็จะอ่านบันทึกของชาวสมาชิกเหมือนกันค่ะ เป็นความรื่นรมย์จริง ๆ เห็นด้วยเห็นด้วย แต่ส่วนใหญ่ผู้เขียนจะมีเวลาเขียนมากกว่าอ่านค่ะ--อิ อิ
คุณอึ่งอ๊อบค๊ะ
- สวัสดีปีใหม่ค่ะ
- ขอบคุณมากค่ะ
- เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ น๊ะค๊ะ ไม่น่าเชื่อเป็น blogger มาครบ 1 ปีได้
พี่เม่ย
- ขอบคุณมากค่ะ
- เป็นคล้าย ๆต้นกล้วยไม้หรือเปล่า ??
- สีสันสดใส สวยมาก สมวัยและเหมือนผู้เขียนจริง จริ๊ง--อิ อิ
- สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ
คุณชายขอบ
- สวัสดีปีใหม่ค่ะ
- 1 ปี ผ่านพ้นไป เริ่มต้นปีที่สองไม่รู้จะเป็นอย่างไร?? ตอนนี้ยังไม่มีเรื่องจะเขียนเลยค่ะ --555
Mr. Tanu polhhun
- สวัสดีปีใหม่ 2550 ค่ะ
- ขอบคุณที่ช่วยเพิ่มเติมค่ะ